War Thunder

Το War Thunder με εξέπληξε -ευχάριστα- από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Μάλλον, για να ακριβολογώ, από τα πρώτα λεπτά μέσα στο παιχνίδι. Θα καταλάβετε αργότερα προς τι η διευκρίνιση. Πρόκειται για ένα, κατά κύριο λόγο, multiplayer παιχνίδι μάχης στο οποίο αναλαμβάνεται τον ρόλο είτε του πιλότου μαχητικού αεροπλάνου είτε του οδηγού τανκ. Εάν με ρωτήσετε ωστόσο κατάμουτρα “Τι είναι ρε συ αυτό το War Thunder?” θα σας πω ένα παιχνίδι μάχης με αεροπλάνα πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί το κομμάτι που ασχολείται με τα τανκ, το ομολογώ, μου φάνηκε από βαρετό έως πάρα πολύ βαρετό. Δεν λέω πως είναι βαρετό. Ενδεχομένως να αρέσει σε πολλούς. Σε σύγκριση με παρόμοια παιχνίδια που μας τοποθετούν μέσα σε ένα τεθωρακισμένο όχημα… μάλλον τα πάει καλά. Μάλλον, γιατί δεν έχω κάποιο μέτρο σύγκρισης στην πραγματικότητα Το World of Tanks με το οποίο ασχολήθηκα λιγάκι μοιάζει 5 φορές πιο arcade ακόμα και από το arcade mode του War Thunder. Αμέσως επόμενο στην λίστα είναι το Panzer Elite του 1999. Παρασύρθηκα όμως. Όπως έλεγα λοιπόν υπάρχει ένας δεύτερος λόγος.

Το πιλοτάρισμα είναι τόσο μα τόσο διασκεδαστικό. Αποδίδει εξαιρετικά την αίσθηση ενός πιλότου μαχητικού αεροπλάνου (όχι πως έχω πιλοτάρει ποτέ κανένα, δεν είμαι ούτε τόσο μεγάλος ούτε πιλότος). Ο χειρισμός με το πληκτρολόγιο και το mouse δουλεύει πάρα πολύ καλά, ενώ εάν έχετε flight stick εύκαιρο καλά θα κάνετε να το συνδέσετε. Εάν πάλι έχετε κανένα joypad εύκαιρο καλά θα κάνετε να μην το συνδέσετε. Έπαιξα πολύ και με τους δύο πρώτους τρόπους και ομολογώ πως είναι ανέλπιστα κοντά σε λειτουργικότητα, φυσικά όμως το flight stick προηγείται. Με joypad δεν κατάφερα τίποτα περισσότερο από το τέντωμα των νεύρων μου συνοδευόμενο από διάσπαρτες εκστομίσεις προσβολών προς άγνωστο δέκτη οι μισές εκ των οποίων ούτως ή άλλος δεν έβγαζαν το παραμικρό νόημα.

Μετά τον χειρισμό ας μιλήσουμε λίγο για το οικονομικό μοντέλο του War Thunder. Free to play κύριοι και κυρίες. Προσωπικά είμαι πάντα αρνητικός εκ των προτέρων. Τα παραδείγματα των σωστά δοσμένων δωρεάν τίτλων είναι ελάχιστα (π.χ. Path of Exile) ενώ εκείνα των τραγικών άπειρα. Κι όμως, εδώ η Gaijin Entertaintment τα καταφέρνει περίφημα. Σε κανένα σημείο δεν ένοιωσα πως πιεζόμουν να πληρώσω για να μπορέσω να παίξω. Καλά καλά δεν κατάλαβα πως πρόκειται για δωρεάν παιχνίδι. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως η εξέλιξη των παικτών (καινούρια μαχητικά, αναβαθμίσεις κλπ) είναι η ιδανική σε συνάρτηση με τον χρόνο και την προσπάθεια που καταβάλλεται. Η απόκλιση ωστόσο παραμένει τόσο μικρή από το ιδανικό που δεν καθιστά το παιχνίδι εκνευριστικό σε καμία φάση του.

Το ηχητικό κομμάτι είναι το ίδιο εξαιρετικό με το οπτικό. Τα εφέ γεμάτα μπάσο και δύναμη αποδίδουν μοναδικά ειδικά δε εάν έχετε μέτρια προς καλά ακουστικά. Συνιστούνται για να απομονώσετε όσο γίνεται τους εκτός οθόνης ήχους. Όχι πως από ηχεία υστερούν, αλλά να δεν υπήρχαν και πολλοί πιλότοι μαχητικών με ηχοσύστημα στο αεροπλάνο τους.

Οι μάχες έχουν τρεις βαθμούς δυσκολίας. Arcade, realistic και simulation. Βρήκα τις arcade διασκεδαστικότερες απο τις υπόλοιπες, με το simulation κομμάτι να απευθύνεται στους πολύ σκληροπυρηνικούς πιλότους. Το παραμικρό λάθος εδώ σημαίνει τάφο. Από την άλλη στο arcade θα δώσετε και θα πάρετε μπόλικες σφαίρες καθώς θα πετάτε πιο τολμηρά έως ότου συναντήσετε τον δημιουργό σας.

Κάπου στην αρχή του κειμένου σας μίλησα για μια μικρή διευκρίνιση. Αυτή είχε να κάνει με το πόσο διασκεδαστικό και προσβάσιμο άμεσα είναι το παιχνίδι και πόσο εκ διαμέτρου αντίθετη εμπειρία προσφέρουν όλα μα όλα τα μενού του. Ειλικρινά δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα σχετικά με τις αναβαθμίσεις του αεροπλάνου, σχετικά με την έρευνα για βελτιωτικά ή νέα αεροπλάνα. Γενικότερα, δεν εξηγείται τίποτα. Καλά θα κάνετε λοιπόν να απευθυνθείτε σε ιντερνετικες πηγές εάν θέλετε να πάρετε μια γεύση του τι ακριβώς συμβαίνει.

Κάτι τελευταίο. Η πραγματικότητα είναι πως από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Αλλά αν είχα παίξει το War Thunder ίσως o υπότιτλος του κειμένου να έλεγε την αλήθεια.

Υστερόγραφο (ξεχνάω ο άμοιρος): Highlight των πολλών ωρών που έριξα στο παιχνίδι μια φανταστική μάχη στην οποία άφησα να παίζει εν είδη μουσικού χαλιού το Aces High των Iron Maiden. Αν είναι μέσα στα ακούσματα σας, το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αν δεν είναι, ψάξτε κάτι παρόμοια επικό και δοκιμάστε να το αφήσετε να παίζει.