Wanderlust Adventures

Ας ξεκινήσουμε απ’τα στοιχειώδη: το Diablo είναι μαλακία. Ναι, οκ, κι εγώ είχα κάψει κάμποσες ώρες κλικάροντας σα να μην υπάρχει αύριο, λοξοκοιτώντας τις παρτίδες από όπλα και πανοπλίες που συσσωρεύονταν πιο γρήγορα κι από στοκ σε μαγαζί με κινέζικα, και τελοσπάντων βυθισμένος σ’αυτή την, σίγουρα εθιστική, αλλά κατα τ’άλλα ανούσια διαδικασία looting, grinding και σφαγιάζινγκ οτιδήποτε κινείται για να αποκτήσω τη δυνατότητα να προχωρήσω παρακάτω για περισσότερο looting, grinding… ε, το πιάνετε το νόημα. Δεν είναι μόνο το Diablo φυσικά – υπάρχουν δεκάδες παιχνίδια που βασίστηκαν στο μεγάλο χιτ της Blizzard, τίτλοι όπως το Torchlight, το Path of Exile και, στα δικά μας, το πρόσφατο Wanderlust Adventures.

Το πρώτο εμφανές θετικό της τελευταίας προσπάθειας της Yeti Trunk εντοπίζεται στο οπτικό κομμάτι. Τέρμα η εμμονή με τις πενήντα αποχρώσεις του καφέ για να απεικονίσουμε τα πάντα, από διαφορετικούς τύπους χώματος για ποικιλία στους τοίχους των dungeons μέχρι τις κηλίδες αίματος που στεγνώνουν πάνω στο legendary double-handed axe μας (κι αυτό καφέ, αναμφίβολα). Ο κόσμος του Wanderlust είναι πολύχρωμος και λαμπερός, και χρησιμοποιεί πράσινα-πράσινα για τις πυκνοφυτεμένες ζούγκλες του, γαλάζια-γαλάζια πέρα απ’τις αφιλόξενες παραλίες του και, ακόμα και τα καφεκίτρινα των ερήμων του φροντίζει να τα σπάει με κάνα κάκτο (πράσινο) που και που. Η παλέτα, σε συνδυασμό με την κάτοψη που χρησιμοποιεί για να παρουσιάσει τα περιβάλλοντά του θυμίζει 16μπιτα jrpgs, ενώ η ασυνήθιστη επιλογή να διαχωρίζει τις περιοχές του ανά οθόνη, αντί του κλασικού συνεχούς scrolling, παραπέμπει ευθέως στο πρώτο Zelda. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ένα παιχνίδι που, αν και τεχνικά κατώτερο, είναι πολύ πιο ευχάριστο στο μάτι από την πλειοψηφία των ανταγωνιστών του.

Το gameplay, από την άλλη, διατηρεί τα χαρακτηριστικά των προτύπων του. Συνεχείς μάχες, χαμηλής συνήθως δυσκολίας, που θα διεκπεραιώνετε μέσω μιας ρουτίνας που διαμορφωμένης ανάλογα με τον τύπο του χαρακτήρα που θα έχετε επιλέξει και τις ικανότητες στις οποίες θα έχετε επενδύσει ανεβάζοντας τον επίπεδα εμπειρίας. Οι μόνες φορές που θα ζοριστείτε παραπάνω και ίσως χρειαστεί και λίγος αυτοσχεδιασμός είναι είτε στα bosses που περιμένουν στα πιο καταχωνιασμένα δωμάτια των βαθύτερων μπουντρουμιών, είτε στις διάφορες υπερενισχυμένες versions συμβατικών εχθρών που εμφανίζονται σποραδικά εκεί που περιπλανιέστε αμέριμνοι.

