Mortal Kombat X

Δεν είμαι fanboy. Ποτέ δεν υπήρξα σε τίποτα. Sega ή Nintendo, Sony ή Microsoft ή Nintendo, μου λέγαν. Ποιος νοιάζεται! Καλά παιχνίδια να έχει, κατά το καλό παιδί να είναι. Έτσι και στο αιώνιο δίλημμα Mortal Kombat ή Street Fighter. Βέβαια το Street Fighter είχε παραδοσιακά καλύτερους τίτλους. Ειδικά η μετάβαση στην τρίτη διάσταση του ανήκε ολοκληρωτικά. Όχι πως δεν τις έκανες τις μαλακιούλες της και η Capcom (Ναι εσένα κοιτάω Street Fighter Ex). Κατάφερε όμως πρώτη να φτιάξει τα πράγματα. Και κυριάρχησε με το τεσσάρι το καλό.

Το Mortal Kombat εκείνη την εποχή που έβγαινε το Street Fighter IV, το σωτήριον έτος 2008, αποφάσιζε, προερχόμενο από το μετριούτσικο συμπαθητικό Mortal Kombat Armageddon του 2006, να τα βάλει με τους ήρωες της DC Comics στο καθόλου αξιομνημόνευτο Mortal Kombat vs DC Universe. Πραγματικά ένα παιχνίδι που γρήγορα ξεχάσαν όλοι. Δεν θα πω πολλά. Θα πω απλά πως το βίαιο του πράγματος μετριάστηκε σε επίπεδο αρκουδάκια της αγάπης λόγω της γενικότερης συμφωνίας με την DC. Μην δούμε πως μοιάζει η σπονδυλική στήλη του Superman καθώς την ανεμίζουν στον αέρα θα χαλάσει το προφίλ του. Τον παλιό φλώρο.

Μετά ήρθε το reboot του 2011 που γενικότερα έσπειρε τον όλεθρο και έδειξε πως το κακογραμμένο Combat έχει ακόμα ζωή μέσα του. Κι αν τα fighting games παραδοσιακά απογειώνονται όταν παίζουν δύο άτομα μεταξύ τους, το Kombat 9 έδωσε νέα διάσταση στο single player. Περιεχόμενο να φάνε και οι κότες. Έτσι ακριβώς μπαίνει στο παιχνίδι και το X. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα είναι το πόσο πολύ έχει εμπλουτιστεί το ήδη πλούσιο single player mode. Το story mode, τα διαφόρων ειδών towers, η (φοβερή ως σύλληψη κι ας είναι τόσο απλή) κρύπτη του. Γεμάτα όλα ως τα μπούνια με άπειρα unlockables. Το μόνο μελανό σημείο αποτελεί η κατά την ταπεινή μου γνώμη σύνδεση των cut scenes με quick time events. Ενδεχομένως σε κάποιους να φαντάζει διασκεδαστικό το να πρέπει εκεί που παρακολουθείς ένα κομμάτι της ιστορίας (Η οποία παρεμπιπτόντως είναι εξωφρενική, για άλλη μια φορά) να πρέπει να πατήσεις το X γιατί έτσι. Να υπογραμμίσω βέβαια πως γενικότερα δεν χωνεύω τα QTE, προς πληροφόρηση σας.

Highlight το δέσιμο των συστατικών του single player σε Factions που διαλέγει ο κάθε παίκτης με μια άτυπη μάχη ανάμεσα τους να μαίνεται. Κάθε νίκη μετράει σε αυτήν. Μιας και αυτό το κομμάτι είναι καθαρά online να αναφέρω με την ευκαιρία πως ο κώδικας του online multiplayer είναι άνω του μέτριου. Το lag σπανίζει, ειδικά αν και οι δύο πλευρές διαθέτουν μια σχετικά αξιοπρεπή σύνδεση.

