Η top down προοπτική δεν είναι δα κάτι το νέο. Διάολε, στις μέρες μας περνά δεύτερη νιότη. Τα top down τείνουν να γίνουν περισσότερα από τα first person. Δηλαδή όχι ακριβώς αλλά καταλάβατε τώρα τι θέλω να πω. Φοριέται πολύ. Υπάρχει διαθέσιμη σε διάφορα χρωματάκια, σε διάφορα σχέδια, σε διάφορα είδη.
Εν προκειμένω, στο Noct, λανσάρει ένα κομψό ασπρόμαυρο, ελαφρά βρώμικο με εφέ προβολής βίντεο από κάμερα ασφαλείας δεκαετίας 90. Μεγάλη παρομοίωση αυτή. Κομμένο και ραμμένο το Noct για επίσημες καταστάσεις φόβου και τρόμου. Κατά την προσφιλή μου συνήθεια ο εγκέφαλος μου συνέτρεξε ευθείς αμέσως σε όλα τα παρόμοια video games που έχω παίξει και προσπάθησε να το ταυτίσει/διαχωρίσει/συγκρίνει.
Μοιάζει με αρκετό από Teleglitch (έπος) με ολίγη από Hotline Miami (έπος). Ο έλεγχος του sprite μας γίνεται με τρόπο παρόμοιο και διαθέτει ένα «βάρος» στις κινήσεις που θυμίζουν αρκετά το πρώτο, ο θάνατος ή η ζωή μας ωστόσο κρέμεται σε μια ιδιαιτέρως λεπτή κλωστή, σαν το δεύτερο. Το αποτέλεσμα είναι όμορφο αλλά λίγο παράξενο. Εξηγούμε.
Η κάπως βαριά κίνηση (όχι πολύ) σε συνδυασμό με το πολύ στενό παράθυρο αντίδρασης ζωγραφίζουν έναν πίνακα γεμάτο νευρικές πινελιές, η τελευταία των οποίων μαντέψτε τι χρώμα έχει. Σε αυτόν τον τομέα συμβάλλει τα μέγιστα το ακουστικό παραλήρημα μια αλλόκοτης εκκωφαντικής ηρεμίας μέσα σε έναν κόσμο που φωνάζει χωρίς να φωνάζει, αν βγάζει κάτι τέτοιο νόημα, πως πρέπει επειγόντως να εξαφανιστείς αν θέλεις να επιβιώσεις. Όμως δεν θέλω να εξαφανιστώ. Κάπου κάπου σου μιλάει ένας τύπος που μάλλον ίσως μπορεί να είναι με το μέρος σου. Μπορεί και να μην είναι. Σε καθοδηγεί.
Ο ήρωας τον ρωτάει, μια ερώτηση που γίνεται καθώς την σκέφτομαι κι εγώ. Εξάλλου είμαι ο μελλοθάνατος, έχω δικαίωμα να ξέρω. Πληρωμένη απάντηση φυσικά. «Κι αν δεν είμαι; Έχεις επιλογή;» σου απαντά η κατευθυντήρια φωνή αποστομωτικά μα καθόλου καθησυχαστικά.
Είναι μια ατμόσφαιρα απείρως καλύτερη από πολλά τρισδιάστατα παιχνίδια τρόμου. Πιστεύω μάλιστα πως όταν πρόκειται να προκαλέσεις πανικό, φόβο, όταν επιθυμείς με σαδισμό ο παίκτης να βρίσκεται στην άκρη της καρέκλας του, η αφαίρεση διαστάσεων λειτουργεί.
Ο αρχέτυπος φόβος είναι εκείνος του ελλείματος αισθήσεων, των λιγότερων πραγμάτων που μπορούμε να αντιληφθούμε, των ελαχιστοποιημένων ερεθισμάτων. Αφαιρώντας την τρίτη διάσταση είναι σαν να στερείς ένα κομμάτι από την όραση του ήρωα μέσα σε ένα περιβάλλον που επιβάλλεται, για το καλό της υγείας του, να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα. Αυτό συμβαίνει στο Noct με το παραπάνω μάλιστα συνεπικουρούμενο από την έλλειψη χρωμάτων. Κάπου κάπου βρίσκω όπλα, κάπου κάπου βρίσκω σφαίρες για τα όπλα. Ποτέ δεν βρίσκω ασφάλεια.
