The Masterplan

Μετά απο 15 προσπάθειες που΄χαν στραβώσει, επιτέλους, όλα πηγαίναν ρολόι. Είχαμε μπουζουριάσει τους τρεις εξωτερικούς φύλακες, τον ταμία κι έναν κακόμοιρο πελάτη που ήταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή σε μια αποθηκούλα παρέα να παίρνουν τούφες. Κράταγα τα κλειδιά για τα εσωτερικά γραφεία, που ξέραμε από προηγούμενες απόπειρες τα προστάτευαν μόνο δυο φρούροι και είμασταν έτοιμοι οι τρεις μας, με τον Vinnie στην είσοδο να φυλάει τσίλιες, να μπουκάρουμε στο security room με τις καραμπίνες και να το ξαφρίσουμε το κοσμηματοπωλείο.

Και μετά;

Και μετά έπεσε το framerate. Όχι λίγο, ανεπαίσθητα, από αυτά που μόνο οι τεχνοφετιχιστές αντιλαμβάνονται και απελπίζονται ενώ οι υπόλοιποι συνεχίζουμε να παίζουμε σα να μην τρέχει τίποτα (γιατί, σόρρυ τεχνοφετιχιστές, όντως δεν τρέχει). Όχι, εδώ δε μιλάμε για απλή πτώση, αλλά για καταβαράθρωση: το παιχνίδι να προχωράει καρέ-καρέ όπως πήγαινες την εικόνα στα παλιά VHS κρατώντας πατημένο το Pause. Το παρατάς μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, τη μόνη φορά που τα’χεις σχεδόν καταφέρει, μόνο και μόνο επειδή προλαβαίνεις να απαντήσεις σε τηλεφωνικό ερωτηματολόγιο μέχρι να διασχίσει η συμμορία ένα δωμάτιο; Εμ, δεν το παρατάς.

Πάμε λοιπόν, καρέ-καρέ, να σπάσουμε την πόρτα του γραφείου. Να βάλουμε τους δύο φρουρούς να πλακωθούν μεταξύ τους υπό την απειλή όπλου. Να ανοίξουμε το χρηματοκιβώτιο με το, αργό από τη μάνα του, βιομηχανικό τρυπάνι μας. Όλα αργά, βασανιστικά σε slow motion. Πάμε να μαζέψουμε το χρήμα που’ναι χύμα στο πάτωμα. Πάμε προς την έξοδο βήμα-βήμα αλλά βιαστικά, λες κι είμαστε η συμμορία με τα πι. Α, κρύψτε και τα όπλα σας βγαίνοντας απ΄τα γραφεία μη μας πάρει χαμπάρι κάνας πελάτης. Αργά προς το βανάκι και – ώπα τι είναι αυτό το δωμάτιο στα δεξιά; Εκτός από κοσμήματα το κατάστημα φαίνεται εμπορεύεται και κοκαίνη. Διπλή μπάζα. Μαζεύτε την, και όσο πιο γρήγορα μπορείτε (καρέ καρέ) κατευθυνθείτε προς το όχημα. Τελευταίος ο Vinnie, να κλείσει και την πόρτα. Αργά, βασανιστικά και… κράσαρε.

Πάει, πουφ. Με πέταξε στα Windows. Μετά απο 15 αποτυχημένες προσπάθειες, οι περισσότερες από τις οποίες αποδίδονται όχι σε κακό σχεδιασμό μου αλλά σε θεματάκια του παιχνιδιού (ένα απαραίτητο κλειδί που κρύφτηκε στο background, ένας χαρακτήρας που μουλαρώνει κι αρνείται να προχωρήσει, μια γροθιά από τον σφίχτη της ομάδας που βρίσκει, ανεξήγητα, αέρα), η τελευταία, η τραγικότερη, είχε πάει τέλεια, είχε ουσιαστικά ολοκληρωθεί και το παιχνίδι απλά αποφάσισε να σταματήσει να λειτουργεί. Πώς να πας να γράψεις review τώρα;

