Woolfe – The Red Hood Diaries

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η κοκκινοσκουφίτσα… Τα περί αθώας και ανυπεράσπιστης παιδούλας, που διασχίζει το δάσος για να φτάσει στην καλύβα της άρρωστης γιαγιάς της, καλά θα κάνετε να τα ξεχάσετε εδώ! Αν η τύπισσα του Woolfe – The Red Hood Diaries κρατούσε καλάθι με φαγητό, θα το χρησιμοποιούσε για έναν και μόνο λόγο: θα το έφερνε στο κεφάλι των αντιπάλων της. Η ανεξάρτητη εταιρεία GRIN Gamestudio επινόησε τη συνέχεια του κλασικού παραμυθιού δίνοντας σκοτεινά χρώματα και μας τη μεταφέρει με τη μορφή ενός Platformer με άφθονα Action Adventure στοιχεία.

Η κοκκινοσκουφίτσα ξαμολιέται σε πόλεις, υπονόμους, ραχούλες και λαγκάδια για να λύσει το μυστήριο, που καλύπτει τον θάνατο του πατέρα της και να αντιμετωπίσει τον σατανικό B.B.Woolfe. Μοιάζει κάπως, λύκος δεν είναι πάντως! Η ξανθομαλλούσα μας βράζει από θυμό, τα πελώρια μάτια της στάζουν αίμα και περιποιείται αρχικά με κλωτσιές και στη συνέχεια με τσεκουριές καλοθρεμμένους αρουραίους, ρομποτικούς στρατιώτες, νεράιδες οι οποίες μοιάζουν περισσότερο με δαίμονες, μαυριδερούς λύκους και μόλις τρία boss.

Οι αντίπαλοι στο normal, αλλά και το hard επίπεδο δυσκολίας, δεν τρομάζουν ιδιαίτερα την κοκκινοσκουφίτσα, γιατί αποτελεσματικές ειδικές κινήσεις προστίθενται σιγά-σιγά στο ρεπερτόριό της. Μπορεί να κάνει πιρουέτες για να πετσοκόψει τους ιπτάμενους αντιπάλους, που βρίσκονται γύρω της. Αν μείνει στον αέρα και δεν προσγειωθεί ποτέ στο έδαφος, δεν συμβαίνει κάτι σοβαρό. Bug είναι! Χρησιμοποιεί το τσεκούρι σαν μπούμερανγκ για να πλήξει επικίνδυνους εχθρούς από απόσταση ασφαλείας, ενώ σε άλλη περίπτωση κατεβάζει το κοφτερό όπλο στα κεφαλάκια τους με περίσσια δύναμη. Όλα τα παραπάνω εφαρμόζονται όταν τα μπουκαλάκια, που βρίσκονται στην πάνω-αριστερή γωνία της οθόνης, περιέχουν γαλάζιο υγρό.

Όχι, πως είναι απίθανο να βρεθεί η κοκκινοσκουφίτσα με το όμορφο προσωπάκι της στο χώμα! Τέσσερα-πέντε συνεχόμενα χτυπήματα αρκούν για να συμβεί. Οι επιθέσεις των εχθρών γίνονται όμως γρήγορα προβλέψιμες και η ηρωίδα μας έχει πάντα την ευκαιρία να ξεφύγει με μία τρεχάλα και να ξαναγεμίσει το μπουκαλάκι με το αίμα, που αντικαθιστά την τυπική Health Bar. Αν δεν την «παίρνει» να εμπλακεί σε καβγά, η κοπελιά δουλεύει πολύ καλά και το «περπατώ αργά και προσεκτικά για να μην με πάρουν χαμπάρι».

