Τον τελευταίο χρόνο παρατηρούμε μία έκρηξη κυκλοφοριών με roguelike/roguelite στοιχεία και γενικά την κατά κόρον χρησιμοποίηση procedural τεχνικών. Έτσι η κουβέντα που αφορά αυτή την τυχαιότητα εναντίον συμβατικά προκαθορισμένων σκηνικών είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Φαντάζομαι πως όλοι συμφωνούν πως όταν οι προκαθορισμένες αλληλουχίες γεγονότων έχουν ενορχηστρωθεί σωστά τότε η εμπειρία αποτυπώνεται στον εγκέφαλο λες και χαράχτηκε με σφυρί και καλέμι. Αυτό την πρώτη φορά, τις επόμενες παύει σταδιακά να έχει το ίδιο ενδιαφέρον. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τις procedural τεχνικές όπου συναντάς μονίμως κάτι νέο χωρίς όμως να έχει το ίδιο αντίκτυπο μίας scripted sequence με αποτέλεσμα να μην είναι εξίσου αξιομνημόνευτες. Η Kitfox Games αποφάσισε να παντρέψει τις δύο αυτές αντικρουόμενες σχολές δημιουργώντας την δική της κι έτσι, εγένετο Moon Hunters.
Οπτικοακουστική μαγεία
Η παρουσίαση του Moon Hunters εντυπωσιάζει από την πρώτη κιόλας επαφή. Από το καθηλωτικό εισαγωγικό cutscene με το υπέροχο art ως τα πιξελιάρικα γραφικά θα λατρέψεις κάθε δευτερόλεπτο που το κοιτάζεις. Τα γραφικά είναι λουσμένα στο χρώμα και την λεπτομέρεια ενώ τα animations εκτυλίσσονται λαχταριστά μπροστά σου. Αυτό όμως που κάνει την ουσιαστική διαφορά είναι οι εκπληκτικές δισδιάστατες φωτοσκιάσεις οι οποίες προσδίδουν μία πιο πυκνή ατμόσφαιρα και σε συνδυασμό με τα προηγούμενα δημιουργείται ένας ζωντανός καμβάς εξαιρετικής ομορφιάς.
Αν στα παραπάνω προσθέσεις το ίσως καλύτερο soundtrack του 2016 ως τώρα, το αποτέλεσμα προκαλεί ευτυχισμένα δάκρυα. Άκου λοιπόν ώστε να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα και συνέχισε την ανάγνωση.
Το μόνο κακό είναι πως προς το παρόν είναι πιο βαρύ από όσο φαντάζεσαι καθώς όσο παλιότερο είναι το μηχάνημά σου τόσο συχνότερα θα παρατηρείς frame drops. Οι developers παραδέχονται πως ακόμη δεν είναι σωστά ρυθμισμένο για καλύτερες αποδόσεις και πως δουλεύουν ώστε να το κάνουν ελαφρύτερο.
Ξυλοφόρτωμα και level up
Φαινομενικά κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του gameplay είναι ένα action rpg, μάλιστα κάποιοι το χαρακτήρισαν κάτι μεταξύ Zelda και Diablo. Όπως ο Αλέξανδρος εισήγαγε πρώτος τον όρο Zeldiablo δηλαδή για το Wanderlust Adventures. Το πως παίζεις ξύλο αρχικά εξαρτάται από τους έξι συνολικά διαθέσιμους χαρακτήρες προς επιλογή. Θα βρεις από τους σχετικά συμβατικούς melee και ranged ως περίεργες προσμίξεις με μοναδικές ικανότητες. Χρειάζεται ακόμη βέβαια μία μεγαλύτερη ισορροπία μεταξύ τους καθώς μερικοί εξ αυτών είναι overpowered.
Λέγοντας για ικανότητες υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη επίθεσης και μία ακόμη που ανάλογα τον χαρακτήρα έχει να κάνει με ταχύτητα και αποφυγή. Το όλο σύστημα διαθέτει το απαραίτητο βάθος και θέλει να το συνηθίσεις ώστε να μπορείς να εκτελέσεις combos. Μακράν ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας σε αυτό τον τομέα είναι η Songweaver της οποίας η σειρά με την οποία συνδυάζει τις ικανότητές της βγάζουν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.
Με το πέρας ενός επιπέδου κατασκηνώνεις για το βράδυ όπου έχεις διάφορες επιλογές οι οποίες σου ανεβάζουν τα στατιστικά ανάλογα με το ποια επέλεξες ενώ τυχαία καθορίζεται πόσο καλά την εκτέλεσε ο χαρακτήρας σου ώστε να πάρεις πολλούς ή λίγους πόντους. Επίσης ενώ σφάζεις μαζεύεις Φ (το όνομα του νομίσματος) τα οποία χρησιμοποιείς σε έμπορους που πουλάνε αναβαθμίσεις για τις ικανότητες που ανέφερα πιο πάνω. Οι επιλογές σου συνδυαζόμενες με την τυχαιότητα βγάζουν ένα αρκετά διαφορετικό αποτέλεσμα ακόμη και στον ίδιο χαρακτήρα. Σκέψου πως είναι κάτι σαν τα γνωστά builds των arpg απλά πιο απρόβλεπτα λόγω της φύσης των μηχανισμών.
