Το γερμανικό περιοδικό GameStar την έχει αποκαλέσει «LucasArts από τη Γερμανία». Είναι νωρίς να πούμε αν η Daedalic Entertainment, που έχει προλάβει ν’ αναπτύξει και να κυκλοφορήσει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό point-and-click adventures στη σύντομη πορεία της, αξίζει αυτόν τον τίτλο. Ποιος ξέρει αν θα κουβεντιάζουμε και θα γράφουμε στα forums για τα Deponia, Chaos on Deponia και Goodbye Deponia σε είκοσι χρόνια από τώρα όπως κάνουμε σήμερα για τη σειρά Monkey Islands!
Η τριλογία με τον γενικό τίτλο Deponia έχει πια ολοκληρωθεί και με το παρόν review θα γυρίσουμε τον χρόνο πίσω για να δούμε το ξεκίνημά της. Η αρχή έγινε με τη διάθεση του ομότιτλου video game στη γερμανόφωνη αγορά στις 27 Ιανουαρίου 2012. Μερικούς μήνες αργότερα ακολούθησε η έκδοση στα αγγλικά. Για τις ανάγκες του κειμένου που διαβάζετε ήδη, ασχολήθηκα ξανά με το Deponia ύστερα από σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο για να έχω μία φρέσκια άποψη. Διαπίστωσα λοιπόν ότι αρκετά προβλήματα, που παρουσιάζονταν στο παιχνίδι το πρώτο διάστημα μετά από την κυκλοφορία του, έχουν πλέον αντιμετωπιστεί. Για παράδειγμα, το σοβαρό bug το οποίο ευθυνόταν για την εξαφάνιση αντικειμένων στο inventory, έχει «εξαφανισθεί» το ίδιο. Η Daedalic φρόντισε επίσης να διορθώσει θέματα με τους υπότιτλους καθώς είχαν ξεφύγει αραιά και που μεμονωμένες λέξεις αλλά και ολόκληρες προτάσεις στα γερμανικά. Η αλήθεια είναι πως έχει μείνει ακόμη δουλίτσα!
Στις 11 Οκτωβρίου 2013, ο developer μας επιφύλαξε μία ευχάριστη έκπληξη μέσα από ένα update. Πρόκειται για την προσθήκη της ελληνικής γλώσσας και αφορά όλα τα μενού επιλογών και τους υπότιτλους κατά τη διάρκεια του gameplay. Αν αποφεύγατε ν’ ασχοληθείτε με το adventure της γερμανικής εταιρείας, επειδή δεν έχετε ευχέρεια στις γλώσσες που προσφέρονταν μέχρι πρόσφατα, προχωρήστε τώρα άφοβα μιας και το εμπόδιο δεν υφίσταται πια. Αν πάλι έχετε τερματίσει το Deponia στα αγγλικά ή σε κάποια άλλη γλώσσα, η νέα επιλογή ίσως σας δώσει το κίνητρο για ένα ακόμη playthrough. Η μετάφραση των μενού και η απόδοση των διαλόγων είναι καλές, χωρίς ωστόσο να λείπουν τα λάθη, αλλά και ορισμένα προβλήματα που προέκυψαν μετά από το update.
Θα συνεχίσω κάπως ανορθόδοξα ακολουθώντας τη ροή του Deponia. Η πρώτη γνωριμία με τον χαρακτήρα σας, τον Rufus, γίνεται μέσα από ένα κατατοπιστικό και χιουμοριστικό μάθημα σχετικά με όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον χειρισμό. Έχουμε και λέμε λοιπόν… Το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού χρησιμεύει για να αλληλεπιδράσετε με το περιβάλλον, να συλλέξετε αντικείμενα, να πιάσετε κουβεντούλα με τα άτομα που συναντάτε και να κινήσετε τον χαρακτήρα σας. Ύστερα από δεξί κλικ πάνω σε ένα αντικείμενο, πρόσωπο ή σημείο στον χώρο, ο Rufus το περιεργάζεται και προσφέρει ένα σχόλιο με τον τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει.
Οτιδήποτε συλλέξετε καταλήγει στο ευρύχωρο και πρακτικό inventory, το οποίο «κατεβαίνει» και «ανεβαίνει» σαν να ήταν τα ρολά στη βιτρίνα καταστήματος με το γύρισμα της ροδέλας του ποντικιού ή με αριστερό κλικ στο χερούλι που βλέπετε πάνω-δεξιά στην οθόνη. Καλείστε να επιλέξετε έναν από τους δύο τρόπους πριν πατήσετε «New Game», αλλά δε σας εμποδίζει τίποτα να τον αλλάξετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μέσα από τα Settings/Ρυθμίσεις. Στα πλαίσια του inventory έχετε τη δυνατότητα να συνδυάσετε αντικείμενα. Τέλος, αν βαριέστε να σαρώνετε κάθε χιλιοστό της οθόνης για να βρείτε τα σημεία με τα οποία μπορείτε να αλληλεπιδράσετε ή πιστεύετε πως κάτι σας ξέφυγε, πατήστε το spacebar για να δείτε όλα τα hotspots. Ο χειρισμός στο Deponia είναι απλός, άμεσος και τυπικός για ένα point-and-click adventure χωρίς εκπλήξεις σε αυτόν τον τομέα.
