To Badland πρωτοκυκλοφόρησε δύο χρόνια πριν για apple, για android και για το άλλο μωρέ εκείνο που δεν έχει κανένας (σόρρυ Microsoft). Τότε το είχα δει να παίζει στο ipad ενός καλού μου φίλου. Με μια πρώτη ματιά ψιλοεντυπωσιάστηκα, είχε πανέμορφα ζωγραφιστά γραφικούλια και ομαλή σαν βούτυρο που λιώνει κίνηση. Στην πορεία κατάλαβα πως διέθετε και πλούσιο εσωτερικό κόσμο. Δεν είχα όμως ipad. Οπότε δεν το έπαιξα.
Τώρα λοιπόν που κυκλοφορεί για ένα σωρό άλλες πλατφόρμες, και καθώς εγώ συνεχίζω να μην έχω ipad, είπα να το παίξω ενδελεχώς και απερίσπαστος. Δύστυχο Badland (Game of the Year, αμέ) ήρθε η ώρα να κριθείς. Αυστηρά. Δεν υπάρχει περίπτωση να σου χαριστώ.
Αχ, όμως τι γλυκούλι που είναι αυτό το σφαιρικό χνουδωτό κάτι που χτυπιέται αλύπητα στον αέρα όποτε πατάω το κουμπάκι! Σαν σκαντζόχοιρος που έχει πιει όλο τον Βόσπορο και του πέσαν τα μαλλιά είναι. Για την ιστορία, κάτι έχει παιχτεί με έναν λαγό κι άλλα παράξενα. Δεν ασχολήθηκα να μάθω λεπτομέρειες εδώ που τα λέμε. Έχω την αυθαίρετη αίσθηση πως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ ταινία, βέβαια δεν ξέρεις καμιά φορά. Το θέμα είναι πως ο χειρισμός σε αφήνει να αισθανθείς πραγματικά πως είσαι κι εσύ ένα από αυτά τα κάτι (σοβαρά τώρα, τι είναι;) και μάλιστα δεν σταματά εκεί. Πρέπει να συμπαρασύρεις κι άλλα αποτέτοια προς την έξοδο. Αυτά τα άλλα αποτέτοια ουσιαστικά σε ακολουθούν αλλά είναι πολύ εύκολο να τα χάσεις εάν κάνεις ακόμα και απλά λαθάκια. Μετά ανάλογα το πόσα αποτέτοια έχεις πάει στην έξοδο μαζί με το δικό σου κάτι παίρνεις αυγά. Ναι, σοβαρά αυγά. Γιατί αν έπαιρνες αστεράκια ας πούμε θα ήταν πιο λογικό;
Η Game of the Year έκδοση του Badland διαθέτει πολλά παραπάνω λεβελζ από την αρχική, καθώς και πολύ καλύτερο χειρισμό με κάποιο μαγικό τρόπο. Μάλιστα, πράγμα παράξενο προς ανεξήγητο, με πληκτρολόγιο παίζει εξαιρετικά. Πριν φύγω από τον χειρισμό, αν και η οθόνη scrollάρει προς τα δεξιά διαρκώς, σαν σωστό runner που είναι, μπορείτε και πρέπει να κινήστε λιγάκι και προς τα πίσω ώρες ώρες. Μην το παρακάνετε όμως γιατί σας περιμένει τάφος.
Από εξωτερική εμφάνιση είναι πάρα πολύ προσεγμένο, με εξαιρετικά ζωγραφισμένα γραφικά καθώς και φοβερά ομαλή κίνηση. Αν το Badland ήταν κοπέλα και την βλέπατε σε κάποιο μπαράκι, θα την κερνούσατε σίγουρα ένα ποτό. Εκτός κι αν είσαι κοπέλα οπότε θα ήσουν εσύ το Badland και θα σε κερνούσαν ένα ποτό, αλλά ποιος, αφού εσύ θα έπαιζες το Badland… τέλος πάντων.
Σε γενικές γραμμές το gameplay του μπορεί να είναι αρκετά επαναλαμβανόμενο, αυτό όμως δεν είναι πάντα δα τόσο κακό. Ούτε χρειάζεται να μπορείς να παίζεις ένα παιχνίδι για τρία μερόνυχτα σερί χωρίς να βαρεθείς. Ναι, πιθανότατα αν παίξετε πολλές ώρες μαζεμένες θα σας κουράσει. Δεν υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις στην πορεία. Το Badland ήταν και παραμένει στην νέα του έκδοση μια εξαιρετικά ποιοτική υλοποίηση ενός πολύ συγκεκριμένου είδους παιχνιδιού.
Δύσκολο και μεγάλο σε διάρκεια με μπόλικο challenge για να επιστρέψετε, τόσο όσο πραγματικά σηκώνει το είδος του. Σίγουρα κοντά στις 20 ώρες αν θελήσετε να ολοκληρώσετε όλα τα achievements, ίσως και (πολύ) περισσότερο ανάλογα το πόσο τυχεροί και ικανοί παίκτες είσαστε.
Για δες που έβγαλα ολόκληρο το κείμενο πλάκα πλάκα χωρίς να αναφέρω πως ο χειρισμός μου θύμισε το Flappy Bird. Ούπς…
1 Response
[…] παράδειγμα, τα αδιευκρίνιστου είδους πλασματάκια του Badland, τα οποία ήρθαν και προσγειώθηκαν σε κονσόλες και PC […]