Πρακτικά τώρα, δύο τρία στοιχεία που θεωρώ πρέπει να γνωρίζει κάποιος πριν παίξει, πέραν των προηγουμένων. Κάθε φορά κουβαλάτε ένα όπλο μόνο. Αυτό συνεπάγεται ορισμένα ενδιαφέροντα διλήμματα. Ας πούμε πως έχετε επάνω σας ένα σχετικά αδύναμο περίστροφο με μπόλικες όμως σφαίρες. Σχετικά μπόλικες γιατί μπόλικες μπόλικες δεν είναι ποτέ. Βρίσκεται στον δρόμο σας κάποιο δυνατότερο όπλο ή ακόμα πολύ δυνατότερο. Αλλά δεν έχει σφαίρες. Το ρισκάρετε να το σηκώσετε με το σκεπτικό πως θα βρείτε σφαίρες κάπου στην πορεία; Κι αν πριν βρείτε σφαίρες σας βρει κανένα κακό, τι θα γίνει; Ξέρουμε όλοι πιστεύω τι θα γίνει.
Το παραπάνω το εντάσσω στα συν του Noct. Είναι άλλο ένα κάτι στα πολλά που συνθέτουν την ατμόσφαιρα του. Μια λέξη σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού, η οποία λιγάκι χαλάει λόγω μιας διαπίστωσης που έκανα. Θα την αφήσω λίγο φλου ως προς το εάν είναι δεδομένα σωστή. Ενδέχεται να κάνω λάθος, το φαινόμενο όμως επαναλήφθηκε τόσες πολλές φορές που αμφιβάλλω. Υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες το παιχνίδι έχει προαποφασίσει τον θάνατο σου, ή έτσι φάνηκε σε εμένα. Για παράδειγμα όταν πλησιάζει κίνδυνο ή τον πλησιάζουμε εμείς βαράει ένα μικρό alert. Εκείνη την στιγμή λαμβάνει ο παίκτης την απόφαση της στροφής 90 μοιρών και δρόμο ή συνεχίζει να τα βάζει με την τύχη του.
Ε, αρκετές φορές το τέρας απλά σε σκοτώνει χωρίς καλά καλά να προλάβεις να πεις Noct. Και ok δεν τον λες μεγάλο για τίτλο. Μου έδωσε την εντύπωση πως ο προγραμματιστής εκεί λέει «πέθανες» προτού πεθάνω. Ακόμα όμως κι αν έχω δίκιο, δεν είναι τόσο τραγικό ώστε να προβληματίζει ιδιαιτέρως. Είμαι ωστόσο υποχρεωμένος να το αναφέρω.
Επίσης να τονίσω εδώ πως αν και λόγω ορισμένων δυσκολιών δεν κατάφερα να παίξω το multiplayer του Noct όσο θα ήθελα, μοιάζει δομημένο σωστά καθώς προσφέρει όλα τα στοιχεία που περιμένει κανείς από ένα multiplayer survival περιβάλλον. Διαθέτει μάλιστα persistent servers μια κίνηση ομολογουμένως αξιέπαινη και σπάνια στις μέρες μας. Για κάποιο λόγο όμως στις λίγες ώρες που το έπαιξα δεν με κέρδισε όσο το single player κομμάτι του. Ίσως είναι θέμα προσωπικού γούστου βέβαια αυτό, πάντα προτιμούσα τα horror games να τα παίζω μόνος μου.
Αυτά για το Noct, μέσες άκρες. Φθηνό παιχνίδι, μόλις 10 ευρώ στο Steam. Σίγουρα θα το βρείτε και φθηνότερα προσφέρει όμως ούτως ή άλλως μια εμπειρία που αξίζει το αντίτιμο. Είναι προς το παρόν σε Early Access από την οποία αναμένεται να βγει στο πρώτο τρίμηνο του 2016. Οι developers μοιάζουν αρκετά ενεργοί, κάτι πολύ θετικό το οποίο οφείλουμε να λαμβάνουμε πάντα υπόψιν όταν έχουμε να πάρε δώσε με Early Access τίτλους. Το συνιστώ σε ένα σκοτεινό περιβάλλον φορώντας ακουστικά για την απόλυτη εμπειρία αντιχαλάρωσης.