Όπως και στα περισσότερα παιχνίδια του είδους, το co-op multiplayer αποτελεί σαφώς διασκεδαστικότερη εμπειρία από τη μοναχική ενασχόληση, ειδικά αν μπορέσετε να το οργανώσετε με φίλους ωστέ να έχετε και την απαραίτητη ενδοσυνεννόηση και, ιδανικά, ένα ισορροπημένο mix από τα τέσσερα classes του παιχνιδιού (Warrior, Assassin, Crusader, Sorcerer) ώστε οι διαφορετικές τους ιδιότητες να δρουν συμπληρωματικά. Εξάλλου, μόνο μέσω συνεργασίας θα μπορέσετε να αποκτήσετε κάποια από τα ισχυρότερα όπλα του παιχνιδιού, καθώς το υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας στο οποίο γίνονται προσβάσιμα είναι απαγορευτικό για τους σολίστες. Πάντως ακόμα και για όσους δε βρίσκουν πρόχειρο συμπαίκτη, η Yeti Trunk έχει προβλέψει να σας συνοδεύουν companions που απαλύνουν λίγο τη μοναξιά (και διευκολύνουν κάπως τα πράγματα στις πιο ζόρικες μάχες). Αυτούς τους συλλέγετε με τρόπο που θυμίζει λίγο Pokemon: μετά από ορισμένες μάχες, αποκτάτε ένα “συμβόλαιο” που σας επιτρέπει να αποκτήσετε ένα συνοδό αντίστοιχου τύπου με αυτόν που μόλις ξεπαστρέψατε και ο οποίος ανεβαίνει σε επίπεδα και δυνατότητες όπως κι εσείς.

Πάντως έχει γίνει εμφανής προσπάθεια για να διανθιστούν τα, μάλλον συντηρητικά, βασικά mechanics, με επιπλέον στοιχεία που, είναι μεν λίγο ξεκάρφωτα, αλλά επιτυγχάνουν να σπάνε τη μονότονη αλληλουχία αποστολών και μαχών. Έτσι μπορείτε να πάτε για ψάρεμα (μάλλον το πιο ευχάριστο από τα mini games) ή να σκάψετε για πολύτιμα υλικά, υπάρχουν περιοχές που πρέπει να λύσετε γρίφους μετακινώντας βράχους για να ενεργοποιηθούν κρυμμένοι μηχανισμοί (πολλές φορές εν μέσω μάχης!), ενώ κάθε φορά που μπαίνετε σε μια καινούρια περιοχή ενδέχεται να πέσετε θύμα ενέδρας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εναλλαγή μέρας-νύχτας η οποία δεν είναι απλά διακοσμητική, αλλά συνδέεται με διαφοροποιήσεις στη συμπεριφορά των εχθρών, μερικές από τις οποίες θα πρέπει να συνυπολογίσετε για να ολοκληρώσετε κάποια από τα πιο προχωρημένα quests.

Τέλος, για κάποιο λόγο που δεν έχω εντοπίσει ακόμα, με κάποιο μυστηριώδη τρόπο, η ιστορία του έχει καταφέρει να με κεντρίσει με τρόπο που δεν είχα αισθανθεί με τα υπόλοιπα παιχνίδια της συνομοταξίας του. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι ευχάριστη παρενέργεια των φωτεινότερων και πιο πολυποίκιλων περιοχών του, αποτέλεσμα του κάπως χαλαρότερου ρυθμού του (πολλές μάχες μπορούν να αποφευχθούν αλλά και αυτές στις οποίες εμπλέκεστε είναι σχετικά σύντομες) ή απλά είναι πιο καλογραμμένο. Αλλά σίγουρα βελτιώνει την εμπειρία μου ότι, τουλάχιστον αυτή τη φορά, το αδιάκοπο μακελειό στο οποίο συμμετέχω, έχω κάπου στην άκρη του μυαλού μου πως γίνεται για να σώσω τους χαμένους ερευνητές, να μαζέψω τις προμήθειες απ’το κατεστραμμένο καραβάνι ή να συναντήσω τον αρχιληστή και να τον πείσω να συνεργάστει με το κοντινό χωριό ενάντια σε μια κοινή, μεγαλύτερη απειλή. Το Wanderlust Adventures ίσως να μην καταφέρει να ανατρέψει την γνώμη μου για ένα είδος παιχνιδιών που δεν το έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση, αλλά διασκέδάσα τις ώρες που πέρασα μαζί του και αυτό, δεδομένων των αρχικών μου ενδοιασμών, δεν είναι μικρή επιτυχία.

Επίσημη ιστοσελίδα: Wanderlust Adventures

Σελίδα Steam: http://store.steampowered.com/app/240620/?snr=1_5_1100__1100