Τα καλύτερα multiplayer του 2015

Το 2015 ήταν ίσως η καλύτερη χρονιά για το είδος. Οι κυκλοφορίες ήταν τόσες πολλές με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε καναπέδες και online lobies σε καθημερινή βάση. Μέσα από ανελέητη καζούρα και ίντριγκες μεταξύ των συντακτών επιλέξαμε τα ποιοτικότερα για τα μάτια σας μόνο. Ιδού λοιπόν παιχνιδάρες που μπορείς να παίξεις και μόνος σου αλλά μην είσαι τέτοιος, ψήσε και την παρέα σου, είναι πολύ καλύτερα.

Warhammer: End Times – Vermintide

Εδώ έχουμε τον ορισμό του co op! Η ομάδα των τεσσάρων συμπαικτών πρέπει να δουλέψει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, για να τα βγάλει πέρα. Χαρακτήρες με ξεχωριστό στιλ στη μάχη και διαφορετικά όπλα ξεχύνονται σε στενά σοκάκια, σκοτεινά υπόγεια περάσματα, κοιλάδες και ραχούλες, για να αντιμετωπίσουν ορδές ασχημομούρηδων, καλοθρεμμένων αρουραίων, που ορμούν με λύσσα κατά πάνω τους. Οι μάχες σώμα με σώμα κερδίζουν έδαφος σε σχέση με τις βαλλιστικές επιθέσεις και έτσι να είστε προετοιμασμένος, να λερώσετε τα χέρια σας με αίμα. Πολύ αίμα! Χορταστικά levels με όμορφα γραφικά, μεγάλος αριθμός εχθρών για έντονες μάχες, μικροαποστολές, ενδιαφέροντα συστήματα για merge και crafting… Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του άκρως διασκεδαστικού παιχνιδιού της Fatshark. Οι όποιες ομοιότητες με το Left 4 Dead είναι καθαρά συμπτωματικές!

Το παρόν σας το προτείνει η Elf που όλο χάρη σκορπάει τον θάνατο με τα βέλη της, Μαρία Αναγνωστοπούλου.

Lovers in a Dangerous Spacetime

Πανικός από party games μέσα στο 2015 – παιχνίδια που βασίζονται σε απλό, ανταγωνιστικό gameplay, και σύντομους γύρους με ξεκάθαρους νικητές και χαμένους. Ίσως και να έπηξα λίγο με τη συγκεκριμένη μόδα, αλλά η δική μου προτίμηση είχε περισσότερο ομαδικό χαρακτήρα. Το Lovers in a Dangerous Spacetime είναι από τα λίγα παιχνίδια της κατηγορίας που δεν αρκείται σε μία έξυπνη ιδέα – αυτή της διαχείρισης, παρέα με έναν συνεργάτη, όλων των συστημάτων ενός διαστημοπλοίου που εξερευνεί το σύμπαν. Κάθε τομέας του είναι άψογα δουλεμένος, από τα εξαιρετικά γραφικά, τίγκα στο ροζ και το λαχανί λες και βγήκαν από κάποιο διαστημικό spinoff του Μικρό μου Πόνυ, ως το ξεσηκωτικό tranceοειδές soundtrack που συναγωνίζεται αυτό του Electronic Super Joy σε αχαλίνωτη θετικότητα. Βασικός πόλος έλξης του, πάντως, παραμένει το υπέροχο χάος που προκύπτει από δύο παίκτες που προσπαθόυν να καλύψουν 5 οπλικά συστήματα, μία ασπίδα και την πλοήγηση ενός σκάφους ενώ αυτό πολιορκείται από ορδές χαριτωμένων μεν, θανατηφόρων δε, διαστημικών πλασμάτων.

Μία ξεχωριστή πρόταση από τον αγαπησιάρη Αλέξανδρο Χατζηιωάννου.

NBA 2K16

Μετά από την σχετική απογοήτευση του 14, την επάνοδο αλλά με σοβαρά προβλήματα του 15, έρχεται το 16 να προσφέρει με πολύ απλά λόγια το καλύτερο –ναι ναι, το καλύτερο κατηγορηματικά- basketball video game που έγινε ποτέ. Αυτά μάλιστα σας τα γράφει ένας τύπος τόσο άρρωστος με το άθλημα που βγάζει πορτοκαλί αίμα. Επικές καταστάσεις τόσο στο εμφανώς βελτιωμένο, κατόπιν αρκετών patches, online όσο και στα τοπικά ματσάκια. Στα τοπικά μάλιστα ενδέχεται να καταλήξετε να παίζετε μπουνιές παρά μπάσκετ. Πληθώρα από modes, από μονό μέχρι κλασσικό διπλάκι, καθώς και φοβερές δυνατότητες για δημιουργία μίνι πρωταθλημάτων με φίλους ώστε να γουστάρετε ατελείωτα. Έπος. Α, επίσης αν παίζατε μέχρι πέρυσι κυρίως με τρίποντα καλά θα κάνετε φέτος να το ξεχάσετε. Δεν μπαίνουν και τόσο εύκολα.

Με αυτή του την πρόταση είναι εμφανές πως στον Χρήστο Ελιόγλου αρέσουν τα ψηλά αγόρια.

Splatoon

Πολλά άκρως διασκεδαστικά multiplayer πέρασαν από τα χέρια μου εφέτος. Με μεγάλη δυσκολία και μετά λύπης έπρεπε να επιλέξω μόνο ένα. Τελικώς κατέληξα στο Splatoon για τους εξής λόγους. Είναι ίσως το πρώτο του είδους του που καταφέρνει να δημιουργήσει ζωντανή κοινότητα σε πλατφόρμα της Nintendo. Είναι πρωτότυπο, δημιουργικό και πανέμορφο. Πολύ γρήγορες μάχες γεμάτες ένταση όπου οι ισορροπίες αλλάζουν για πλάκα. Ακόμη κι αν η ομάδα σου χάνει με διαφορά ποτέ δεν ξέρεις αν η συνεργασία τελικώς αποδώσει σπρώχνοντας σε μία τελική επική προσπάθεια όπου η νίκη μπορεί να έρθει με πολύ μικρή διαφορά. Η μεγάλη ποικιλία στον οπλισμό και οι έξυπνα σχεδιασμένες αρένες δημιουργούν έναν τεράστιο αριθμό τακτικών επιλογών που πραγματικά με έκαναν να στέκομαι στις μύτες τον ποδιών μου από τον φρενήρη ανταγωνισμό. Έχω πετάξει την ιδέα να δημιουργήσουμε ένα GreekGamer team αλλά φαίνεται ήμουν πολύ χαλαρός, το πρήξιμο ξεκινάει οσονούπω!

Με τέτοιες προτάσεις ο Γιώργος Κυρενές αποδεικνύει τελικώς πόσο mainstream τύπος είναι, γι’αυτό και οι υπόλοιποι δεν τον παίζουν.