Εν μέρη πρόκειται για ένα καρτοπαίχνιδο, εν μέρη πρόκειται για ένα turn based RPG. Εν πολλοίς πρόκειται για το υγρό όνειρο του νερντ μέσα μας και έξω μας. Και γύρω μας. Οι κάρτες είναι ο σκοπός μας, θέλουμε να τις λουτάρουμε όλες μέχρι την τελευταία. Για να γίνει αυτό χρησιμοποιούμε -καλά το κατάλαβες- κάρτες που ήδη έχουμε στην κατοχή μας.
Το παιχνίδι κυλά όπως θα περίμενε κανείς. Ζάρια κάρτες στρατηγική. Loot. Παράδεισος. Άπειρα αντικείμενα για μάζεμα. Μπορούν να πουληθούν όλα, καθώς από ένα σημείο κι έπειτα σίγουρα θα έχετε στην κατοχή σας μπόλικα διπλά μην πω τριπλά. Λεπτομερέστατα σχεδιασμένα με εξαιρετικά ισορροπημένα χαρακτηριστικά.
Το Card Hunter μάλιστα διαθέτει και ιστοριούλα, χαριτωμένα δοσμένη σαν από μια άλλη εποχή. Μια εποχή που ντρεπόσουν να πεις πως σου αρέσουν τα μπουντρούμια και οι δράκοι, ντρεπόσουν πως την επομένη η μητέρα σου θα καλούσε τον πάτερ της ενορίας για εξορκισμό με παράλληλη κάλυψη στα κανάλια. Κι αν οι καιροί αλλάξαν από τότε αρκετά, προς το καλύτερο, προς το περισσότερο αποδεκτό, μια νοσταλγική οσμή αναδύεται καθώς όλα εξελίσσονται τόσο υπέροχα αναχρονιστικά. Single player λοιπόν, check. Multiplayer, check, και μάλιστα co-op.
Κάθε φορά που ολοκληρώνετε μία από τις πολλές περιπέτειες σας, μέσα από την φωτιά πολλών μαχών, καταφθάνετε σε νέες περιοχές. Εκεί συναντάτε καινούριες περιπέτειες μα και μαγαζάκια για εφοδιασμό. Εδώ θα βρείτε και ορισμένα αντικείμενα που απαιτούν πραγματικά χρήματα, όπως skins. Προσωπικά δεν αγόρασα τίποτα και αγνόησα την ύπαρξη τους. Υπάρχουν και ορισμένα αντικείμενα που έμμεσα αγοράζετε με χρήματα, μέσω κάποιων ειδικών quests/hunts. Ούτε αυτά χρησιμοποίησα, το loot που έβγαζα παίζοντας ήταν πάντα ή εφάμιλλο ή καλύτερο. Πάντως αν για κάποιο λόγο θελήσετε να δώσετε χρήματα στους developers, καθόλου κακή ιδέα για ένα τέτοιο παιχνίδι, θα βρείτε επιλογή για μηνιαίες συνδρομές πέραν των μεμονωμένων αγορών.
Στον τεχνικό τομέα, αν υπάρχει τρόπος να βαθμολογήσει κάποιος την ομορφιά, που δεν υπάρχει, το Card Hunters θα έπαιρνε άριστα για αυτό που είναι. Λειτουργικά και ταυτόχρονα παιχνιδιάρικα. Μοιάζει ακριβώς με αυτό που αναπαριστά δηλαδή ένα επιτραπέζιο d&d σκηνικό που ζέχνει nerd-ήλα σε ακτίνα χιλιομέτρων. Δεν θα μπορούσε και κυρίως δεν θα έπρεπε να είναι κάτι άλλο, καθώς σε games σαν τα μούτρα του τα μούτρα πρέπει να είναι εκτός από αισθητικά ευχάριστα και οπτικά καθαρά. Ειλικρινά δεν πιστεύω πως τρισδιάστατα γραφικά γεμάτα εφέ θα βοηθούσαν σε κάτι εδώ, το αντίθετο θα δυσκόλευαν ενεργά τη αντίληψη του παίκτη για το ταμπλό του παιχνιδιού.
Για το τέλος το καλύτερο, που θα διαβάσετε φυσικά αν προσέχετε έστω και λίγο τις κατηγορίες των κειμένων μας. Τις προσέχετε, έτσι δεν είναι? Εντελώς δωρεάν, τόσο μέσω browser όσο και μέσα από το Steam. Pay to win ούτε με σφαίρες δεν είναι. Δηλαδή, πρόκειται για ένα επιτραπέζιο καρτό-RPG μιας αθώας περασμένης εποχής φτιαγμένο με απίστευτο μεράκι δύο πρέζες νοσταλγίας τρεις κουταλιές απόλυτης τεχνικής αρτιότητας και 0% pay to win κακά λιπαρά.
Ακόμα εδώ είσαι?
