Έχω εκφράσει αρκετές φορές στο παρελθόν την άποψη ότι οι ανεξάρτητοι developers αποτελούν την μοναδική αχτίδα πρωτοπορίας στον χώρο που αγαπάμε. Αυτό βέβαια στην πραγματικότητα είναι δίκοπο μαχαίρι διότι έχοντας περιορισμένο κεφάλαιο ρισκάρεις σε μεγάλο βαθμό όταν θέλεις να πλασάρεις κάτι το διαφορετικό. Η διαφορά δεν έγκειται αναγκαστικά στους μηχανισμούς, μπορεί να είναι στην παρουσίαση ή ακόμη σε μία σειρά από παραμέτρους. Από την άλλη αναγκάζονται να πάρουν το ρίσκο αφού δημιουργώντας κάτι περισσότερο συμβατικό εισέρχονται στα λημέρια των μεγάλων franchises όπου πρέπει να ανταγωνιστούν στα ίσια, πράγμα σχεδόν αδύνατο. Ασφαλώς υπάρχουν εξαιρέσεις όμως κατά γενική ομολογία ο κανόνας είναι αυτός. Το We are the Dwarves πορεύεται κάπου ανάμεσα στους δύο κόσμους όσον αφορά το ρίσκο. Η Whale Rock Games φαίνεται πως δανείζεται δοκιμασμένες συνταγές συνδυάζοντάς τες πρωτοποριακά ενώ ταυτόχρονα επιλέγει που αξίζει να διαθέσει το μεγαλύτερο κομμάτι από το κομπόδεμα που διαχειρίζεται. Οπότε μένει να το ξεψειρίσουμε ώστε να δούμε αν το αποτέλεσμα της βγαίνει θετικά.
Ορισμός και σενάριο
Οι ορισμοί υπάρχουν για να μπορείς να δώσεις μία σύντομη περιγραφή που συμπυκνώνει κάποια επαναλαμβανόμενα χαρακτηριστικά. Πολλές φορές βέβαια αποπροσανατολίζουν καθώς στην ουσία περιορίζεις ένα παιχνίδι μέσα σε στενότερα πλαίσια από αυτά που του αξίζουν. Το We are the Dwarves είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα επί τούτου. Ο καλύτερος ορισμός στον οποίο μπόρεσα να καταλήξω είναι tactical based action rpg. Αμέσως ο νους πάει σε κάτι μεταξύ XCOM και Diablo όμως τι είναι αυτό το μεταξύ; Θα μπορούσε να είναι πολλά και ο καθένας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ένα βίντεο κατευθείαν από τους developers ξεκαθαρίζει αρκετά το τοπίο δίνοντάς μου την δυνατότητα να συνεχίσω αναλυτικότερα.
Το υποτυπώδες σενάριο εξελίσσεται σε ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν από το δικό μας. Ένα σύμπαν όπου κυριαρχεί η πέτρα την οποία τόσο πολύ αρέσκονται να σμιλεύουν οι νάνοι. Σε όλο το γνωστό σύμπαν έχτισαν λαμπρές αυτοκρατορίες όμως όπως πάντα σε αυτή την ζωή (ή την φανταστική) τίποτα δεν κρατάει εσαεί. Έτσι σε μία απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης έστειλαν τρεις γενναίους και ικανότατους αστροναύτες προς ανακάλυψη νέων κόσμων με παρθένες πηγές ενέργειας. Αν θέλεις να το οπτικοποιήσεις η όμορφα φτιαγμένη εισαγωγή του θα σε καλύψει.
Χαρντ-γορίλες
Βρήκα το gameplay άψογο παρόλο που ψοφούσα διαρκώς σε κάθε βήμα. Ναι, είναι τόσο δύσκολο. Η συχνότητα που θα έχεις μπροστά σου το “You are dead” ξεπερνάει ακόμη και του Dark Souls. Ομολογώ πως εκνευρίστηκα πολλές φορές αλλά χωρίς να θέλω να το κλείσω κι αυτό είναι κάπως ιδιαίτερο αφού δεν φημίζομαι για την υπομονή μου. Οι μηχανισμοί παρουσιάζουν τέτοιο ενδιαφέρον που αποκλείεται να πεθάνεις και να μην έχεις κάτι ακόμη κατά νου που θα ήθελες να δοκιμάσεις. Σε όλα αυτά συμβάλει τα μέγιστα το καλό level design με κάποια διαφορετικής λογικής επίπεδα (έκπληξη!) σε συνδυασμό με την συμπεριφορά των εχθρών και των ικανοτήτων του κάθε χαρακτήρα.
Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση η συμπεριφορά κάθε πλάσματος. Σε πολλά παιχνίδια έχουμε συνηθίσει την όραση και ακοή ενώ πολύ συχνά έχουμε παρατηρήσει να μην λειτουργούν όπως θα έπρεπε βγάζοντας ένα εντελώς μη ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Εδώ όχι μόνο λειτουργεί πολύ σωστά αλλά έρχονται να προστεθούν η όσφρηση και η αφή κάτι που ανεβάζει την πολυπλοκότητα των τακτικών επιλογών. Πρόκειται για ένα ιδιαιτέρως σημαντικό χαρακτηριστικό καθώς δεν μπορείς απλά να ορμήσεις σε μία ομάδα, πρέπει πρώτα να παρατηρήσεις το περιβάλλον σου και κατόπιν να δράσεις.