Ο φόβος και ο τρόμος της κοκκινοσκουφίτσας είναι όμως το νερό και οι καταραμένοι developers δεν το έχουν τσιγκουνευτεί καθόλου. Ορμητικά ποτάμια, λίμνες και υπόγεια κανάλια με σκοτεινά νερά υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα levels. Η ίδια λέει κάποια στιγμή, ότι η γιαγιά της της έμαθε τα πάντα εκτός από κολύμπι. Το μπλουμ σημαίνει αυτομάτως πίσω ολοταχώς στο κοντινότερο checkpoint. Ορισμένα checkpoints έχουν τοποθετηθεί σε περίεργα σημεία και πολύ κοντά σε εχθρούς, με αποτέλεσμα η νεαρά να δέχεται με το καλημέρα επίθεση.

Όπως καταλάβατε υπάρχει γιαγιά, όχι όμως ως playable χαρακτήρας και σίγουρα όχι καμία βάβω καθισμένη σε κουνιστή πολυθρόνα να πλέκει ζιπουνάκια! Η σούπερ γιαγιά του Woolfe κρατάει μαγκούρα, την οποία δε χρησιμοποιεί μόνο για ευκολία στο περπάτημα, γιατί είναι κατά κάποιον τρόπο μάγισσα. Φανταστείτε τον Gandalf με τσεμπέρι, ένα πράμα! Το λέει επίσης η περδικούλα της και, άμα λάχει, κοψομεσιάζει και μερικούς λύκους για να βοηθήσει την εγγονή της.

Η κοκκινοσκουφίτσα είναι αργή και άτσαλη στις κινήσεις της, αλλά και επιρρεπής στα ατυχήματα όσον αφορά το platform κομμάτι. Θα πήρε κατά λάθος τα γοβάκια της Σταχτοπούτας και την χτυπούν στο κότσι! Το όμορφο έως και παραμυθένιο περιβάλλον στο Woolfe – The Red Hood Diaries είναι σχεδιασμένο σε 2.5D, υπάρχει δηλαδή προοπτική στον χώρο. Το οπτικό πεδίο είναι συχνά περιορισμένο, παρότι έχετε κάποιον έλεγχο στην κάμερα. Η κατάσταση αυτή δε βοηθάει για να εκτιμήσετε σε ποιο σημείο θα προσγειωθείτε μετά από ένα άλμα και θα σας δυσκολέψει στην αναζήτηση των καλά κρυμμένων W.

Αυτά τα τελευταία, τα συλλέγετε για να μάθετε όλες τις βρώμικες λεπτομέρειες γύρω από τον χαμό των γονιών της αγριεμένης φιλενάδας, τη δραστηριότητα του B.B.Woolfe και, παρέα με την αφήγηση της κοκκινοσκουφίτσας στη διάρκεια των cutscenes, συνθέτουν το σενάριο του παραμυθιού. Ένα διάλειμμα από τις μάχες, το πέρασμα από πλατφόρμα σε πλατφόρμα και το σκαρφάλωμα σε υδρορροές και πεζούλια, αποτελούν ορισμένες στιγμές με καταδίωξη. Είναι όμως ακριβώς αυτό… Στιγμές!

Όταν το εφιαλτικό παραμύθι αρχίζει να αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον και το gameplay ανεβάζει στροφές, δεν πέφτει το «έζησαν εκείνοι καλά και εμείς καλύτερα», αλλά ένα ωραιότατο «η συνέχεια στο επόμενο». Η GRIN Gamestudio δουλεύει ήδη πάνω σε ένα sequel, το οποίο θα κυκλοφορήσει πιθανότατα τον Αύγουστο. Το Woolfe – The Red Hood Diaries έχει αρκετές ατέλειες και κατά τη γνώμη μου ίσα-ίσα που περνάει τη βάση. Παραμένει διασκεδαστικό σχεδόν σε όλη τη μικρή διάρκειά του και το σκηνικό με την τσαμπουκαλεμένη κοκκκινοσκουφίτσα είναι ευπρόσδεκτο. Όσο κι αν απολογείται και δικαιολείται η εταιρεία, οι δυόμιση ώρες παιχνιδιού είναι λίγες.