Το tutorial ολοκληρώνεται, ο κουρελής τροβαδούρος Huzzah δίνει το στίγμα της περιπέτειας με τους στίχους στο εύθυμο τραγούδι του και μεταφέρεστε στο Kuvaq. Πρόκειται για ένα χωριό με λιγοστούς κατοίκους και λίγες τοποθεσίες τις οποίες θα επισκεφθείτε πολλές φορές για να καταφέρετε να βγάλετε άκρη με τους γρίφους. Ο Rufus μένει εκεί και όταν κοιτάζει μέσα από το τηλεσκόπιό του αντικρίζει σκουπίδια, σκουπίδια και πάλι σκουπίδια σε απόσταση χιλιομέτρων. Όλη η επιφάνεια του πλανήτη Deponia είναι καλυμμένη με βουνά από δαύτα. Ο νεαρός πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης δε συμβιβάζεται με μία ζωή κάτω από τέτοιες συνθήκες και τον συναντάτε λίγο πριν επιχειρήσει για ακόμη μία φορά να φύγει από το χωριό χρησιμοποιώντας μία παράξενη εφεύρεσή του. Προορισμός του είναι και πάλι το Elysium, η κάτασπρη πολιτεία ψηλά στον καταγάλανο ουρανό.
Σύμφωνα με φήμες, οι Elysians περνούν ζωή και κότα, δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν και οι γυναίκες είναι πανέμορφες. Αναφέρομαι σε φήμες γιατί κανένας κάτοικος του Kuvaq δεν έχει βρεθεί και δεν προσπαθεί να φτάσει στον παραδεισένιο τόπο. Λένε μάλιστα χαρακτηριστικά πως «ό,τι προσγειώνεται στη Deponia, μένει για πάντα στη Deponia», όπως για παράδειγμα τα σκουπίδια τα οποία προέρχονται από το Elysium και πετιούνται από μεγάλα και περίεργα οχήματα. Τα cruisers, όπως ονομάζονται, κινούνται πάνω σε ράγες μακριά από την επιφάνεια του πλανήτη. Ύστερα υπάρχουν και οι Organon, ο στρατός που επιβάλει την τάξη με πυγμή και προκαλεί τον φόβο σε όλους!
Ο Rufus γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας από γνωστούς και αγνώστους λόγω της εμμονής του. Η Toni, η τσαούσα πρώην γκόμενά του, είναι έξω φρενών μαζί του και τον ειρωνεύεται διαρκώς. Ο φίλος του, ο Wenzel, τον βοηθάει να υλοποιήσει τις περίεργες επινοήσεις του, αλλά δεν παραλείπει να του την «πει» με κάθε ευκαιρία. Ο δήμαρχος, ο οποίος έχει κάνει το δημαρχείο σπίτι του, του «πετάει» την αμφισβήτηση κατάμουτρα. Αρκετά αργότερα και όταν έχει βγει από τα όρια του Kuvaq, ο ήρωας μας συναντά χαρακτήρες με φιλική διάθεση απέναντι του, αλλά κι εκείνοι δεν του δίνουν πολλές πιθανότητες να πετύχει τον στόχο του. Πρόκειται για τον Doc, έναν ηλικιωμένο πολυτεχνίτη αλλά όχι ερημοσπίτη και τον Bozo, έναν ήρεμο και γλυκύτατο τύπο που θυμίζει «γορίλα».
Τα γεγονότα έρχονται ωστόσο έτσι ώστε ο φίλος μας να δει με τα ίδια του τα μάτια πως, όσα λέγονται για τις πανέμορφες Elysians ισχύουν. Αυτό συμβαίνει όταν αντικρίζει την Goal. Πιο συγκεκριμένα, η κοπέλα από το Elysium προσγειώνεται ανώμαλα στο Kuvaq και ζητάει από τον «σωτήρα» της να την βοηθήσει να επιστρέψει στο σπίτι της. Ο Rufus τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση και θεωρεί πως η μεγαλύτερη επιθυμία του θα γίνει σύντομα πραγματικότητα. Ποιος θα του το έλεγε… Μία θεογκόμενα και το «διαβατήριό» του για τον παράδεισο, μαζί στο ίδιο πακέτο! Κάπου εκεί ξεκινάει η δράση!
