The Swindle; Ε, αυτό είναι κλοπή!

Η τοποθεσία. Ο σκοπός. Τα μέσα. Τα αγιάζει ο σκοπός.

Το The Swindle (Εδώ η επίσημη σελίδα του) είναι Steampunk-ια τρελαμένη, από πάππου προς πάππου. Ο αρχέτυπος κλέφτης που κατά περιόδους στην ιστορία λαμβάνει ποικίλες διαστάσεις, πότε επαναστάτης πότε εγκληματίας ποτέ πλήρως ενταγμένος, σπάνια μακροζώητος, παρουσιάζεται εδώ ως μια φιγούρα αναλώσιμη.

Μια φιγούρα φυλακισμένη σε μια παράξενη παράξενη Βικτωριανή εποχή σε ένα εναλλακτικό Λονδίνο, σε μια εποχή που δεν υπήρξε στον δικό μας κόσμο ποτέ. Όχι έτσι. Σε εκατό μέρες από τώρα το Λονδίνο πρόκειται να αλλάξει ακόμα περισσότερο Το καθεστώς πρόκειται να δια μέσου της Scotlan Yard να πραγματοποιήσει το μοναδικό μεγαλύτερο φαντασίομα (μόλις δημιούργησα καινούρια λέξη, νομίζω) κάθε οπρέσσορα που σέβεται τον εαυτό του. Θα ενεργοποιήσει τον μεγαλύτερο μηχανισμό παρακολούθησης, ένα δίκτυο τόσο ισχυρό που δεν θα ξεφεύγει ούτε πετάρισμα βλεφάρου χωρίς να το μαθαίνουν οι πράκτορες της.

Κάτι τέτοιο θα τερματίσει την εγκληματικότητα μια και καλή, μαζί με πολλά ακόμα. Κι εσείς? Κλέφτες θα γίνετε? Plot twist, κλέφτες είσαστε.

Διαθέτοντας άπειρους αναλώσιμους ληστές εξαπολύουμε διαρκώς διαρρήξεις, όσο ακόμα μπορούμε. Μέρα με την μέρα, ως το τέλος. Ως την μέρα που θα αντιμετωπίσουμε σε μια τελική αποστολή τον Devil’s Basilisk. Και, αν δεν το μαντέψατε εκ του ονόματος, η Αποστολή μόνο εύκολη δεν θα είναι. Ας φροντίσουμε λοιπόν να έχουμε προετοιμαστεί καλά.

Ξεκινάμε με τον πρώτο μας εγκληματία -ήρωα. Κάθε φορά το όνομα είναι τυχαία -και πανέξυπνα- δοσμένο από το παιχνίδι. Ξεκινάμε με μόνη μας δυνατότητα το άλμα μας, το γκλόπ μας, και το γράπωμα από τους τοίχους. Οι εχθροί κάνουν περιπολίες, εμείς προσπαθούμε να κλέψουμε χωρίς να έρθουμε σε επαφή με το κίτρινο ορθογώνιο που ορίζει την περιοχή που βλέπουν. Απλά πράγματα.

Η μαύρη μοίρα του κλέφτη.

Τρία πράγματα μπορούν να συμβούν σε αυτήν την φάση. Πρώτο ενδεχόμενο, σας φυτεύουν επί τόπου ή τα βλέπετε τα ραδίκια από την κάτω μεριά από δικό σας λάθος υπολογισμό π.χ. σε ένα άλμα στο κενό. Δεύτερο ενδεχόμενο, αποφασίζεται να τερματίσετε την ζωή του λατρεμένου μας κλέφτη γιατί, έτσι. Μπορεί να μην γουστάρατε τα μούτρα του. Τρίτο ενδεχόμενο, κάνετε την μπάζα σας και επιστρέφετε στο αερόπλοιο(;) σας. Προσοχή εδώ, αν σας εντοπίσουν οι φύλακες έχετε και πάλι ένα παράθυρο χρόνου, μικρό, να πάτε στο σενάριο 3. Αν αργήσετε μόλις η οθόνη κοκκινίσει και οι σειρήνες αρχίσουν να βαράνε, θα σας την πέσουν τα αερομπατσικά και δεν θα σας πάνε στην μπουζού. Θα παίξει φάση σενάριο 1.

Κάθε θάνατος και κάθε επιστροφή σηματοδοτούν το τέλος της μέρας, άρα μια μέρα λιγότερη για να προετοιμαστείτε.

Μαζεύετε χρήματα, κάνετε αναβαθμίσεις περνάει ο καιρός, φτάνετε τελευταία αποστολή, τον πίνετε με το συμπάθιο και ξαναπροσπαθείτε. Ναι ναι, οκ, όχι εσύ. Εσύ είσαι παιχταράς. Για τους άλλους αναγνώστες το λέω, τους άμπαλους. Παιχταρά μου. Πρώτη αναβάθμιση κάνετε το hacking διότι χακάροντας υπολογιστές μαζεύεται λεφτάκια, τα άλλα που βρίσκετε στο πάτωμα δεν φτάνουν ούτε για μπύρες. Μετά κάντε ό,τι γουστάρετε.

Αρχιτεκτονική, στιλ και ακουστικό ντελίριο πανδαισίας (Παρέμβαση σύνταξης: σκάσε και μίλα σαν άνθρωπος, σταμάτησαν να διαβάζουν όλοι εδώ και 2 παραγράφους).

Δεν θα σας κουράσω άλλο, λίγες γραμμές θα γράψω μόνο για τα γραφικά και τον ήχο. Τα γραφικά είναι εξαιρετικά και ο ήχος εξαιρετικότερος. Αν σας ψήνει το όλο σχεδιασμένο με φαντασία εναλλακτικό ζωγραφιστό στο χέρι με αγάπη και προδέρμ σκηνικό, θα ξετρελαθείτε. Αν όχι να πάτε να παίξετε Crysis. Τι διαβάζετε ως εδώ, φωτογραφίες δεν είδατε;

Η μουσική και τα εφέ τα σπάνε, ειδικά η μουσική. Τελευταία παίζω όλο games με φοβερή μουσική, και μπράβο μου. Δηλαδή μπράβο και στους συνθέτες. Αλλά κυρίως σε εμένα.

Έλα, θες να πεις κάτι ακόμα, το βλέπω.

Ναι, κάτι θέλω να πω. Ακούγεται πολύ μια τάση να παρομοιάζουν το Swindle με το Spelunky (ακόμα και με το Deus Ex, διάβασα κάπου). Η αλήθεια είναι πως Spelunk-ο-φέρνει αρκετά, και σε μηχανισμούς μάλιστα όχι μόνο στην γενικότερη αίσθηση. Το άλμα που μοιάζει να φεύγει κάπως απότομα προς τα επάνω σαν να σου κάναν ice bucket challenge ενώ βρισκόσασταν στο δεύτερο στάδιο του ύπνου. Είναι και το μόνο πράγμα που πραγματικά δεν μου άρεσε, αλλά δεν το θεωρώ απαραίτητα αρνητικό. Τέλος για τα περί Deus Ex γελάνε και οι πέτρες. Σιγά μην μοιάζει και με το Need for Speed.