Δεν είναι εύκολο να βρεθείς στα καλά καθούμενα χαμένος μέσα σε έναν άγνωστο κόσμο, μετά από μια κοσμογονική ανακατωσούρα που σου γύρισε στο εναλλάξ τα πάνω σου και τα κάτω σου. Σαν να σε έβαλαν στο μπλέντερ και μετά να σε ξέρασαν σε κάποιο μέρος που πρώτη φορά βλέπεις. Δύσκολες καταστάσεις. Φαντάσου τώρα, σαν να μην σου έφταναν όλα αυτά, να είσαι και χταπόδι! Ε, γαμώ το σπίτι μου.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Airscape: The Fall of Gravity, έναν τίτλο φτιαγμένο από μια ομάδα μαθητών από όλο τον κόσμο, με ένα μάτσο βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ παιχνιδιών στα μπαγκάζια του. Το πράγμα πάει ως εξής. Κύριος μοχλός, ηγέτης, βασιλιάς στο gameplay είναι η βαρύτητα. Αυτή η δύστροπη, η σιχαμένη. Κατά την εισαγωγή του βρίσκεστε μέσα σε έναν υδάτινο κόσμο. Εκεί ο έλεγχος είναι 360 μοιρών με ένα πλήκτρο για «μπροστά» και ένα για «πίσω». Κάτι σαν γκάζι φρένο, περίπου. Εντάξει, το καταλάβατε? Μην το συνηθίσετε μόνο, πρόκειται να αλλάξει δραματικά στα επόμενα δεύτερα, όταν η ηρεμία θα δώσει την θέση της στο χάος. Το χταποδάκι μας θα βρεθεί από τον υδάτινο κόσμο καρφωμένο στο έδαφος.
Εδώ το gameplay παίρνει μια στροφή προς το κλασσικότερο, περισσότερο παραδοσιακό platforming. Ξανά, όμως, δεν κρατάει πολύ αυτός ο περιορισμός με την κατάληξη να σας βρίσκει σε μια ενδιάμεση φάση ανάμεσα στον εντελώς ελεύθερο χειρισμό της εισαγωγής και την απόλυτη γείωση. Σταδιακά εμφανίζονται κομμάτια της πίστας που επιτρέπουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.
Γενικά το Airscape απαιτεί από τον παίκτη εμφανώς περισσότερη σκέψη σε σύγκριση με κλασσικούς ή και πρόσφατους τίτλους. Πολλές φορές σε κάποια platformers μόνο βασισμένος στην τύφλα της τύχης κάποιος μπορεί να προσπεράσει ακόμα και δύσκολα σημεία. Όχι εδώ, δεν θα έχετε αυτή την ευχέρεια. Αυτομάτως βέβαια μειώνονται δραματικά και οι περιπτώσεις που τρώμε τάφο λόγω ατυχίας.
Τα γραφικά του είναι χαριτωμένα με ζωηρά χρώματα. Δεν θα τα έλεγε απίστευτα ή εξαιρετικά. Είναι σίγουρα προσεγμένα και εξυπηρετούν τον τίτλο απόλυτα. Ως εκεί. Δυστυχώς είχα ορισμένα προβλήματα καθώς δεν έδειχνε πρόθυμο να υποστηρίξει ανάλυση πάνω από 1336×768. Ίσως γι’ αυτό όμως να ευθύνεται εν μέρει το PC μου, καθώς με τρία monitor επάνω κι άλλα παιχνίδια στο Steam έχουν παρουσιάσει προβλήματα.
Ο ηχητικός τομέας, παρομοίως χωρίς να διεκδικεί βραβείο grammy είναι αξιοπρεπέστατος. Τα εφεδάκια του ακολουθούν σε μπρίο τα χρώματα. Ανοίγει η καρδιά σου ρε παιδί μου, φεύγει η μαυρίλα. Και η μουσική του εξίσου χαριτωμένη.
Τώρα που έβγαλα τα τεχνικά από την μέση, να πω δύο λόγια σχετικά με την δημιουργία του. Όντας ένας τίτλος εξ’ ολοκλήρου φτιαγμένος σε Construct 2, μια μηχανή με την οποία έχω προσωπικά ασχοληθεί πολύ, θέλω να δηλώσω τον σεβασμό μου στα παιδιά που κατάφεραν να την κάνουν να δουλέψει τόσο όμορφα, παράγοντας ένα πάνω από όλα ποιοτικό αποτέλεσμα. Ο προηγούμενος τίτλος που θυμάμαι να είχε κάνει κάτι τέτοιο ήταν το The Next Penelope (πραγματικό διαμάντι, αν και εντελώς διαφορετικό, το συνιστώ).
Εν τέλει, αυτό που μένει αυτό που μετράει όταν τα ζυγίσεις όλα είναι πόσο ικανοποιημένος είσαι παίζοντας. Πόσο ξεχνάς τις αναλύσεις, απλά απολαμβάνεις. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο του Airscape: The Fall of Gravity. Έκατσα να παίξω αμέσως μετά την συγγραφή του κειμένου μου. Γιατί μου άρεσε. Και γιατί έτσι όπως γυρνάς τα πάνω σου κάτω σου επάνω σε κυκλικές πλατφόρμες, μου θύμισε πολύ ένα δισδιάστατο Mario Galaxy. Με χταπόδια. Να ‘χαμε τώρα ένα…
