Τι παίζει επιτέλους με τους licensed τίτλους βασισμένους σε ταινίες? Γιατί πρέπει εννιάμισι στους δέκα να μοιάζουν με αγγαρεία τόσο ταλαίπωρη και βαρετή που θα μπορούσες να διασκεδάσεις περισσότερο παρακολουθώντας μπογιά να στεγνώνει? Ασφαλώς αντιλαμβάνομαι πως από την στιγμή που θα πουλήσεις ούτως ή άλλως λόγω ταινίας γιατί να κάνεις τον κόπο, υπάρχει όμως και η άλλη όψη. Έχεις μια έτοιμη στημένη βάση αγοραστών που θα το πάρει το καταραμένο το παιχνίδι ακόμα κι αν είναι λίγο χειρότερο από το Shaq Fu (με την ευκαιρία διαβάστε το κείμενο- κράξιμο σε έναν από τους καλύτερους ψηλούς που έπαιξαν basket ποτέ και το όραμα του για το sequel στο παραπάνω διαμάντι…) γιατί δεν το εκμεταλλεύεσαι αυτό φτιάχνοντας ένα αριστούργημα που θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα του?
Πολλές ερωτήσεις μαζεύτηκαν για πρώτη παράγραφο και επειδή απαντήσεις δεν πρόκειται να πάρουμε, θα σας μιλήσω για την ιστορία του Peter του Parker. Ένας νεαρός με υπερφυσικές δυνάμεις προερχόμενες από μια ραδιενεργή αράχνη. Γρήγορος σαν σπρίντερ και παρκουρίστας από τους λίγους μπορούσε να σουλατσάρει για ώρες πετώντας τον ιστό του από το ένα καφεγκρίζο κτίριο στο επόμενο καφεγκρίζο, καρμπόν με το προηγούμενο, κτίριο. Ομολογώ πως την Νέα Υόρκη δεν την έχω δει ποτέ από κοντά, αμφιβάλλω ωστόσο πάρα πολύ πως είναι όπως μας την σερβίρει η Activision. Θα μπορούσατε απλά να κάτσετε στο ίδιο σημείο και αυτομάτως έχετε δει το 90% της πόλης.
Βέβαια έτσι δεν θα είχατε την χαρά να παρατηρήσετε εν κίνηση τα υπέροχα γραφικά, επιπέδου xbox 360 (πρώτης γενιάς), που κινούνται με την ίδια σπιρτάδα και ομαλότητα του Crysis σε onboard κάρτα ακόμα κι αν τα ταίσετε με δύο 290x σε crossfire. Ή μία 290x. Ή μια Titan. Ειλικρινά πέρασα πολλή ώρα προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι αυτό που κάνει το παιχνίδι να τρέχει σαν υπέρβαρος βραδύπους με ολική ρίξη χιαστών και κάκωση μηνίσκου. Ένα είναι σίγουρο, τα γραφικά δεν δικαιολογούν κάτι τέτοιο. Ούτε καν.
Ξεκινάμε με το καλημέρα λοιπόν με ένα παιχνίδι open world που ο εν λόγω world δεν σου δίνει κανένα λόγω να τον εξερευνήσεις. Μουντός άχρωμος βαρετός επαναλαμβανόμενος. Ο τρόπος που πετιέται ο spidy απο εδώ κι από εκεί είναι ίσως το μόνο στοιχείο που δίνει αξία στην όποια περιπλάνηση μέσα σε μία Νέα Υόρκη λιγότερο πρωτότυπη από τις μεσημεριανές επαναλήψεις του Κωνσταντίνου και Ελένης. Κατάφεραν να πετύχουν σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση που δίνει ο υπέρ-ήρωας όταν εκτοξεύει τον ιστό του. Το κατάφεραν αυτό μέσα σε μια πόλη που απλά δεν θέλεις να το κάνεις. Δεν έχεις λόγο να το κάνεις, σε περιορίζει διαρκώς σου δίνει μηδενικό κίνητρο και πράγματα να ασχοληθείς. Κρίμα καθώς το να μεταφέρεις την αίσθηση αυτή στον παίκτη δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα.
Τουλάχιστον το σύστημα μάχης είναι καλούτσικο. Φυσικά και είναι. Αφού το πήραν από τα τελευταία Batman. Δυστυχώς δεν ταιριάζει και τόσο με τον Spiderman, καθώς χάνει αυτόματα το βάρος και την δυναμική των χτυπημάτων του. Κόψε εδώ ράψε εκεί φτάσαμε τελικά στο σημείο που ο εκάστοτε developer δεν πατάει μόνο σε έτοιμες μηχανές γραφικών αλλά και σε έτοιμα δοκιμασμένα συστήματα μάχης. Σίγουρα αυτό θα οδηγήσει σε υπέροχες παραγωγές, εξάλλου τι θα μπορούσε να πάει στραβά. Από την βαρεμάρα δεν πέθανε ποτέ κανείς.
Οι αποστολές είναι το ίδιο πρωτότυπες με την αρχιτεκτονική των κτηρίων. Το αστείο μάλιστα είναι πως πολλές από αυτές πραγματοποιούνται τηλεμεταφέροντας τον ήρωα μας στα σημεία που ξεκινούν. Λες και δεν είχαμε ήδη ελάχιστους λόγους για να χρησιμοποιήσουμε το καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού. Γιατί να φτιάξεις έναν ανοιχτό κόσμο με τίποτα να κάνεις και όταν έχεις τελικά κάτι να κάνεις, τηλεμεταφέρεις τον παίκτη εκεί? Ορίστε! Κι άλλες ερωτήσεις. Τουλάχιστον υπάρχουν πάρα πολλοί διαφορετικοί τύποι εχθρών.
Περνάμε στα bugs. Εδώ ομολογώ πως συνάντησα λιγότερα από όσα περίμενα. Κανένας αόρατος εχθρός εδώ, κανένας κολλημένος στα πολύγωνα του περιβάλλοντος του εκεί, λίγα πράγματα. Λέω πως περίμενα περισσότερα καθώς κατά την αναζήτηση μου για λύσεις στο πρόβλημα της απόδοσης έπεσα επάνω σε πάρα πολλά παράπονα παικτών για άπειρα bugs. Και για κακή απόδοση βέβαια, αλλά αυτό το ήξερα.
Ορίστε λοιπόν. Αυτά είναι τα αποτελέσματα ενός ακόμα προχειροφτιαγμένου move tie-in τίτλου. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, όπως για παράδειγμα να αναφερθώ στα αξιοθρήνητα stealth κομμάτια του ή στα βαρετά μέχρι αηδίας bosses. Δεν αξίζει όμως να ασχοληθώ περισσότερο με το παιχνίδι. Δεν αξίζει να ασχοληθείτε ούτε κι εσείς.