Επίσης εξαιρετικά σημαντικό στο gameplay είναι το active pause που δεν είναι και τόσο pause όσο νομίζεις. Απλά ο χρόνος επιβραδύνεται τόσο πολύ που σου δίνει την δυνατότητα να στοχεύσεις με τον κέρσορα εκεί που χρειάζεται και να δώσεις μία σειρά από εντολές. Δεν είναι μόνο αυτό όμως, με το να μην σταματάει εντελώς η ροή του χρόνου μπορείς να δεις προς τα που κατευθύνεται ο καθένας δίνοντας σου χρόνο να ενεργήσεις καταλλήλως. Έχοντας πατημένο το shift μπορείς να διατάξεις έναν χαρακτήρα πρώτα να πάει σε ένα ορισμένο τόπο και κατόπιν να εκτελέσει μία συγκεκριμένη ενέργεια. Φαντάσου να το κάνεις με τρεις χαρακτήρες και μετά απλά να παρακολουθείς το αποτέλεσμα. Με σωστό συνδυασμό ικανοτήτων μεταξύ των χαρακτήρων μπορούν να βγουν φαντασμαγορικά combos με τα οποία θα νιώσεις μεγάλη επιβράβευση, σκέτος οργασμός!
Ως εδώ έχεις καταλάβει πως δικαιολογείται ο όρος tactical. Υπάρχει όμως ένα θεμελιώδες πρόβλημα. Η ελευθερία επιλογών και ο συγκεκριμένος όρος πάνε πάντα πακέτο, χωρίς το ένα δεν υπάρχει το άλλο. Πολλές φορές τα επίπεδα σε περιορίζουν σε συγκεκριμένες επιλογές αφού ότι άλλο κι αν δοκιμάσεις είναι μάταιο. Δεν συμβαίνει πάντα και συνήθως αφορά επιλογές πριν εμπλακείς σε μάχη, το πως θα πορευτείς μετά σε αυτήν ευτυχώς είναι δικό σου θέμα. Οι περιορισμοί αυτοί τελικά δίνουν μία ψευδή αίσθηση γραμμικότητας ή ελευθερίας (μισοάδειο και μισογεμάτο ποτήρι). Προσωπικά δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα όμως σίγουρα για κάποιους μπορεί να είναι αποτρεπτικός παράγοντας σε τέτοια επίπεδα δυσκολίας.
Ένα άλλο κακώς κείμενο για κάποιους θα είναι η μη δυνατότητα remmaping των πλήκτρων που ευτυχώς φαίνεται να έχει γίνει καλή δουλειά στην default διάταξη. Όπως και να το κάνουμε όμως είναι αδύνατο να βολεύονται όλοι με ένα συγκεκριμένο layout. Κλείνοντας το συγκεκριμένο σκέλος να αναφέρω πως προς μεγάλη μου έκπληξη και παρόλο που το έλιωσα (όπως λέει και στον τίτλο), δεν συνάντησα κανένα bug. Δεν ξέρω αν μπορείτε να αντιληφθείτε πόσο σπάνιο είναι αυτό στις μέρες μας.
Παρουσίαση και εντυπώσεις
Οπτικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά αν και θα το προτιμούσα λίγο πιο φωτεινό και με λίγο περισσότερο χρώμα ώστε να τονιστούν οι λεπτομέρειες. Εκτός των άλλων είναι ιδιαίτερα ελαφρύ σε σχέση με την ποιότητα των γραφικών διατηρώντας έτσι ικανοποιητικά fps ακόμη και σε παλαιότερα μηχανήματα.
Εκεί που τα χαλάμε λίγο είναι ο ήχος και εδώ είναι που έλεγα για budget και επιλογές στην εισαγωγή αυτού του κειμένου. Για παράδειγμα παρότι τα voice overs φαντάζουν τόσο ταιριαστά δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα κάτι που θα έδινε μια καλύτερη εντύπωση για τους χαρακτήρες. Θέλω να πιστεύω πως και οι ίδιοι δεν θα ήθελαν να διαβάζουμε μόνο κείμενο αλλά προφανώς είναι μία πολυέξοδη και χρονοβόρα υπόθεση οπότε οι επιλογές είναι περιορισμένες. Τα εφέ και η μουσική στέκονται καλά χωρίς να καταφέρνουν τίποτα το εντυπωσιακό.
Έχουν δημιουργήσει έναν πρωτότυπο sci-fi κόσμο που με ιντριγκάρει πολύ. Πέραν όμως του lore που ξεκλειδώνεις μέσα στο μενού και μπορείς να διαβάσεις σκόρπιες πληροφορίες για πλάσματα, τοποθεσίες κ.α. νιώθω πως θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν περισσότερο. Ξέρεις τώρα, θα ήθελα να δω πως είναι ο κόσμος που άφησαν πίσω τους και να εμβαθύνω σε αυτό το μυστήριο σύμπαν. Δεν πρόκειται για κάτι αρνητικό, απλά μία χαμένη ευκαιρία που βέβαια τους δίνει την βάση να εκμεταλλευτούν στο μέλλον, αν αυτό το εγχείρημα πάει καλά.
Πες μου τι είσαι
Με αυτό της το δημιούργημα και παρά τις μικρές αστοχίες, η Whale Rock Games μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον και θα βρίσκομαι σε αναμμένα κάρβουνα για ότι επιφυλάσσουν στον μέλλον. Το We are the Dwarves είναι αναμφίβολα ένα ιδιαίτερο παιχνίδι και δεν απευθύνεται σε όλους. Αυτοί όμως που μαζοχίζονται με υπερδύσκολες αλλά όχι άδικες τακτικές επιλογές θα το βρουν ιδιαίτερα προσεγμένο στο στήσιμο και τους μηχανισμούς. Είναι από αυτά που ολοκληρώνεις και μετά το καυχιέσαι σε όλη την οικουμένη για το πόσο παικταράς είσαι.
