Ταπί την Παρασκευή – L’Abbaye des Morts

To Greekgamer, σέβεται τις δυσκολίες που αντιμετώπιζει ο μέσος Έλληνας σε περίοδο οικονομικής κρίσεως. Γι’αυτό, αναγνωρίζοντας οτί μπορεί, ακόμα και μέλη της δικής μας κοινότητας, να προτιμούν να ξοδέψουν κάπου αλλού το, με κόπο κερδισμένο, κομπόδεμά τους (ένα σπα, λίγη λευκή τρούφα, μια ρέτρο κονσόλα απ’την συλλογή του Love Hulten βρε αδερφέ) παρουσιάζει, κάθε βδομάδα, ένα (τζάμπα) παιχνίδι που μας κέντρισε το ενδιαφέρον.

Το πάμε ανάποδα εδώ στο Greekgamer. Την προηγούμενη βδομάδα σας προτρέπαμε να πετάξετε τα Xbox σας και να ξεσκονίσετε την Amiga, σήμερα φαντάζει κι αυτή αχρείαστα hi-tech. Έχουμε ανάγκη τα 4096 χρώματα του HAM mode και τον επεξεργαστή 68000 όταν κάνουμε τη δουλίτσα μας με τον ταπεινό, αλλά θαυματουργό, ZX Spectrum; Κι αν δεν περισσεύει κανένας καταχωνιασμένος στην αποθήκη του πατρικού, μικρό το κακό, ο Ισπανός Locomalito έχει έτοιμη την (τζάμπα) εναλλακτική.

Το L’Abbaye des Morts είναι ένα παιχνίδι-μνεία σε δύο κλασικά platformers του Spectrum, το Manic Miner και το Jet Set Willy. Εμπνευσμένο από τις διακοπές του δημιουργού του στη νότια Γαλλία, όπου και είναι τοποθετημένη η δράση του, πραγματεύεται τους διωγμούς των Cathars (εκ του ελληνικού “καθαρός”) από την Ιερά Εξέταση κατά τη διάρκεια της Σταυροφορίας των Αλβιγηνών του 13ου αιώνα. Και όταν λέμε πραγματεύεται εννοούμε ότι μας βάζει να πηδάμε από πλατφόρμα σε πλατφόρμα αποφεύγοντας νεκροκεφαλές με φτερά νυχτερίδας, βέλη από σκελετούς-τοξότες και άλλα τέτοια αμιγώς ιστορικά, ενώ μας κυνηγά ένας λόχος από τύπους με σταυρούς στις ασπίδες τους.

Όσοι θυμάστε τις εποχές στις οποίες παραπέμπει το παιχνίδι (του Manic Miner, όχι των Σταυροφοριών) φαντάζομαι έχετε ψυλλιαστεί τι σας περιμένει. Το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδίου είναι, πως να το θέσω; Ας πούμε, για να μείνουμε εντός κλίματος, ότι θα κατεβάσετε πολλά καντήλια κατά τη διάρκεια του. Ο αριθμός σταυρών που καλείστε να συλλέξετε για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι είναι αρκετά μικρός (δώδεκα, αν δεν κάνω λάθος) αλλά κάθε οθόνη, ειδικά μετά τις χαλαρότερες αρχικές, είναι τόσο θανατηφόρα που οι δέκα ζωές, συν μερικές έξτρα που χαρίζει απλόχερα ανά διαστήματα, αποδεικνύονται πολύ λίγες. Τα γραφικά αποδίδουν τέλεια την ατμόσφαιρα των παιχνιδιών που το ενέπνευσαν (αν και βασίζονται σε πλουσιότερη παλέτα), ο έλεγχος του ήρωα είναι απόλυτα ακριβής και το soundtrack του Gryzor87 εξαιρετικά ταιριαστό.

Πέρα απ’το αξιόλογο L’Abbaye des Morts, o Locomalito έχει δημιουργήσει και άλλους τίτλους και φαίνεται να λειτουργεί στη βάση μιας ενδιαφέρουσας σειράς προσωπικών αρχών για την ανάπτυξη τους. Κάτι μου λέει πως θα τον ξαναφιλοξενήσουμε σύντομα στο Ταπί.

Μπορείτε να το παίξετε απευθείας απ’τον browser σας εδώ ή να το κατεβάσετε για offline μαζοχιστικά sessions από εδώ.