Το άθλημα των αδυσώπητων top down shmups έχει το δικό του, ιδιαιτέρως φανατικό, κοινό. Πρόκειται για μία από τις πιο “καθαρές” μορφές gaming. Αυτή η αγνότητα έρχεται μέσω της αφαιρετικότητας. Η ικανότητα και τα ένστικτα κυριαρχούν έναντι οτιδήποτε περιττού για το είδος ενώ ταυτόχρονα χτυπάνε το πρωτόγονο καμπανάκι του ανταγωνισμού μεταξύ της παρέας ή ακόμη και με όλο τον πλανήτη. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα leaderboard-όπληκτου, ο Αλέξανδρος (aka Alex) ο οποίος δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη και φροντίζει τουλάχιστον να είναι σε υψηλότερη θέση από εμάς. Η συγκεκριμένη κατηγορία βρίθει από ποιοτικότατα παραδείγματα, έτσι το Super Galaxy Squadron EX έχει εισέλθει σε ένα απαιτητικό οικοσύστημα παιχνιδιών όπου πρέπει να αποδείξει πως είναι άξιο προσοχής.
Διευκρινήσεις
Να αναφέρω πως το Super Galaxy Squadron EX είναι ένα remaster της πρώτης εκδοχής (χωρίς το EX) που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2015. Με την αγορά του έχεις στην διάθεσή σου και τα δύο κάτι που ισχύει και για όσους το αγόρασαν πριν την νέα έκδοση. Αναπτύχθηκε από την Synset Games (πρώην Psyche Studios) η οποία ουσιαστικά αποτελείται από ένα και μόνο άτομο, τον Nick Clinkscales.
Η υποτυπώδης πλοκή εκτυλίσσεται το 2438. Μόλις 11 χρονάκια πέρασαν από τον πρώτο μεγάλο πόλεμο (Ceti war) ενώ η ατμόσφαιρα μεταξύ της Ηνωμένης Διαγαλαξιακής Ομοσπονδίας και μίας απομονωμένης εξωγήινης φυλής από τον Tau Ceti είναι τεταμένη καταλήγοντας συχνά σε πολεμικές αψιμαχίες. Ο δεύτερος μεγάλης κλίμακας πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Η ομοσπονδία αποφάσισε να κάνει την πρώτη κίνηση στέλνοντας τους δεκατέσσερις καλύτερους πιλότους της να αιφνιδιάσουν τον εχθρό.
Στο ζουμί
Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε κάτι ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Ο developer ισχυρίζεται πως δεν πρόκειται για bullet hell ενώ με μία πρώτη ματιά φαίνεται να ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η πραγματικότητα βρίσκεται κάπου στην μέση. Φυσικά η οθόνη ξεχειλίζει από εχθρικά πυρά τα οποία πρέπει να αποφεύγεις όμως λείπει ένα άλλο βασικό συστατικό των bullet hell. Αυτό που θέλει να πει το αγόρι είναι πως απουσιάζουν τα pixel perfect collisions. Δηλαδή δεν υπολογίζεται ολόκληρο το sprite του σκάφους στις συγκρούσεις με τα πυρά αλλά μόνο ένας μικρός κόκκινος κύκλος στο κέντρο του όπου υποτίθεται πως βρίσκεται ο πιλότος. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν πως πρόκειται για ένα κατά το ήμισυ bullet hell shmup.
Δεν θα βρεις πουθενά καμία καινοτομία όσον αφορά το gameplay. Ωστόσο τα πολλά στοιχεία που δανείζεται έρχονται και δένουν δημιουργώντας μία κάπως ξεχωριστή εμπειρία. Καταρχήν δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο εμφάνισης εχθρικών σκαφών σε κάθε επίπεδο για να σε βάζει σε μία trial & error διαδικασία αυτοβελτίωσης. Όλα συντονίζονται χρησιμοποιώντας random αλγόριθμους κάτι που σε αναγκάζει να γίνεις γενικά ικανός πέραν των bosses στο arcade όπου θα χρειαστεί να απομνημονεύσεις τα μοτίβα των επιθέσεών τους.
