Το Punch Club είναι το τελευταίο μου καταφύγιο όταν θέλω να χαλαρώσω με gaming. Το happy place μου στο οποίο θα πάω για να περάσω λίγες στιγμές ανεμελιάς με MMA, κατεψυγμένη πίτσα και σόδα αμφιβόλου μάρκας. Είναι κατά κάποιο τρόπο ένα διάλειμμα από το gaming, παίζοντας ένα video game.
«Αυτό είναι, πολύ ωραία τα εξηγείς» θα μου πει ένας φανταστικός αναγνώστης ύποπτα προδιατεθειμένος υπέρ μου. Αλλά, τι είναι το Punch Club; Το Punch Club είναι ένας light εξομοιωτής πυγμάχου παύλα μαχητή. Την λέξη εξομοιωτής την χρησιμοποιώ απλόχερα και αυθαίρετα, μην περιμένετε να συνοδεύετε από τον ανάλογο ρεαλισμό που πολλές φορές υπονοεί.
Αρχίζει το ματς.
Ο ήρωας σας, τον οποίο βαφτίζετε αρχικά καταλαμβάνοντας έτσι ένα από τα 3 save slots που σας προσφέρονται, έχει για πατέρα του έναν πολλά υποσχόμενο πυγμάχο με εξαιρετικές ικανότητες. Ο τύπος είναι αστέρι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα. Τι κρίμα που τον πυροβόλησαν στον δρόμο, για κάποιον λόγο. Ως γιός που του σκότωσαν την οικογένεια εγκληματίες καταμεσής του δρόμου τι κάνεις; Δύο επιλογές υπάρχουν. Μπάτμαν, πιασμένη, ή ακολουθείς τα βήματα του μπαμπά και γίνεσαι πυγμάχος έτοιμος να τους σπάσει όλους. Το δεύτερο λοιπόν.
Ξυπνάς στο διαμέρισμα σου με μερικά κομμάτια πίτσα στο ψυγείο, λίγη σόδα, ορισμένα πολύ βασικά έπιπλα μια γάτα και χρυσόψαρα. Να φας δεν έχεις, αλλά τα κατοικίδια κατοικίδια. Χάιδεψε την γάτα σου αμέσως (pro tip, δεν έχει καμία σημασία στην εξέλιξη αλλά είναι τόσο χαριτωμένη). Τράβα στο ψυγείο, φάε την πίτσα, αμολήσου στον δρόμο. Μετά από τον πρώτο σου καυγά, στον οποίο σε κάνουν μπλε από τις μπούφλες ασχέτως του τι θα κάνεις, συναντάς τον Mick ο οποίος θα είναι από εδώ και πέρα ο μέντορας σου. Mick ε; Πρωτότυπους.
Έχεις να μοιράζεις τον χρόνο σου σε προπονήσεις, δουλειά, αγώνες. Επί της ουσίας το πραγματικό δίλημμα θα βρίσκεται πάντα ανάμεσα στα δύο πρώτα, με το τελευταίο να αποτελεί απλά το επιστέγασμα. Αν δεν δουλεύεις αρκετά δεν θα έχεις χρήματα για να φας, ποιοτικό φαί όχι πίτσες. Αν δουλεύεις πολύ δεν θα έχεις χρόνο για προπονήσεις, ώστε να δυναμώσεις και να εξελιχθείς μαχητικά. Πρέπει να τηρηθεί μια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Η ισορροπία αυτή θα είναι ο πονοκέφαλος σου για όλο το παιχνίδι, για κάθε μέρα της ζωής του ήρωα μας. Το grind μπορεί υπό προϋποθέσεις να αγγίξει επίπεδα MMO, κάτι που σίγουρα δεν αρέσει σε όλους (αλλά τι αρέσει σε όλους;).
Μόλις βάλεις την ζωή σου σε τάξη μπαίνουν στο παιχνίδι οι αγώνες και το sparring. Όπου sparring, οι αγώνες προπόνησης στο gym. Εδώ είναι το ζουμί του Punch Club. Καλό είναι, συμβουλευτικά, να παίρνετε μέρος σε όσες μάχες μπορείτε, όπου μπορείτε, ακόμα κι αν είναι χαμένες. Η νίκη αλλά και η ήττα δίνουν πολύτιμα skill points που με την σειρά τους χτίζουν τον χαρακτήρα. Τα builds μπορούν να είναι φουλ δύναμη, φουλ ταχύτητα και όλα τα ενδιάμεσα. Μάλιστα για ένα game που μοιάζει ως παρουσιαστικό με κάτι casual έχουν εκπληκτικά πολύ βάθος. Τόσο μάλιστα που εύκολα μπορεί να χαθεί η μπάλα. Αν γουστάρετε στατιστικά και νουμεράκια, αγοράσατε το σωστό παιχνίδι.
Δεν είναι όλα ρόδινα
Το Punch Club δεν είναι για πάρα πολλές ώρες σερί. Μοιάζει να βαλτώνει μετά από μια δύο ωρίτσες. Προτείνω να το αντιμετωπίσετε ως τέτοιο. Γίνεται επαναλαμβανόμενο πολύ νωρίς, καθώς πρακτικά οι δραστηριότητες που έχετε στην διάθεση σας είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ακόμα, τα στατιστικά δεν πηγαίνουν μόνο προς τα επάνω, αλλά και προς τα κάτω. Έτσι αν παραμελήσετε την διατροφή σας ή την άσκηση σας θα τα δείτε να μειώνονται. Σαν να χάνετε level ένα πράγμα. Τα δε skill points που τοποθετείτε πρέπει να προσέχετε πολύ που τα βάζετε γιατί δεν υπάρχει τρόπος να κάνετε respec. Αν τα ξοδέψετε σε λάθος επιλογές παίζει να καταστρέψετε τόσο τον χαρακτήρα σας που δεν θα έχετε που να τον βάλετε (Σ.σ.: Να πω, να πω;) και θα αναγκαστείτε να ξεκινήσετε καινούριο.
Γραφικά και ήχος
Pixel art μας προσφέρει η Lazy Bear Studios. Πολύ όμορφα, με πολύ προσωπικότητα και άπειρες αναφορές σε ταινίες συναφούς περιεχομένου. Η κίνηση είναι λίγο απούσα ή μάλλον όχι και τόσο παρούσα. Τα λίγα frames ωστόσο που υπάρχουν είναι τοποθετημένα με άψογο τρόπο. Γοητευτικότατο. Τα ηχητικά εφέ δεν τα πρόσεξα πολύ, απλά κάνουν την δουλειά τους. Η μουσική είναι σε κλασσικό στυλ chip tune με πιασάρικη μελωδία. Ωστόσο, και αυτή, παίζει να σας σπάσει τα νεύρα αν την ακούσετε σε λούπα για ένα διωράκι.
Συμπερασματικά
Το Punch Club μπορεί να μην αντέχω να το τρέξω για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα, λόγω επανάληψης, αυτά που κάνει όμως τα κάνει σωστά και με χάρη. Πέρα μάλιστα από όσα εξηγούνται αναλύοντας, υπάρχει κι αυτό που είπα στην αρχή. Αυτό που δεν ξέρω γιατί, όμως ισχύει. Μου βγάζει ένα αίσθημα χαλάρωσης, ηρεμίας. Παίζω μια ώρα πριν κοιμηθώ και ξαπλώνω νοιώθοντας μια περίεργη ικανοποίηση, μια nirvana. Δεν ξέρω, μην τα κοιτάς έτσι αυτά που γράφω, μπορεί να περνάω κλιμακτήριο. Πάω να φάω δύο κομμάτια κατεψυγμένη πίτσα.
