To Greekgamer, σέβεται τις δυσκολίες που αντιμετώπιζει ο μέσος Έλληνας σε περίοδο οικονομικής κρίσεως. Γι’αυτό, αναγνωρίζοντας οτί μπορεί, ακόμα και μέλη της δικής μας κοινότητας, να προτιμούν να ξοδέψουν κάπου αλλού το, με κόπο κερδισμένο, κομπόδεμά τους (ένα σπα, λίγη λευκή τρούφα, ένα Glamburger απ’το λονδρέζικο Honky Tonk αντί γι’αυτά τα βρώμικα του δρόμου βρε αδερφέ) παρουσιάζει, κάθε βδομάδα, ένα (τζάμπα) παιχνίδι που μας κέντρισε το ενδιαφέρον.
O Terry Cavanagh είναι μάλλον ο ιδιοφυέστερος developer αυτή τη στιγμή. Αυτό που τον ξεχωρίζει από τον Jasper Byrne με το πανέξυπνο Lone Survivor κι από τον Lucas Pope που καταφέρνει να μεταδίδει σύνθετα πολιτικά μηνύματα μέσα από απλούς μηχανισμούς με το Papers, Please και το Unsolicited, είναι το πόσο διαφορετικά είναι μεταξύ τους τα παιχνίδια του. Το VVVVVV, για παράδειγμα, είναι ένα από τα καλύτερα platformers που έχω παίξει (και, ακόμα εντυπωσιακότερο, ότι, σε αντίθεση πχ με το επίσης αριστουργηματικό Braid, θα μπορούσε εύκολα να τρέχει στον Commodore μου 25 χρόνια πριν – πράγμα που δείχνει πόσο έχει προχωρήσει η τέχνη του game design, ασχέτως αν η νοσταλγικοσυντηρητική πλευρά μας επιμένει να το αμφισβητεί). To άλλο του μεγάλο χιτ όμως, το μινιμαλιστικό action-puzzler Super Hexagon, καμμία σχέση: με εθιστικό gameplay τριάντα δευτερολέπτων (άντε, σαράντα, αν είσαι καλός) και με παρουσίαση-επιληψία, ικανή να βγάλει τη μάνα raver πάλι στον Ευαγγελάτο, είναι αδύνατο να καταλάβεις ότι προέρχεται απ’τον ίδιο δημιουργό.
Παρομοίως και το τελευταίο πόνημα, φταγμένο για την τελευταία Ludum Dare, το Grab Them By The Eyes, το οποίο θα μπορούσε να προμοτάρεται και ως (ελαφρώς καταθλιπτικό) βοήθημα για την μαθηματική σας ικανότητα. Παίρνετε το ρόλο του Jay, μοναδικού ιδιοκτήτη, γενικού διευθυντή, αρχιμάγειρα και σερβιτόρου του Jay’s Burgers, ενός γλιτσιασμένου πάγκου δηλαδή που προμηθεύει με junk food τους κουρασμένους clubbers μετά την διασκέδαση. Όλα πηγαίνουν καλά στην επιχείρηση μέχρι που δύο χιπστεράδες (κοκκάλινα γυαλιά, τριχοφυία μούρης, παπιγιόν – όλο το πακέτο) ξεπετάγονται και ανοίγουν ανταγωνιστικό πάγκο, ακριβώς δίπλα σας. Κουβέντες ανταλλάσσονται, απειλές εκτοξεύονται και, στο τέλος, δεσμεύεστε με ένα στιβαρό στοίχημα: όποιος έχει προσελκύσει τους περισσότερους πελάτες μέχρι το τέλος της βδομάδας κρατάει το σημείο. Ο χαμένος τα μαζεύει και φεύγει.
Ο κερδισμένος της υπόθεσης είναι ο Al, καθώς στο δικό του κατάστημα με τις φωτεινές επιγραφές απευθύνεστε και εσείς και οι ενοχλητικοί ανταγωνιστές για να τραβήξετε την πελατεία και να κερδίσετε το στοίχημα. Ο βασικός μηχανισμός του παιχνιδιού βρίσκεται εδώ, στην αγορά των διαφημιστικών επιγραφών: έχετε ένα περιορισμένο budget για να αγοράσετε όσες μπορείτε από τις πέντε που είναι διαθέσιμες κάθε μέρα. Στο ίδιο στοκ έχουν πρόσβαση και οι ανταγωνιστές και ψωνίζετε από αυτό εναλλάξ – επομένως κάθε αγορά σας τους αποκλείει μία επιλογή και το αντίστροφο. Το πρόβλημα είναι πως δεν είναι όλες οι επιλογές το ίδιο χρήσιμες.
Μια σειρά παραμέτρων ορίζουν την αξία της κάθε επιγραφής: η βαθμολογία που αναγράφεται πάνω δεξιά σε κάθε μία αντιστοιχεί στον κόσμο που θα φέρει στον πάγκο σας την πρώτη μέρα που θα τη χρησιμοποιήσετε. Με κάθε μέρα που περνάει η βαθμολογία αυτή μειώνεται και, αναλόγως, πέφτει και η αποτελεσματικότητά της. Εκτός αυτού σημαντικό είναι και τι τύπου πινακίδα θα πάρετε και πως θα τη συνδυάσετε με τις υπόλοιπες: μπορείτε πχ να προμηθευτείτε πιασάρικα σλόγκαν, φωτεινά πλαίσια ή χρωματικούς συνδυασμούς για να τις αναδείξετε, καθώς και έξτρα χώρο για περισσότερες επιγραφές – άρα περισσότερους πελάτες. Τέλος μεγάλη σημασία για το πως θα ιεραρχήσετε τις προτεραιότητές σας, έχει και η σειρά με την οποία θα εμφανιστούν στο στοκ: η πρώτη επιγραφή κοστίζει δέκα δολάρια, η δεύτερη είκοσι και πάει λέγοντας.
Ακούγεται τελείως απλό, είναι διαολεμένα πολύπλοκο. Οι διάφορες παράμετροι συνδυάζονται με τόσους τρόπους που θα βλέπετε την πλάτη των ανταγωνιστών σας για πολλά παιχνίδια πριν καταφέρετε να τους ξεπεράσετε και να τους πετάξετε, αυτούς και τα χιπστεροburgers τους, έξω από τη γωνιά σας. Ο Cavanagh, πέρα από το πλάγιο μηνυματάκι που περνάει για το ρόλο της διαφήμισης (δεν είναι τυχαίο ότι, αντί για συνταγές και υλικά, μας έχει να διαλέγουμε σλόγκαν και φωτάκια) έχει δημιουργήσει μέσα από μια σειρά διάφανων αριθμητικών συσχετισμών μια εθιστική σπαζοκεφαλιά που αποκλείεται να μην καθηλώσει όσους κολλάνε με γρίφους, μαθηματικά προβλήματα ή οποιαδήποτε πνευματική πρόκληση.
Μπορείτε να παίξετε το Grab Them By The Eyes απευθείας απ’τον browser σας, εδώ.
