Her Story

Καμμία ιστορία δεν είναι γραμμική, καμμία δεν είναι στατική. Αν τις εκλαμβάνουμε συχνά ως τέτοιες αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο είμαστε κατασκευασμένοι να τις μοιραζόμαστε. Λιγάκι ειρωνικό, καθώς είναι μόνο σ’αυτές τις ελάχιστες στιγμές, τις στιγμές της μετάδοσης – είτε αυτή γίνεται με λόγια, είτε γίνεται με εικόνες – που δείχνουν και μας κάνουν να τις νομίζουμε συγκεκριμένες και σταθερές, πράγματα δηλαδή, όπως ένας πυροσβεστικός κρουνός ή μια μπριζόλα. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής τους οι ιστορίες το περνούν κομματιασμένες και ρευστές: να βαλτώνουν μέσα σε μνήμες υπό την πίεση ασυνείδητων ζυμώσεων ή να ανασύρονται από τα βάθη με κενά και προσθήκες, με μεταβολές στη σειρά ή στην πορεία των γεγονότων, με διαφοροποιήσεις σε πρωταγωνιστές και κομπάρσους, με άλλα τελικά αποτελέσματα και άλλα ηθικά διδάγματα που εξυπηρετούν, κάθε φορά, άλλες ανάγκες.

Πόσο δυσκολότερο λοιπόν να βγάλεις νόημα όταν η ιστορία ήδη σου παρουσιάζεται θρυμματισμένη μέσα από εκατοντάδες ανακατεμένα αποσπάσματα συνεντεύξεων (ανακρίσεων;) με την αστυνομία όπως στο Her Story; Και πόσο προβληματικότερο για μένα να γράψω γι’αυτή την ιδιαίτερη εμπειρία χωρίς να σποιλάρω τίποτα με δεδομένο ότι, πέρα από τα τρία-τέσσερα αρχικά βιντεάκια που είναι κοινά, κάθε παίκτης θα ανακαλύπτει τα αποσπάσματα με τελείως διαφορετική σειρά (επομένως και έμφαση, επομένως και μια ιστορία που έχει ήδη στο μυαλό του και προσπαθεί να επιβεβαιώσει) αποκομίζοντας τελείως διαφορετικές εντυπώσεις για κάτι που είναι, θεωρητικά τουλάχιστον, η ίδια ιστορία.

Ας ξεκινήσω απ’τα βασικά και φανερά. Είστε στην κατοχή μιας βάσης δεδομένων της αστυνομίας η οποία περιέχει το σύνολο επτά συνεντεύξεων που έλαβαν χώρα το 1994 σχετικά με την υπόθεση μιας εξαφάνισης. Το απαρχαιωμένο σύστημα (δοσμένο εξαιρετικά, με απόλυτα πειστικές λεπτομέρειες όπως το παλιό λειτουργικό που θυμίζει κάτι από Windows 3.1 και την γυαλάδα απ’το CRT monitor να σας βγάζει τα μάτια) έχει καταγεγραμμένο το κείμενο τους και σας επιτρέπει να ψάξετε για όποιες λέξεις θεωρείτε σχετικές παρουσιάζοντάς σας τα αποσπάσματα που τις περιέχουν. Επειδή όμως mid-90s είναι αυτά και δε μπορούμε να έχουμε και υπερβολικές απαιτήσεις τα αποτελέσματα που μπορεί να σας δώσει είναι μέχρι πέντε – περισσότερα από τόσα και θα χρειαστεί να κάνετε πιο εξειδικευμένη αναζήτηση. Τουλάχιστον επιτρέπει να προσθέτουμε δικά μας tags και να κρατάμε τα βιντεάκια που έχουμε δει σε όποια σειρά επιλέξουμε για να τα επαναφέρουμε σχετικά εύκολα αν χρειαστεί.

Τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

Ο βασικός σκελετός του παιχνιδιού αυτός είναι, αναζήτηση λέξεων-κλειδιά για να εισχωρήσετε βαθύτερα στα άδυτα του database και να λύσετε το μυστήριο της εξαφάνισης. Κάθε μικρό απόσπασμα (τα περισσότερα έχουν διάρκεια ως μισό λεπτό) θα προσθέσει ένα ακόμα στοιχείο που μπορεί να ενισχύσει τη θεωρία σας της στιγμής ή να την αποδυναμώσει, αλλά θα σας δώσει και έναυσμα για μια νέα αναζήτηση και νέες ανακαλύψεις και ανατροπές μέχρι το κουβάρι να ξετυλιχτεί. Όπως, χαριτολογώντας, λέει ο δημιουργός του, Sam Barlow, “αν μπορείς να γκουγκλάρεις, μπορείς να παίξεις και το Her Story”. Πολλοί έσπευσαν να περιγράψουν το Her Story ως το videogame αντίστοιχο του True Detective αλλά, κατά τη γνώμη μου, το παιχνίδι με την εμμονή του στη “δουλειά γραφείου” και την αναγωγή της αρχειακής εξερεύνησης και της ταξινόμησης στοιχείων σε βασικούς άξονες πλοκής είναι πολύ πιο κοντά στο αντί-genre αριστούργημα του David Fincher, το Zodiac.

Ο δημιουργός του Her Story, Sam Barlow, έχει ξανασχοληθεί με την αφερεγγυότητα της μνήμης (στο παρελθόν έχει ηγηθεί της ανάπτυξης του Silent Hill: Shattered Memories και του πειραματικού text adventure Aisle), αλλά είναι η πρώτη φορά που χτίζει ένα κόσμο τόσο απόλυτα συνεπή και πειστικό που, αν χαμηλώσεις τα φώτα να κρύβεται το δωμάτιο, βάλεις λίγο καφέ με κάνα βούτημα και πάρεις το μπλοκάκι με στυλό να κρατάς σημειώσεις, είναι δύσκολο να μην ξεγελαστείς ότι βρίσκεσαι αργά το βράδυ σε ένα άδειο αστυνομικό τμήμα με εμμονή να προσπαθείς να λύσεις την υπόθεση που σου σπάει το κεφάλι. Γι’αυτό, άλλωστε, αν και δεν είναι multiplayer τίτλος με την κλασική έννοια, αποτελεί και ιδανική εμπειρία για δυο παίκτες-συνεργάτες που θα μοιραστούν ιδέες, γνώμες, ερμηνείες και – μετά το τέλος – εκδοχές.

Interrogation room blues

Τα ελάχιστα ψεγαδάκια του Her Story είναι είτε αναπόφευκτα είτε ασήμαντα. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως, αφού ολοκληρωθεί η έρευνα δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να το ξαναπιάσεις – αναμενόμενο σε κάθε ιστορία που εστιάζει στην σταδιακή αποκάλυψη ενός μυστικού. Η μηχανή αναζήτησης, πάλι, σε δυο-τρεις περιπτώσεις μου έκανε λαδιές βγάζοντας λειψά αποτελέσματα, αλλά οκ, το προσπέρασα προσποιούμενος ότι φταίει η απαρχαιωμένη τεχνολογία του γραφείου και ξαναπροσπάθησα. Λεπτομέρειες μπροστά σε μια εκπληκτική εμπειρία – όσο πιο κοντά έχουν έρθει τα videogames σε πραγματική αστυνομική έρευνα. Γεμάτη από αδιέξοδα, ανατροπές, αμφισημίες και, το κυριότερο, εκείνες τις μαγικές στιγμές όταν η έμπνευση έρχεται απ’το πουθενά, όχι αντιγράφωντας ακόμα μια λέξη-κλεδί από τα πρακτικά, αλλά εμμέσως, ως εξαγωγή, ως υπόθεση, ακόμα και ως ξαφνική συνειδητοποίηση από κάτι που παρατηρήσατε στην οθόνη. Όπως στις ταινίες.

Επίσημη ιστοσελίδα: Her Story