Electronic Super Joy – Ψάξε να βρεις τον κώλο σου

Υπάρχουν υπέρ-δύσκολα platformers ειδικά φτιαγμένα γι’ αυτούς που ηδονίζονται με την φάση, εντάξει όχι μόνο γι’ αυτούς, απλά οι συγκεκριμένοι είναι αυτοί που ενδεχομένως θα φτάσουν ως το τέλος, βλέπε Super Meat Boy. Έπειτα είναι αυτά με μινιμαλιστική απεικόνιση που ρίχνουν μεγάλο βάρος στην μουσική, βλέπε Super Hexagon. Το Electronic Super Joy, πέρα από το κοινό super στους τίτλους, φαίνεται πως είναι μία μίξη των δύο κάτι που από μόνο του είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον.

Μικρο-σατανά εσύ

Στο μενού θα βρεις τρία modes τα δύο εκ των οποίων διαθέτουν, ας το πούμε, σενάριο. Στο Classic, που είναι και το βασικό παιχνίδι με πολλά επίπεδα κι ακόμη περισσότερα αν διαθέτεις dlc (που περιέχονται στην έκδοση για Wii U), σκοπός σου είναι να πάρεις πίσω τον κώλο σου τον οποίο έκλεψε ένας μάγος. Αναρωτιέμαι όμως, τι να τον κάνει; Τι μπορεί να κάνει αυτή την στιγμή με τον ποπό σου; Τρομάζω μόνο που το σκέφτομαι!

Στο Micro-Hell η υπόθεση έχει ως εξής: O Μικρο-Σατανάς έκλασε τον σκύλο σου και πρέπει να πάρεις εκδίκηση! Λογικό, κι εγώ αυτό θα έκανα στην θέση του ήρωα, αν και ταυτίζομαι περισσότερο με τον Μικρο-Σατανά! Μόνο που δεν είναι τόσο εύκολο, πρέπει να καταφέρεις 10 επίπεδα υψηλότατης δυσκολίας πριν πάρεις την γλυκιά εκδίκηση. Τρίτο και τελευταίο έρχεται το Infinite Love Mode. Εδώ όσο επιβιώνεις, από τυχαία κάθε φορά διάταξη επίπεδων, και προχωράς σε επόμενα ανεβαίνει το σκορ σου, πχ αν βγάλεις τρία επίπεδα το σκορ σου θα είναι ένα ωραιότατο 3. Αν χάσεις ξανά από την αρχή.

Στο ζουμί

Με την πρώτη ματιά φαντάζει ως ένα απλό platformer. Λίγα μόνο δευτερόλεπτα χρειάζονται για να καταλάβεις πως ο χειρισμός απαιτεί από μεριάς σου pixel-perfect κινήσεις. Για να θεωρηθεί κάτι τέτοιο δίκαιο ώστε να μην καταρρακωθεί σε κριτικές λαμβάνοντας ταυτόχρονα οργισμένα feedbacks από παίκτες, ο χειρισμός οφείλει να έχει άψογη απόκριση. Τόσο ώστε να κατανοείς απόλυτα ότι από δικό σου λάθος έχασες. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο Electronic Super Joy. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τρέχεις, να πηδάς και ανάλογα την πίστα μπορείς να σκοτώνεις εχθρούς πέφτοντας με δύναμη πάνω τους.

Όσες φορές έβγαζα καπνούς από τα νεύρα στην ουσία τα έβαζα με τον εαυτό μου κι αυτό θεωρώ πως είναι επιτυχία για παιχνίδι του είδους. Παίζοντας στο παρελθόν έχω προβεί σε ουκ ολίγες βίαιες πράξεις, κυρίως σε χειριστήρια, όταν τα έπαιρνα τόσο στην κράνα. Πλέον προτείνω μόλις πλησιάζεις σε τέτοια κατάσταση, το κλείνεις και κάνεις οτιδήποτε άλλο μέχρι να σου έρθει ξανά η όρεξη να δοκιμάσεις την τύχη σου. Με λίγα λόγια πολλές φορές κι από λίγο όπως η σωστή διατροφή. Ως δια μαγείας πιάνει.

Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσεις παρακάτω είναι η λεγόμενη trial & error διαδικασία αφού αρκετά συχνά στα επίπεδα αλλάζουν τα physics επηρεάζοντας την βαρύτητα. Άλλες φορές η οθόνη θα σκρολάρει οριζόντια κι άλλες κάθετα προτρέποντάς σε να βιαστείς για να μην σε φτάσει. Άλλες πάλι ξαφνικά το έδαφος γίνεται ανηφορικό δυσκολεύοντας την κίνηση. Γενικά έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο level design που είναι εξίσου απαραίτητος μετρητής ποιότητας στο είδος. Αυτό που λίγο με χάλασε είναι το σχετικά αργό respawn όταν χάνεις και δεδομένου ότι θα χάσεις πολλές μα πάρα πολλές φορές, προσθέτει έναν έξτρα παράγοντα εκνευρισμού που έτσι κι αλλιώς ανεβαίνει σταδιακά όσο παίζεις.

Αδιόρθωτη Nintendo

Αυτό που πολλές φορές σε σταματάει από το να εκραγείς είναι το εξαιρετικό soundtrack. Δεν μιλάμε για ένα καλοφτιαγμένο 8 bit ήχο, μιλάμε για κανονικά υψηλής ποιότητας κομμάτια που ανεβάζουν την αδρεναλίνη με μπιτάτους ρυθμούς. Μπορεί η ηλεκτρονική μουσική να μην είναι του γούστου σου ωστόσο θα καταλάβεις ότι μικρή σημασία έχει όταν δεις πόσο ταιριάζει με το gameplay. Αν από την άλλη την βρίσκεις άσχημα με τέτοιους ρυθμούς θα σκεφτείς πολύ σοβαρά την αγορά του soundtrack.

Τα παρόν review γίνεται έχοντας παίξει σε Wii U όπου μετά λύπης και οργής ανακάλυψα πως υπάρχει λογοκρισία σε σχέση με άλλες πλατφόρμες. Κανονικά όταν φτάνεις σε checkpoint ακούγεται μία φράση, τυχαία ανδρική ή γυναικεία, που υποδηλώνει σεξουαλική διέγερση. Ε λοιπόν στο Wii U έχει αντικατασταθεί από ένα απλό βαρετό ηχητικό εφέ. Εν έτη 2015 αυτή η υποκρισία με βγάζει έξω από τα ρούχα μου. Δεν μπορώ να δεχτώ πως το να κόβεις κεφάλια, να ρίχνεις βόμβες, να βγάζεις μάτια είναι εντάξει αλλά στην θέα από λίγο μπούτι ή σε ένα “Oh Yeah” με ερωτιάρικη διάθεση η αντίδραση είναι η ακριβώς αντίθετη. Α πα πα, δεν πρέπει, δεν κάνει… Σύνελθε Nintendo!

Οπτικά είναι όσο πιο απλό μπορείς να φανταστείς με ένα έντονο χρώμα κάθε φορά στο background το οποίο αλλάζει ανάλογα με το επίπεδο. Προσοχή όμως, υπάρχουν σημεία που που η εναλλαγή χρωμάτων είναι τέτοια που θα κουράσει έντονα τα μάτια. Οπότε μακριά από φωτοευαίσθητους και άτομα που έχουν τάσεις για επιληψία.

Τα ήθελε ο κώλος σου

Είναι προφανές πως απευθύνεται σε αυτούς που αρέσκονται να δοκιμάζουν τόσο τις ικανότητες όσο και τις αντοχές τους. Αυτοί λοιπόν θα βρουν τον παράδεισο παίζοντας, βρίζοντας και γουστάρωντας μουσική, όπως ακριβώς τους αρέσει δηλαδή. Δεν λέω πως οι υπόλοιποι δεν αξίζει να δοκιμάσουν, ποτέ δεν ξέρεις ίσως με το συγκεκριμένο κάποιος να βγάλει στην επιφάνεια το κρυφό του ταλέντο, απλά προειδοποιώ πως θα ανακαλύψεις μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα πληθώρα νέων βρισιών. Βέβαια η ευχαρίστηση που λαμβάνεις κάθε φορά που ολοκληρώνεις ένα επίπεδο αγγίζει εκείνη την στιγμή τον άθλο στο μυαλό σου. Οπότε πάρε βαθιά ανάσα και αποφάσισε αν το κορμί σου είναι έτοιμο για την εμπειρία.

Επίσημη Ιστοσελίδα: www.electronicsuperjoy.com

Αγορά: Steam – Nintendo eShop