Για ακόμη μια φορά καταφθάνω με αρετή και τόλμη ωσάν τον ηρωικό Μπλεκ για να ξεκαθαρίσω το τοπίο. Μα τις 7.5 χιλιάδες αρκούδες λοιπόν έφτασεν η ώραν να κριθεί το Kidnapped, ένα ακόμη adventure horror πρώτου προσώπου.
Όπως συμβαίνει υπερβολικά συχνά στο είδος τώρα τελευταία, ξυπνάς φυλακισμένος σε ένα δωμάτιο χωρίς να γνωρίζεις το πως, το που και το γιατί. Βρίσκεσαι σε μία 200 χρονών έπαυλη αραχνιασμένη και φορτωμένη με νοσηρές αναμνήσεις. Πέρα από τα γραφικά, τα οποία παρεμπιπτόντως είναι κάκιστα, φαίνεται ότι τουλάχιστον έχουν γίνει φιλότιμες προσπάθειες ως προς την αισθητική. Η ατμόσφαιρα δε εκπληκτική. Πραγματικά εισχωρεί μέσα στο πετσί σου, νιώθεις τις εμπειρίες που έχουν μαζευτεί δύο αιώνες τώρα να σε συνθλίβουν. Κυριαρχεί το σκότος που μετατρέπεται σε ημίφως με την βοήθεια ενός φακού κι ενός αναπτήρα για να ανάβεις κεριά. Αφύσικοι ήχοι σε παρενοχλούν σε κάθε βήμα. Ο χώρος μεταβάλλεται σαν να είναι ζωντανός θέλοντας να σε οδηγήσει αργά και σταθερά βαθιά μέσα στα σπλάχνα του. Η τετριμμένη περίπτωση των σημειώσεων που είναι διάσπαρτα αλλά προσεκτικά αραδιασμένα βοηθούν στην εξέλιξη της υπόθεσης καθώς και στην επίλυση γρίφων.
Μιας και αναφέραμε γρίφους έχω να πω πως στην πλειοψηφία τους είναι τρισάθλιοι. Αναλώνονται στην λογική ψάξε βρες τόσα αντικείμενα και χώστα εκεί για να συνεχίσεις. Από την άλλη βέβαια αναζητώντας τα αντικείμενα μπαίνεις στην ουσία που έχει να κάνει με τον εξαιρετικό σχεδιασμό των επιπέδων και την σκηνοθεσία που σε προετοιμάζουν βασανιστικά αργά για το αναπόφευκτο…
Είχα πολλά χρόνια να τρομάξω σε βαθμό πέραν ενός απλού ξαφνιάσματος. Ξέδωσα ρίχνοντας τα καντήλια της ζωής μου και το έκλεισα ώσπου οι παλμοί μου να επιστρέψουν στο φυσιολογικό. Όλα οδηγούν σε αυτό το αποτέλεσμα, το σασπένς χτίζεται αριστουργηματικά μέχρι να φτάσεις στο σημείο να κοιμάσαι με ανοιχτό το φως. Και υπόψιν ε, το έπαιξα μεσημέρι!
Τα παραπάνω αφορούν το πρώτο chapter και μόνο, άντε και λίγο στην αρχή του δεύτερου, μετά αλλάζει εντελώς ρότα και προχωράει στο ίδιο μοτίβο ως το πέμπτο chapter που είναι και το τελευταίο. Ένα πιστόλι που βρίσκεις λίγο μετά την τρομακτική κι αγχώδη έναρξη του δεύτερου κεφαλαίου τα αλλάζει όλα, πλέον μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Δηλαδή αν δεν μπορείς να σκοτώσεις δεν σου επιτίθεται τίποτα, γνωστά “τρικ” που έχουμε συναντήσει πολλές φορές. Τώρα πια βρίσκεσαι σε μία υγρή και σκοτεινή σπηλιά κάτι που θα μπορούσε να είναι η βάση για ακόμη περισσότερο τρόμο και συγκινήσεις. Αλλά όοοοχι, ήταν που ήταν βαρετοί οι γρίφοι είπαν να χαλάσουν και την συνταγή στο σύνολό της. Γιατί, γιατί, γιατιιιιιιιιιιιιιιιιιί;
![[r] Kidnapped 1](http://greekgamer.gr/wp-content/uploads/2015/08/Kidnapped-2015-08-17-13-33-57-54.jpg)
Ανέβα αν σου βαστάει!
Από εδώ και πέρα αλλάζει μόνο το περιβάλλον σε κάθε chapter. Βρίσκεις αντικείμενα, πυροβολείς παραφυσικές οντότητες και ζώα(WTF) και αναγιγνώσκεις σημειώσεις μήπως και καταλάβεις τι παίζεται με το μπερδεμένο σενάριο. Με λίγα λόγια είναι πιο απολαυστικό να παρακολουθείς “χιόνια” στην τηλεόραση. Τουλάχιστον μας κάνει την χάρη να είναι υπερβολικά μικρό σε διάρκεια, 2.5 άντε 3 ώρες πολύ βαριά, εξού και η πρόωρη εκσπερμάτιση! Επικροτώ την βούληση της Deceptive Games για το κάτι τις διαφορετικό όμως βγήκε εντελώς λάθος και πραγματικά λυπάμαι. Μόνο να είχαν παραμείνει στο αρχικό μοτίβο και να το είχαν εξελίξει στα επόμενα κεφάλαια… τώρα θα μιλούσαμε για ένα καταπληκτικό horror πέρα από τις όποιες ατέλειες, δεν θα είχαν καμία σημασία μπροστά στις συγκινήσεις που θα σου προκαλούσε ως το τέλος. Ούτε η μικρή διάρκεια δεν θα ήταν ικανή να σε κάνει να το κακολογήσεις. Είμαι σίγουρος πως στο επόμενο horror εγχείρημα θα μεγαλουργήσουν, όσο για το Kidnapped… κρίμα.