Αν ήταν μεμονωμένο θα το ξεπερνούσα βέβαια, όσο και να με πόνεσε, έλα όμως που δεν ήταν. Το παιχνίδι βρίθει τεχνικών θεματακίων και παρ’όλο που τα κρασαρίσματα είναι τα χειρότερα αυτών τουλάχιστον δεν συμβαίνουν συχνά. Τα άλλα όμως, τα μικρά, είναι αυτά που μου χαλάνε την εμπειρία γιατί είναι μόνιμα – συνεχείς υπενθυμήσεις ότι το The Masterplan θα μπορούσε να είναι σπουδαίο παιχνίδι και το χάνει για λεπτομέρειες. Χαρακτήρες που μπλέκονται μεταξύ τους όταν βρίσκονται σε εγγύτητα, προβληματικό pathfinding, αόρατοι τοίχοι, είναι ψιλοπράγματα που θα έπρεπε να είχαν διορθωθεί πριν την τελική κυκλοφορία.

Όνεστ; Λαστ γίαρ

Σημαίνουν όλα αυτά ότι το Masterplan είναι κακό παιχνίδι; Καθόλου. Η ιδέα ενός τίτλου στρατηγικής που να εστιάζει στην οργάνωση και εκτέλεση δύσκολων ληστειών σε ημι-πραγματικό χρόνο (υπάρχει η δυνατότητα για slow motion κατά την εκτέλεση των εντολών από τη συμμορία σας ωστέ να κάνετε μικροδιορθώσεις και να προσαρμόζετε το πλάνο σας σε πιθανά απρόοπτα) είναι πολύ καλή. Ο χειρισμός είναι απλός και εύχρηστος – μπορείτε να κάνετε σχεδόν τα πάντα με το mouse ενώ η αίσθηση που παίρνετε όταν τα (έως τέσσερα) μέλη της συμμορίας σας συνεργάζονται άψογα για να διεκπεραιώσουν μια πολύπλοκη αποστολή πάνω σε δική σας χορογραφία είναι η απόλυτη gaming ευφορία.

Η παρουσίαση του Masterplan είναι το δυνατό του σημείο. Τα γραφικά είναι καθαρά και με ιδιαίτερο χαρακτήρα που παραπέμπει σε κόμικ. Το soundtrack είναι εξαιρετικό και θα σας θύμιζε κλασικά heist movies ακούγοντας το ακόμα κι αν δεν είχατε ιδέα τι παίζει στην οθόνη. Το setting είναι επίσης ενδιαφέρον καθώς μας μεταφέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες επί Νιξον για τον οποίο κάτι μου λέει πως θα κάνετε μια φοβερή ανακάλυψη όσο προχωράει το παιχνίδι και ξεκλειδώνετε ολοένα δυσκολότερες αποστολές. Ήδη έχω βρει ένα σημείωμα που αναφέρει πως ένα φορτίο που τον αφορά παραμένει σε μια σκοτεινή αποβάθρα. Φυλάσσεται βέβαια, αλλά τι την έχουμε τη συμμορία;

Λίγη υπομονή, λίγη επιλεκτική αντίληψη και το Masterplan είναι ένα πολύ ευχάριστο παιχνίδι γεμάτο ωραίες ιστορίες που προκύπτουν, όχι προσχεδιασμένες από τους developers της Shark Punch, αλλά οργανικά από τις αλληλεπιδράσεις των μηχανισμών του και τις αντιδράσεις σας στα απρόοπτα που αυτές δημιουργούν. Οι μαγικές στιγμές του παιχνιδιού προκύπτουν ακριβώς όταν η κατάσταση απροσδόκητα στραβώνει και καλείστε να την συμμαζέψετε. Είναι κρίμα να αφήνει η Shark Punch τις επιπλοκές αυτές να προκύπτουν και λόγω τεχνικών προβλημάτων και όχι αποκλειστικά μέσα από τον όμορφο, πολύπλοκο κόσμο που έχει δημιουργήσει. Ελπίζουμε σε κάποιο patch σύντομα,  ώστε ν’αποκατασταθεί η τάξη και να μπορούμε να επιδοθούμε στις παρανομίες μας ανενόχλητοι.