Ας περάσω τώρα στο ψωμί (Γραφικά και ήχος θα αναφερθούν παραπάνω, μεταξύ μας όμως, είναι πολύ καλά. Θα περίμενε κανείς να μην είναι? Αυτό θα ήταν το παράξενο) που δεν είναι άλλο από το gameplay.

Μοιάζει να έχει κατεβεί ένα κλικ σε ταχύτητα από το 9. Το Mortal Kombat X εμφανίζεται ως κατά τι πιο αργό αλλά και περισσότερο οργανικό από τον προκάτοχο του. Οι κινήσεις δένουν μεταξύ τους περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά (Σε 3D παιχνίδι της σειράς) με το αποτέλεσμα να απαιτεί από τον χρήστη διαρκώς να βρίσκεται σε εγρήγορση. Η πληθώρα των κινήσεων εννοείται πως πρέπει να γίνει κτήμα σας εάν θέλετε να παίξετε σε επίπεδο άνω του μέτριου. Υπάρχει γενικά μια τάση να ωφελούνται οι αμυντικογενείς στρατηγικές, αυτό ωστόσο κυριαρχούσε σχεδόν πάντα σε όλα τα παιχνίδια της σειράς. Εξαιρούμε τις διάφορες Fatalities, Babalities κουλουπου κουλουπου. Ωραία τα Finish Him αλλά πρέπει να έχετε κερδίσει πρώτα. Νέα προσθήκη στην σειρά η αλληλεπίδραση με διάφορα τζίτζιλι μίτζιλι του περιβάλλοντος χώρου. Κιβώτια δοχεία και άλλα τέτοια όμορφα μπορούν να εκτοξευθούν προς τον αντίπαλο σας, ως μια φιλική χειρονομία, σαν δωράκι βρε αδερφέ. Όπως ακριβώς συνέβαινε στο Injustice.

Εμφανισιακά δεν έχουμε να πούμε και πολλά, είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένοι τόσο οι fighters όσο και τα stages του Mortal Kombat X. Μπορείτε να περιμένετε τα επερχόμενα βιντεάκια μας για να το διαπιστώσετε με τα μάτια σας, ή μπορείτε να δείτε ένα από τα πολλά που κυκλοφορούν. Ή και τα δυο. Το animation είναι σίγουρα καλύτερο από εκείνο του 2011 με αρκετά ομαλότερες και πλαστικότερες κινήσεις. Ο ήχος έχει το βάθος και την δύναμη που περιμένει κανείς να συναντά σε μάχες μέχρι ξεκοιλιάσματος. Ας αφήσουμε όμως την εμφάνιση, ο χαρακτήρας είπαμε μετράει.

Χαρακτήρες έχει αρκετούς το Mortal Kombat X. 24 για την ακρίβεια. με 25ο τον Goro για όσους κάναν pre-order (Έλεως με αυτή την μάστιγα. Θα τα πούμε σε άλλο άρθρο) και άλλους 4 να έρχονται στο μέλλον ως DLC. Κι αν σας ξενίζουν αυτά που να δείτε τι γίνεται με τα microtransactions. Πανικός και χαμός μαζί. Επιλέγω να γράψω ανεπηρέαστος από αυτά διαφορετικά θα έθαβα ένα παιχνίδι που αξίζει όσο λίγα fighting και θα ήταν κρίμα. Ευτυχώς όλες οι συναλλαγές έχουν να κάνουν με αγορές που δεν προσφέρουν πραγματικές αβάντες στο gameplay. Όχι πως αυτό σημαίνει πως καλώς υπάρχουν, αλλά έστω.

Το παιχνίδι οργώνει. Αν βάζαμε βαθμολογία θα του έβαζα τουλάχιστον εννιά σπλήνες και δεκατέσσερα αποκομμένα κάτω άκρα. Θα έπαιρνε και πέντε ματωμένα νεφρά αν δεν είχε τα microtransactions. Να το παίξετε.