Rocket League. Μαρσάρισμα μεγάλου παίκτου.

Κεφάλαιο 1. Το Σοβινιστικό γουρούνι.

Ας μιλήσουμε για στερεότυπα. Συγκεκριμένα αντρικά στερεότυπα, αυτά που χαρακτηρίζουν τον μέσο άντρα. Τον άντρα τον σωστό τον πρόστυχο. Γυναίκες, αμάξια, μπάλα. Απλά πράγματα για να τα καταλαβαίνουν ακόμα και εκείνοι που παίζουν τρίλιζα με αντίπαλο μια πλαστική κρεμάστρα και χάνουν. Άντε στην καλύτερη φέρνουν ισοπαλία. Άσε τώρα τις γυναίκες απ’ έξω. Τι μένει? Αμάξια και μπάλα. Το Rocket League εν ολίγοις.

Κεφάλαιο 2. Η Σύντομη προσπάθεια να το σώσεις. Για τις αναγνώστριες σου ρε γαμώτο.

Κορίτσια, αυτά τα λέω με μια διάθεση αστεϊσμού προφανώς. Εννοείται πως κι εσείς μπορείτε εξίσου επιτυχημένα να οδηγήσετε ένα μάτσο κωλοφτιαγμένα αμάξια επάνω σε υπερμεγέθης μπάλες ποδοσφαίρου. Μην το πάρετε στραβά. Πολύ. Μικρό το κεφάλαιο 2, δεν το πάλεψα και πολύ. Αν αναρωτιέσαι γιατί έτσι, δες τίτλο από κεφάλαιο 1.

Καλώς τα τα παιδιά.

Κεφάλαιο 3. Μαρσάρει προς την μπάλα, μαρσάρει, απότομη χειροφρενιά παντιλίκη και γκόλ!

Η ιδέα όπως ήδη κατάλαβαν όλοι πάνω κάτω ως τώρα, (όχι εσύ, εσύ συνέχισε να παίζεις τρίλιζα) το σκηνικό που στήνει το Rocket League, είναι απλό. Οδηγείς το αμάξι σου μέσα σε ένα τεράστιο γήπεδο ποδοσφαίρου με μια τεράστια μπάλα ποδοσφαίρου στην σέντρα. Με παράτολμες ή όχι μανούβρες, παίζοντας με το γκάζι το φρένο και το turbo boost σου προσπαθείς να την πετάξεις εντός του αντίπαλου τέρματος. Απλό όπως είπα. Εύκολο, όμως, δεν είναι.

Ξεκάθαρα φτιαγμένο για multiplayer προσφέρει την δυνατότητα να παίξετε μέχρι 4 άτομα σε local co op με ωραιότατο split screen αλλά και online σε ομάδες. Μπορείς να παίξεις και ένας με έναν αλλά εκεί το παιχνίδι χάνει ένα τεράστιο κομμάτι της ψυχής του. Δεν συνιστάται με τίποτα. Το ιδανικό είναι πάντα με πολλά άτομα, ακόμα καλύτερα με φίλους.

Η ιδέα λοιπόν είναι απλή, πατάει επάνω σε γερά θεμέλια. Πως θα μπορούσε να πάει στραβά; Μόνο με τσαπατσούλικη εκτέλεση και κακοπρογραμματισμένους μηχανισμούς. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει, ευτυχώς, διότι θα ήτο (αλήθεια τώρα, ήτο?!) μεγάλο κρίμα. Άψογα controls με άμεση απόκριση, οδηγικό μοντέλο arcade μεν -ε δεν περίμενε κανείς να παίξει το επόμενο iRacing φαντάζομαι- αλλά με βάθος και δύσκολες μανούβρες προς εκμάθηση. Έχει και κουμπί για άλμα, με το οποίο προτείνω να εξοικειωθείτε το συντομότερο. Είναι το μισό παιχνίδι. Μινι τιπ σε αυτό το σημείο, αν παίξετε ένας με έναν, την στιγμή που τρέχετε και οι δύο προς την σέντρα ετοιμαστείτε να πατήσετε το άλμα λίγο πριν φτάσει η μπάλα σε απόσταση αναπνοής. Αν δεν το κάνατε, λογικά τώρα χάνεται ήδη 1-0.

Να το σέντρα μπακ το σωστό.

Τα γραφικά του είναι όμορφα λειτουργικά και έντονα με έναν δυναμικό έγχρωμο τσαχπίνικο τρόπο, ελαφριά πολύ (για όσους παίζουν σε PC) ενώ και η έκδοση για PS4 τρέχει υποδειγματικά. Α, έχει και crossplay ε, οπότε αν οι κολλητοί σας παίζουν σε κονσόλα ή εσείς σε κονσόλα και εκείνοι σε PC, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο ήχος του επίσης μπουμπουνιστός γεμάτος με βρουμ βρουμ δυνατά, πωρωτικά.

Αυτά. Αξίζει πολύ, να παίξετε με ψυχραιμία όμως γιατί ελοχεύει κίνδυνος σπασίματος νεύρων. Αν θέλετε να παίξετε κάτι παρόμοιο, παίξτε FIFA ή Pro Evolution Soccer με τιμονιέρα. Δεν θα μοιάζει καθόλου σαν εμπειρία, φυσικά, το γράφω καθαρά σαν εξυπνάδα. Αν όμως το κάνετε τραβήξτε βιντεάκι και στείλτε μας το λινκ.