Θα αντιληφθείτε γρήγορα παίζοντας το Deponia πως, ο Rufus δεν κερδίζει εύκολα τη συμπάθεια των άλλων. Κακά τα ψέματα, έναν τύπο όπως αυτόν τον λατρεύεις ή τον μισείς. Μέση οδός δεν υπάρχει! Πρώτα απ’ όλα, έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Πιστεύει πως μια ματιά του μόνο φτάνει για να ρίξει όποια γυναίκα θελήσει. Η μία γκάφα του διαδέχεται την άλλη με καταστροφικές συνέπειες. Δεν παραδέχεται ποτέ τα λάθη του και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Αν μισήσετε τον πεισματάρη και εγωιστή ονειροπόλο, τότε δε θα ευχαριστηθείτε και το παιχνίδι. Το Deponia είναι μία κωμωδία σφαλμάτων και παρεξηγήσεων και ο Rufus ειδικεύεται στα σφάλματα τα οποία οδηγούν σε παρεξηγήσεις, που προσπαθεί να καλύψει με νέα σφάλματα οδηγώντας σε νέες παρεξηγήσεις και… κουλουβάχατα. Εκεί πέφτει και το πολύ γέλιο, αλλά και οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων που πικάρουν διαρκώς ο ένας τον άλλον με «δολοφονικές» ατάκες είναι απολαυστικοί.
Το Deponia είναι όμως πρώτα και κύρια ένα point-and-click adventure. Αν αγαπάτε τα video games του είδους για τους γρίφους, η δημιουργία της Daedalic δε θα σας αφήσει παραπονεμένο, τόσο με τον αριθμό, όσο και με το επίπεδο δυσκολίας τους. Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μία ανισορροπία στην κατανομή τους μιας και το πρώτο κεφάλαιο του παιχνιδιού, που σας βρίσκει στο Kuvaq, κατακλύζεται από γρίφους. Τα δύο έτσι κι αλλιώς πιο σύντομα κεφάλαια παρουσιάζονται φτωχότερα. Η επίλυση των περισσότερων από αυτούς δε θα σας προκαλέσει προβλήματα και προϋποθέτει τα κλασικά: αλληλεπίδραση με σημεία στον χώρο, χρησιμοποίηση αντικειμένων αλλά και τον συνδυασμό μερικών εξ αυτών στο inventory και οπωσδήποτε τον διάλογο με τους NPCs. Δύο γρίφοι θα σας παιδέψουν όμως αρκετά επειδή βασίζονται σε τρελούτσικες ιδέες με μπόλικες δόσεις χιούμορ και φαντασίας. Απαιτούν επιπλέον από εσάς ν’ αλληλεπιδράσετε με πολλά σημεία και να χρησιμοποιήσετε πολλά αντικείμενα.
Η Daedalic έχει εντάξει και μία σειρά από minigames στο gameplay. Πρόκειται στην ουσία για puzzles τα οποία είναι ευχάριστα, αβγατίζουν τη διάρκεια του παιχνιδιού και αποτελούν μία πιο casual πρόταση στον καταιγισμό των τυπικών για ένα video game του είδους γρίφων. Η προσθήκη αυτή μπορεί να είναι θετική ή αρνητική. Όπως το δει κανείς! Τα minigames έχουν έναν χαλαρό χαρακτήρα μιας και σας δίνεται η δυνατότητα να τα αγνοήσετε επιλέγοντας «skip», κάτι που δε συνεπάγεται απαραιτήτως πως είναι και απλή υπόθεση. Πρώτα απ’ όλα, καλείστε να βρείτε μόνος σας τι πρέπει να κάνετε, καθώς δεν προσφέρονται «οδηγίες χρήσεως» και, δεύτερον, κάποια από αυτά θα σας πονοκεφαλιάσουν αρκετά με τη δυσκολία τους.
Η κωμωδία στο Deponia δε βρίσκεται μόνο στις ατάκες και τις αστείες καταστάσεις, αλλά συμπληρώνεται και από τα 2D γραφικά. Για να είμαι πιο ακριβής, από τα 2.5D backgrounds υψηλής ανάλυσης και τους 2D χαρακτήρες. Όλα έχουν ζωγραφιστεί στο χέρι, διακρίνονται για την ευκρίνειά και τις λεπτομέρειές τους και το ύφος τους θυμίζει έντονα κόμικς. Τα χρώματα είναι επίσης όμορφα. Το μόνο πραγματικά αρνητικό στοιχείο όσο αφορά το περιβάλλον έχει να κάνει με την έλλειψη κίνησης. Οι ήρωες του παιχνιδιού είναι όλοι ένας κι ένας! Η εμφάνιση και οι εκφράσεις πολλών από αυτούς θα σας κάνουν να γελάσετε πριν καν ανοίξουν το στόμα τους και «πετάξουν» την πρώτη ατάκα.