Όλο αυτό το βάθος δυστυχώς μένει ανεκμετάλλευτο κι αυτό διότι κατά βάση πρόκειται για ένα πολύ εύκολο παιχνίδι κι όσο το μαθαίνεις τόσο ευκολότερο γίνεται. Για να καταλάβεις, την τελευταία φορά που έπαιξα χρειάστηκαν περίπου 5 δευτερόλεπτα για να δολοφονήσω το τελευταίο boss. Φυσικά κάποιες φορές θα δυσκολευτείς, μερικές φορές θα πεθάνεις κιόλας χάνοντας όσα χρήματα μάζεψες στο συγκεκριμένο επίπεδο. Το ακόμη χειρότερο είναι πως δεν παρατήρησα αναλογικότητα δυσκολίας παίζοντας multiplayer. Εκεί καταντάει πραγματικά περίπατος.
Πλάσε την ιστορία σου
Η αλήθεια είναι πως η ευκολία και η ανισορροπία των χαρακτήρων με επηρέασε αρνητικά στην αρχή. Παίζοντας όμως κατάλαβα πως οι μάχες δεν αποτελούν την βάση στην οποία στηρίζεται το παιχνίδι. Στην ουσία πρόκειται για μία αντιστροφή προτεραιοτήτων βάζοντας την ιστορία και το lore στην πρώτη γραμμή ενώ οι μάχες απλά εξυπηρετούν το ταξίδι. Ο τρόπος που σιγά σιγά ανακαλύπτεις τον κόσμο του προσπαθώντας να καταλάβεις τα τερτίπια των θεών είναι καθηλωτικός. Κάθε φορά που τελειώνεις μένεις με περισσότερα ερωτηματικά από ότι απαντήσεις κι αυτό με την σειρά του σε οδηγεί και πάλι στο new game όπου προσπαθείς να δοκιμάσεις πράγματα που δεν είχες κάνει προηγουμένως.
Ας εξηγήσω λίγο πως λειτουργεί όμως. Πρώτα διαλέγεις χαρακτήρα κι έπειτα τόπο καταγωγής μεταξύ τεσσάρων διαθέσιμων. Από εκεί και πέρα ανάλογα με το τι κάτσει να συναντήσεις και πως επιλέξεις να απαντήσεις σε διάφορα διλήμματα αποκτάς χαρακτηρισμούς όπως compassionate, vengeful, patient κι ένα σωρό ακόμη επίθετα. Αυτά με την σειρά τους πολλές φορές ενεργοποιούν διαφορετικές επιλογές ως προς την στάση σου σε γεγονότα κι έτσι σιγά σιγά πλάθεις τον χαρακτήρα σου. Πρόκειται, όπως λένε στην Kitfox Games, για τεστ προσωπικότητας το οποίο καταλήγει στο πως σε θυμούνται μέσω ενός αστερισμού. Κάθε φορά που ξεκλειδώνεις κάτι είτε είναι νέα περιοχή, είτε ο θρύλος ενός χαρακτήρα αυτό μεταφράζεται σε αστερισμό που μπορείς να δεις στο κεντρικό μενού.
Σε κάθε νέα απόπειρα που κάνεις βγαίνουν στην επιφάνεια μικρά κομμάτια από παραδόσεις, θρύλους και μυστικά τα οποία συνδέονται σιγά σιγά. Για παράδειγμα έχω συναντήσει αρκετές φορές κάτι γαλαζωπά πνεύματα που δεν μπορώ να καταλάβω την γλώσσα τους. Αυτό έχει εξιτάρει την φαντασία μου. Από που προέρχονται, τι ρόλο βαράνε, τι θέλουν να μου πούνε είναι μερικά ερωτήματα που μου τριβελίζουν τα εγκεφαλικά κύτταρα. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο ενδιαφέρον έχει ο κόσμος του κι ακόμη περισσότερο το πως τον ανακαλύπτεις ένα βήμα κάθε φορά.
Τι θέλει να πει ο ποιητής
Παραδόξως το όλο στήσιμο σε εμένα δούλεψε. Δεν με απασχολεί τόσο η μάχη πλέον όσο η εξερεύνηση του κόσμου. Καταλαβαίνω ότι αυτό ίσως να μην αρκετό για όλους καθώς υπάρχουν εκείνοι που αποζητούν τις προκλήσεις πρώτα από οτιδήποτε άλλο. Αν γίνουν κάποια θετικά βήματα σε αυτόν τον τομέα τότε σίγουρα το προτείνω στο 100% όσων διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Ακόμη κι έτσι όμως προτρέπω και τους υπόλοιπους να ρίξουν μία ματιά καθώς πρόκειται για μία ξεχωριστή δημιουργία η οποία ίσως τους μαγέψει όπως έκανε σε εμένα. Ήδη έχουν δηλώσει πως δουλεύουν ώστε να γίνει ελαφρύτερο για παλαιότερα μηχανήματα ενώ το online που βρίσκεται σε beta αυτή την στιγμή θα ολοκληρωθεί τουλάχιστον για την έκδοση του steam. Με την συχνότητα που γίνονται τα updates μόνο καλύτερο μπορεί να γίνει.
