Infinifactory Review

Ποτέ δεν είχα καμία ιδιαίτερη ροπή προς οποιοδήποτε είδος ή υποκατηγορία των puzzles, συνήθως τα αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι κι αυτό γιατί όπως και πολλοί άλλοι ψάχνω λιγότερο κουραστικές αλλά πάντα όμορφες εμπειρίες. Έχοντας ολοκληρώσει το πρώτο μέρος της εξομολόγησής μου σε εσάς(μεγάλη η χάρη σας και θαυμαστά τα έργα σας) περνάω στο δεύτερο μέρος που έχει να κάνει με το τι γίνεται άπαξ και κάτσει κάποιο puzzle να μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Σε μια τέτοια περίπτωση – all hell breaks loose my friends! Παθαίνω κάκωση εγκεφαλικής ενέργειας λέμε(wut?)! Μέχρι να το καταλάβω είναι ήδη πολύ αργά και φοβάμαι ότι έπειτα από πολλά χρόνια αρχίζει να έχει μία τέτοια επιρροή στα γλιτζιασμένα εγκεφαλικά μου κύτταρα το Infinifactory!

Πως θα σου φαινόταν ή ιδέα να έχεις απαχθεί από σαχλούς εξωγήινους οι οποίοι σε αναγκάζουν να εργασθείς αφιλοκερδώς για πάρτη τους σε συνεχώς διαφορετικές εργοστασιακές εγκαταστάσεις; Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται και απόδειξη επί τούτου αποτελούν τα πτώματα εκείνων που έχουν αποτύχει πριν αναλάβεις στην θέση τους. Τουλάχιστον μπορείς να ακούσεις τα τελευταία ηχογραφημένα τους memo για να ζουλάρεις καμία ιδέα μήπως κι έχεις καλύτερη μοίρα. Το σενάριο είναι τόσο λιτό όσο το περιέγραψα χωρίς να θέλω να αποκαλύψω περαιτέρω την επίσης λιτή εξέλιξή του. Την δουλειά του πάντως την κάνει και με το παραπάνω.

Κι ενώ οδηγείς αμέριμνος ένα βράδυ…

Από εδώ και μπρος is the real deal! Όλα έχουν να κάνουν με κύβους. Κάποιοι κύβοι βγαίνουν με σταθερή ροή από μία ή περισσότερες εξόδους και πρέπει να τους κατευθύνεις, με την σωστή διάταξη που σου υποδεικνύεται, στον προορισμό τους. Αναμενόμενα και για να μην τα κάνεις πάνω σου από την αρχή και βγεις στους δρόμους βραδιάτικα τραγουδώντας Ιτιά λελουδιασμένη, τα πράγμα είναι εξαιρετικά βατά κι εύκολα. Πολύ γρήγορα όμως αρχίζει να επικρατεί ένα σαδιστικό κλίμα και μάλιστα με γρήγορα αυξανόμενες τάσεις. Σε κάτι τέτοια σημεία είναι που αρχίζω και αναρωτιέμαι – “Είμαι ακόμη στην αρχή ρε φίλε, παρακάτω δηλαδή πόσο δύσκολο παίζει να είναι;” Ε δεν φαντάζεσαι.

…ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο μέρος!

Δεν είναι όλοι οι κύβοι διαθέσιμοι εξ αρχής κι αυτό για να μην μπερδευτείς, έχεις όσους χρειάζεσαι κι όσο ανεβαίνουν οι απαιτήσεις τόσο ξεκλειδώνεις νέους. Άλλοι κολλάνε τους κύβους προς συναρμολόγηση μεταξύ τους, άλλοι τους περιστρέφουν εν κινήσει, άλλοι πάλι τους σπρώχνουν σε διαφορετικά μονοπάτια ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που απλά ελέγχουν κι ανάλογα ενεργοποιούν άλλα τμήματα. Φαντάσου τώρα να τα απλώνεις όλα αυτά εδώ κι εκεί ξοδεύοντας όλη την φαιά ουσία που διαθέτεις, μιλάμε για το απόλυτο χάος. Ένα χάος για τους υπόλοιπους γιατί για εσένα είναι το πλάνο που σκέφτηκες διεξοδικά με πολλές ενδιάμεσες αποτυχίες.

Ψόφησε μέσα στην μοναξιά του. Τουλάχιστον είχε όμορφη θέα.

Η παραπάνω διαδικασία όσο συνεχίζεις γίνεται μεθυστικά εθιστική κι όχι άδικα. Καταρχήν όλα δουλεύουν στην εντέλεια, εγώ τουλάχιστον δεν παρατήρησα κάποιο πρόβλημα. Εκείνο όμως που συμβάλει καθοριστικά στον εθισμό είναι το σκορ που σου πετάει αφού μετά κόπων και βασάνων έχεις ολοκληρώσει ένα puzzle. Αυτό χωρίζεται σε δύο μέρη, το cycle που έχει να κάνει με τον χρόνο που κάνει να μετακινηθεί ένας κύβος σε έναν καθορισμένο χώρο, δηλαδή όσο πιο γρήγορα πηγαίνει τόσο καλύτερο το σκορ σου. Κι έπειτα έχουμε το footprint το οποίο υπολογίζει πόσο απλωμένη είναι η κατασκευή σου οριζόντια στον χώρο. Το εκπληκτικό είναι πως το Infinifactory κρατάει τα στατιστικά των λύσεων του κάθε παίκτη και τα συγκρίνει άμεσα με τα δικά σου σε περίπτωση που θέλεις να βελτιωθείς βρίσκοντας καλύτερες λύσεις. Το steam workshop έρχεται για να δώσει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον κι ατελείωτα puzzles. Μέχρι που οι developers σε αναγκάζουν να ολοκληρώσεις το puzzle που έχεις δημιουργήσει πριν πάρει το δρόμο του workshop ώστε να είναι σίγουρα επιλύσιμο.

Έτσι ο παικταράς(Spoiler)!

Όσοι αγαπούν τα ποιοτικά puzzle games θα το λατρέψουν τα μάλα, όσο για τους υπόλοιπους είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνουν την αρχή στο είδος.