Γέλιο θα σας προκαλέσει και ο βηματισμός των χαρακτήρων! Εδώ δεν αναφέρομαι σε μία σοφά μελετημένη επιλογή του developer, αλλά στο μετριότατο animation. Οι κινήσεις των χεριών και των ποδιών είναι το λιγότερο άχαρες και ο Rufus, η Goal και οι Organon δείχνουν ατσούμπαλοι όταν περπατούν. To lip-sync είναι εξίσου μέτριο τόσο κατά τη διάρκεια του gameplay, όσο και των κατά τα άλλα καλοφτιαγμένων και πολύ ευχάριστων cutscenes. Τα χείλη των χαρακτήρων δε συγχρονίζονται με τις φωνές.
Στον τομέα του ήχου, η Daedalic έχει ρίξει δικαιολογημένα το μεγαλύτερο βάρος στο voice-acting. Οι ηθοποιοί, που δανείζουν τη φωνή τους στους ήρωες, προσφέρουν άφθονο γέλιο με τον δικό τους τρόπο. Όταν ακούσετε τη ρεσεψιονίστ στο δημαρχείο να ξεροβήχει και να αλλάζει τη φωνή της από ανδρική σε γυναικεία σε κάθε πρόταση, αποκλείεται να μην γελάσετε! Εδώ πρέπει να τονιστεί πως μερικοί voice-actors δίνουν ζωή σε παραπάνω από έναν χαρακτήρα με πολύ καλά αποτελέσματα. Υπάρχει ωστόσο μία παραφωνία που δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή! Ο Rufus ακούγεται αρκετές φορές περισσότερο υπερβολικός απ’ ό,τι θα έπρεπε στις αντιδράσεις του, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις άψυχος.
Η μουσική είναι ευχάριστη και αρκετές φορές παιχνιδιάρικη σε hip-hop ρυθμό και με beat, ενώ όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, δίνεται ένα επικό ύφος. Το τραγούδι του Huzzah και της χορωδίας του, το οποίο προηγείται των τριών διαφορετικών κεφαλαίων, θα «κολλήσει» για καιρό στο μυαλό σας. Η μελωδία παραμένει πάντοτε η ίδια, αλλάζουν όμως οι στίχοι. Ο πολυτάλαντος απ’ ό,τι αποδεικνύεται Jan Müller-Michaelis -συνιδρυτής της Daedalic Entertainment και όχι μόνο- έχει αναλάβει τα φωνητικά. Τα εφέ σπανίζουν, αλλά οι διάφοροι ambient ήχοι είναι καλής ποιότητας και αρκετά πετυχημένοι με εξαίρεση το θόρυβο που κάνουν ο Rufus και οι υπόλοιποι χαρακτήρες όταν περπατούν.
Το video game της Daedalic Entertainment με τον ωραίο συνδυασμό κωμωδίας με τους εμπνευσμένους χαρακτήρες, έξυπνων γρίφων και υψηλών προδιαγραφών στους τεχνικούς τομείς, αποτελεί μία αξιόλογη πρόταση αν είστε φίλος των point-and-click adventures. Επιπλέον, τo Deponia εγκαινίασε την ομώνυμη τριλογία αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον της. Η ιστορία του παιχνιδιού ξετυλίγεται πάντως αργά και όταν με το καλό φτάσετε στο τέλος μετά από δώδεκα με δεκατρείς ώρες, θα νιώσετε ότι δε συνέβησαν και πολλά, όσο και αν ευχαριστηθήκατε τους γρίφους, όσο και αν γελάσατε. Ο developer φρόντισε έτσι ώστε το Deponia να λειτουργήσει κυρίως ως μία πρώτη γνωριμία με τον Rufus και τον κόσμο του και κράτησε τις πιο δραματικές εξελίξεις και την εντονότερη δράση για τις δύο συνέχειες. Το γεγονός δεν πρέπει να μας εκπλήσσει μιας και η κυκλοφορία της σειράς υπήρχε στα σχέδια της Daedalic από την αρχή. Κλείνοντας, σας θυμίζω την προσθήκη της ελληνικής γλώσσας στο σχετικό μενού επιλογών, που μόνο θετική εντύπωση προκαλεί έστω και αν ήρθε κάπως καθυστερημένα. Είναι οπωσδήποτε καλοδεχούμενη.
Αν σας άρεσε, θα σας αρέσουν: Τα Chaos on Deponia και Goodbye Deponia. Οι σειρές Monkey Islands και Discworld.