Επίσης δεν υπάρχουν ζωές που οδηγούν στο game over. Σώζει αυτόματα στην αρχή κάθε επιπέδου όπως και πριν από κάθε boss. Με λίγα λόγια μπορείς να προσπαθήσεις όσες φορές θέλεις ωσότου τα καταφέρεις. Το arcade περικλείει έξι stages και επτά bosses ενώ τα τρία επίπεδα δυσκολίας προσελκύουν από καζουαλάδες ως και αμετανόητους χαρντκοράδες. Από την άλλη υπάρχει το endless όπου καλείσαι να επιβιώσεις όσο περισσότερο μπορείς με στόχο το υψηλό σκορ και την είσοδο στα leaderboards. Στο endless θα βρεθείς μπροστά σε δύο επιλογές. Στο Zen η περιγραφή λέει πως πρόκειται για χαλαρωτική γενοκτονία εξωγήινων και το Gauntlet όπου υποτίθεται θα γίνεται πανικός. Το δεύτερο έχει κοτσαρισμένο ένα ωραιότατο coming soon κάτι που θα ταίριαζε περισσότερο σε early access από ότι σε κανονική κυκλοφορία.
Ο χειρισμός είναι όπως πρέπει, δηλαδή ανταποκρίσιμος και ακριβέστατος. Το δοκίμασα με xbox 360 controller και λειτουργεί άψογα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του gameplay είναι τα δεκατέσσερα ξεχωριστά σκάφη που έχεις διαθέσιμα αφού δεν είναι διαφορετικά μόνο στην εμφάνιση. Το κάθε ένα εξ αυτών διαθέτει διαφορετικού τύπου βλήματα τα οποία μπορούν να αναβαθμιστούν μαζεύοντας power ups. Κάποια εξαπολύουν επιθέσεις σε μία ευθεία γραμμή και κάποια άλλα τις σκορπούν προς πάσα κατεύθυνση. Οι παραλλαγές είναι πολλές οπότε είναι δύσκολο να μην βρεις αυτό που σε βολεύει.
Εκτός των άλλων το κάθε σκάφος διαθέτει κι από μία μοναδική ικανότητα (hyper) την οποία μπορείς να ενεργοποιήσεις κάθε φορά που γεμίζει η αντίστοιχη μπάρα. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να μαζεύεις κάτι σαν μπλε νομίσματα που αφήνουν πίσω τους τα κατεστραμμένα εχθρικά σκάφη. Η ποικιλία είναι τόση που έχει κάτι για όλα τα γούστα, από ασπίδες ως και ατομικές βόμβες. Τέλος τα σκάφη διαφέρουν και ως προς τα στατιστικά που έχουν να κάνουν με την δύναμη, τον εξοπλισμό και την ταχύτητα. Η τεράστια γκάμα επιλογών επιτρέπει ατέρμονους πειραματισμούς και απογειώνει το ήδη υψηλό replayability.
Στο μπουντουάρ
Τα γραφικά του EX φέρνουν στο νου τις εποχές που κυριαρχούσαν τα SNES και Mega Drive σε σχέση με την απλούστερη πρώτη έκδοση. Η οθόνη σου ξεχειλίζει από πιξελιάρικα εφέ ενώ τα pixel art cutscenes είναι εξίσου καλοδουλεμένα.
Τα ηχητικά εφέ δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο να δώσουν κάτι που δεν ισχύει και για το υπέροχα ταιριαστό soundtrack. Τέλος ευχάριστη έκπληξη για τέτοιο παιχνίδι είναι τα voice overs στα cutscenes που συμβάλουν θετικά στην όλη ατμόσφαιρα της αφήγησης.
Στο σκαμνί
Όταν ξεκίνησα αυτό το review δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα παίξω τόσες ώρες τρώγοντας τεράστιο κόλλημα. Ο Nick Clinkscales ισχυρίζεται πως απευθύνεται σε “κανονικούς” παίκτες θέλοντας μάλλον να προσελκύσει εκείνους που έχουν πάρει κατάκαρδα την δυσκολία της εν λόγω κατηγορίας. Η αλήθεια είναι πως απευθύνεται σε όλους καθώς οι επιλογές δυσκολίας εμπίπτουν σε όλα τα επίπεδα εμπειρίας. Κάποιοι πιο παραδοσιακοί ίσως τσινίσουν με το πως ανακατεύει τα πολλά και διάφορα στοιχεία που δανείζεται όμως σίγουρα θα βρουν τις προκλήσεις που αναζητούν μανιωδώς, απλά λίγο διαφορετικά από την πεπατημένη κάτι που κρίνω ως θετικό. Κλείνοντας έχω να πω πως ο Alex είναι για πολύ λίγο σε υψηλότερη θέση από εμένα στο endless, όμως τα ψωμιά του είναι μετρημένα.
