Τα puzzle platformers είναι πολλά στις μέρες μας. Τα καλά puzzle platformers ωστόσο είναι μετρημένα και λιγοστά, πόσο δε μάλλον τα άριστα. Το Kalimba είναι ένα από αυτά. Αυτό που ξεκίνησε σαν ένα μικρό project με τον τίτλο Project Totem εξελίχθηκε σε ένα κανονικότατο παιχνίδι ικανό να σε ταξιδέψει μακριά στον κόσμο του. Έναν κόσμο όμορφο, τριγωνικά πλασμένο.
Μετά από μία εισαγωγή που παρουσιάζει την υπόθεση του παιχνιδιού, κάτι με ένα καλό και ένα κακό τοτέμ και διάφορα αλλά που ειλικρινά τώρα ποιος θα ασχοληθεί, ξεκινάτε να παίζετε. Υπό τον έλεγχο σας έχετε δύο κομμάτια του κατεστραμμένου καλού τοτέμ στον δρόμο προς την τιμωρία του κακού τοτέμ. Α, να μην ξεχάσω να αναφέρω πως στο ταξίδι αυτό έχετε για οδηγό σας μια ροζ αρκουδίτσα. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι πως το Kalimba δεν πρόκειται να διεκδικήσει βραβείο σεναρίου. Μπορεί όμως ωραιότατα να διεκδικήσει βραβείο gameplay.
Η οθόνη χωρίζεται σε δύο κομμάτια, οριζόντια. Τα δύο υπό τον έλεγχο σας κομμάτια καταλαμβάνουν από ένα και οποιαδήποτε κίνηση κάνετε επηρεάζει και τα δύο μαζί. Έτσι εάν πάτε προς τα δεξιά θα πάνε και τα δύο προς τα δεξιά. Αν πηδήξει το ένα θα πηδήξει και το άλλο. Μάλιστα το άλμα στην αρχή τουλάχιστον είναι η μόνη ενέργεια που μπορείτε να πραγματοποιήσετε στα πλαίσια της επίλυσης των γρίφων του. Αργότερα θα έρθουν και άλλες ικανότητες να προστεθούν, σταδιακά, δίνοντας βάθος και ενδιαφέρον στο ταξίδι. Ο τρόπος κλιμάκωσης της δυσκολίας σε συνδυασμό με το σταδιακό ξεκλείδωμα των επί μέρους ικανοτήτων σας γίνεται απίστευτα ομαλά και σε σωστά χρονικά σημεία ξορκίζοντας την βαρεμάρα στο πυρ το εξώτερο.
Προσωπικά αδημονούσα να δω τι πρόκειται να συμβεί παρακάτω, με ποιους τρόπους θα επιλύσω το επόμενο πρόβλημα που το Kalimba θα βάλει στον δρόμο μου. Το αμιγώς platform κομμάτι είναι χτισμένο επάνω σε εξαιρετικά στιβαρούς μηχανισμούς κίνησης, σημαντικότατο για τέτοια παιχνίδια που απαιτούν ακρίβεια, καθώς και εξαιρετικό σχεδιασμό επιπέδων. Δεν υπήρξε ούτε μια περίπτωση στην οποία θα μπορούσα να κατηγορήσω το Kalimba αντί για την αφεντιά μου επειδή απέτυχα.
Υπάρχει επίσης τοπικό co op κατά το οποίο εμφανίζονται στην οθόνη σας 4 κομμάτια τοτέμ, με τον κάθε παίκτη να ελέγχει από δύο. Αν και δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να παίξω το multiplayer κομμάτι του όσο θα ήθελα, μπορώ να πω πως μου φάνηκε ιδιαιτέρως διασκεδαστικό. Ακόμα συναντάμε το old school mode στο οποίο με τρείς συνολικά ζωές καλείται ο παίκτης να τερματίσει το παιχνίδι από την αρχή ως το τέλος. Ίσως φανεί κάπως υπερβολικό αυτό που θα πω, προσωπικά ωστόσο συνιστώ να ξεκινήσει κανείς με αυτό το mode, την πρώτη φορά που θα παίξει.
Αυτό γιατί το ελάττωμα του Kalimba είναι η μικρή του διάρκεια. Το κυρίως story θα σας πάρει περίπου τρεις ώρες για να το τελειώσετε, ενώ εάν αποκτήσετε και το DLC του, Dark Void, θα προστεθεί άλλη μια με μιάμιση ώρα. Μπορείτε φυσικά να ασχοληθείτε με speedruns καθώς και ορισμένα competitive modes, θα θέλαμε ωστόσο να κρατήσει το κυρίως πιάτο λίγο περισσότερο.
Στον τεχνικό τομέα το Kalimba δίχνει πως φτιάχνεται ένα απλό και συνάμα άρτιο και όμορφο τεχνικά αλλά και καλλιτεχνικά περιβάλλον. Γεμάτο χρώματα, με πίστες φτιαγμένες από τρίγωνα που έρχονται και φεύγουν σαν μαγεμένα, κυριαρχεί μια υπέροχη μινιμαλιστική αισθητική πασπαλισμένη με μπόλικο ομαλότατο animation. Ηχητικά διατηρεί το ίδιο υψηλό επίπεδο, με τις μουσικούλες του να ηχούν ακόμα στα αυτιά μου.
Δεν νομίζω να βρείτε πολλά πρόσφατα puzzle platforms, ειδικά στο PC, τα οποία αγγίζουν το Kalimba ως συνολική εμπειρία. Για μόλις 10 ευρώ, η τιμή που έχει στο Steam την στιγμή αυτή, αποκλείεται να μην το διασκεδάσετε.
