Το Cradle μπορεί να μοιάζει με open world εμπειρία ωστόσο, ας το βγάλουμε αυτό από την μέση νωρίς νωρίς, δεν είναι. Πρόκειται για ένα σχεδόν ολοκληρωτικά γραμμικό και στενά δομημένο adventure, εντελώς οδηγούμενο από την ιστορία του. Οπότε, εάν σας ξεγέλασαν οι εικόνες του και περιμένετε να διαβάσετε για κάποιον αχανή ανοιχτό κόσμο δεκτικό στην εξερεύνηση, μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε και να ψάξετε κάτι άλλο. Αν όμως σας αρέσουν οι παράξενες ιστορίες και ο σουρεαλισμός, σε συνδυασμό με πανέμορφα γραφικά, τότε μην πάτε πουθενά συνεχίζουμε.
Όλα ξεκινούν με μια αμνησία. Διάολε, πάντα με αμνησία θα ξυπνάμε; Μάστιγα στον εικονικό κόσμο αυτό το πράγμα, τι στα κομμάτια πέφτουν στον ύπνο τους και χτυπάνε το κεφάλι τους; Τέλος πάντων, δεν θυμάστε τίποτα και όλα γύρω σας μοιάζουν σαν το εξώγαμο του Blade Runner με την Κραυγή του Edvard Munch (θα μπορούσα να παραθέσω κανένα πιο απλό παράδειγμα, αλλά σας πουλάω και λίγη κουλτούρα απ’έξω απ’έξω). Για την υπόθεση και τον τρόπο που εξελίσσεστε δεν θα μιλήσω άλλο καθώς είναι πολιτική μας, πολύ σωστά πιστεύουμε όλοι εδώ στα μπουντρούμια μας, να λέμε μόνο μερικές λέξεις και πάντως όσο γίνεται λιγότερα. Τα γραφικά όμως που ανέφερα παραπάνω αξίζουν ιδιαίτερης μνείας και αναφοράς.
She came to me one morning
Ο κόσμος είναι πανέμορφος, εξαιρετικός. Επειδή μου αρέσει πολύ να μιλάω με παραδείγματα αν ήταν να τον συγκρίνω σε αισθητική με κάτι, αυτό θα ήταν το Zeno Clash, αλλά εδώ απο τεχνικής πλευράς όλα είναι ανώτερα σχεδιασμένα. Σουρεαλισμός στο έπακρο σε κάθε γωνία του κόσμου και ειδικά στους χαρακτήρες που συναντάτε. Παράξενα κεφάλια έντονα χρώματα υπερτονισμένα χαρακτηριστικά. Οι εικόνες δίνουν ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα του γενικότερου στυλ. Προσωπικά το λάτρεψα και το θεωρώ άξιο να κουβαλήσει το παιχνίδι σχεδόν από μόνο του. Ηχητικά τα στάνταρ είναι το ίδιο υψηλά με εξαιρετικά εφέ από την μία, ελάχιστη μουσική από την άλλη. Όπου υπάρχει μουσικό χαλί είναι όμορφο και εξυπηρετεί την ατμόσφαιρα, απλά δεν υπάρχει στην πλειοψηφία των περιστάσεων.
Και περνάμε στο gameplay… εδώ δυστυχώς μας τα χαλάνε οι τύποι στην Flying Cafe for Semianimals (σεβασμός στο όνομα της εταιρείας πάντως). Πολλά τα προβλήματα. Ας ξεκινήσω από τα πιο εύκολα, από τα δεδομένα. Replayability ουσιαστικά δεν υπάρχει. Θα παίξετε μια φορά και μετά πάπαλα, δυσκολάκι να επιστρέψετε. Δεν βλέπω τον λόγο, είναι μια γραμμική εμπειρία καθαρά και ξάστερα όπως ήδη είπα. Το παραπάνω κουμπώνει κάπως άσχημα με την διάρκεια του, που είναι αρκετά μικρή. Κάπου διάβαζα για πεντάωρα, εγώ το “μέτρησα” αρκετά πιο κάτω στις 3.5 με 4 ώρες παιχνιδιού. Αλλά είναι όμορφο έ, το είπαμε αυτό;
Σαν μετακόμιση εξωγήινου είναι.
Συνεχίζοντας στα του gameplay, ο χειρισμός τα έχει τα προβληματάκια του. Το ίδιο κουμπί ρίχνει και χρησιμοποιεί αντικείμενα, αν έχεις τον θεό σου, και δεν φτάνει αυτό τα αντικείμενα που μπορείς να σηκώσεις και να χρησιμοποιήσεις για κάποιο λόγο δεν διαφοροποιούνται στο ελάχιστο από όλα τα υπόλοιπα. Σου ζητάει σε μια φάση να πας να βρεις ένα κλαδί ανάμεσα σε άλλα κλαδιά που υπάρχουν τριγύρω και άντε βρες εσύ τώρα στην τύχη ποιο είναι το συγκεκριμένο που μπορείς να use-άρεις. Σε γενικές γραμμές πάντως τα puzzles είναι από εύκολα προς εύκολα μα σπαστικά, hello γρίφοι με άπειρους κύβους. Οι αγαπημένοι μου.
Κάποιοι το είπαν walking simulator, ένας όρος που παίζει πολύ τελευταία και τείνει να χαρακτηρίσει παιχνίδια στα οποία δεν υπάρχει μεγάλη αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Δεν υπάρχουν μάχες δεν υπάρχει γενικά πολύ δράση, παντός είδους. Αυτό ίσως κάποιες φορές να είναι σχετικά -πάντα- δικαιολογημένο. Στην περίπτωση του Cradle δεν θα το έλεγα walking simulator. Πρόκειται ξεκάθαρα για ένα adventure game. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά. Με δεδομένο πως ο παίκτης γνωρίζει λοιπόν τι είναι, και το αγοράσει, πιστεύω θα του αρέσει αρκετά και θα του κρατήσει το ενδιαφέρον. Εμένα μου το κράτησε, όσο κι αν του ασκώ κριτική σε αρκετά σημεία του.
Αν το αγοράσετε όμως περιμένοντας κάτι διαφορετικό, κάποιο open world παιχνίδι εξερεύνησης, θα απογοητευτείτε. Κρίμα και άδικο καθώς ο κόσμος του δείχνει ξεκάθαρα την δουλειά και την αγάπη των δημιουργών του.
