Ομολογώ πως έχω μία τάση προς παλαβά παιχνίδια. Ασχέτως την ώρα που τελικώς θα αφιερώσω, για κάποιο περίεργο λόγο υφίσταται μία ισχυρή έλξη. Σίγουρα δεν πορεύομαι μόνος σε αυτό το μονοπάτι. Πολλοί εκεί έξω έχουν συνδέσει την παλαβομάρα με την διασκέδαση. Όσο πιο τρελό με ισχυρές πρέζες χιούμορ τόσο πιο πολύ σου φαίνεται ότι θα περάσεις καλά. Εξού και η επιτυχία τίτλων όπως το Shower with your Dad Simulator ή του Tea Party Simulator 2015. Το Death by Game Show διαθέτει αυτού του είδους την γοητεία οπότε ήταν αναπόφευκτο, με αγαλλίαση αφέθηκα στα σαγηνευτικά πλοκάμια του.
Χαμογελάτε (σαν ηλίθιοι) είναι μεταδοτικό
Οι developers της Oointah εμπνεύστηκαν το σενάριο από το Idiocracy. Όπως στην ξεχωριστή για μένα αυτή ταινία, από το δικό μας αιώνα κι έπειτα η ανθρωπότητα εξελίχθηκε πέρα για πέρα και ανεπανόρθωτα ηλίθια. Αυτό είναι το βασικό concept και κάπου εδώ σταματούν οι ομοιότητες. Βρισκόμαστε στον 26ο αιώνα όπου πλέον κυριαρχούν οι μηχανές έναντι των χαζεμένων ανθρώπων. Έχοντας την απόλυτη εξουσία είναι βολικό να διαχειρίζεσαι ένα κοπάδι από βλαμμένους οπότε έστω και λίγη σπιρτάδα σε ανάγει σε μαύρο πρόβατο.
Έτσι ο ευτραφής μας ήρωας, ο οποίος είναι ικανός να διαβάζει και κατόπιν να αντιδρά αναλόγως, πρέπει να τιμωρηθεί για το μέτριο IQ του. Τι καλύτερο λοιπόν από το να προσφέρεις άρτο και θεάματα στις πανηλίθιες ορδές των υπηκόων σου καταδικάζοντας την όποια εξυπνάδα σε θάνατο κατά την διάρκεια τηλεπαιχνιδιού. Ερχόμενος στην δική μας πραγματικότητα φαντάζομαι να το παρουσιάζει ένα ρομπότ το οποίο διαθέτει έναν αχταρμά από προσωπικότητες όπως Πολυχρονίου, Μικρούτσικος και Φερεντίνος. Με λίγα λόγια το τέλειο μαρτύριο και ο απόλυτος παραδειγματισμός.
Το χιούμορ που θα συναντήσεις στους διαλόγους δεν θα σε κάνει να γελάσεις και τόσο βέβαια. Απλά συμπληρώνει ένα έτσι κι αλλιώς γελοίο και σουρεαλιστικό σκηνικό που προσδίδει περισσότερο μία αίσθηση χαλαρότητας κι ανεμελιάς παρά νευρικού γέλιου.
Σκληρότατος πυρήνας
Ανεμελιά ε; Για τα πρώτα επίπεδα όπου μαθαίνεις να παίζεις, ναι ισχύει. Πολύ γρήγορα όμως κι έχοντας μάθει κάτι λιγότερο από αρκετά για να είσαι έτοιμος το παιχνίδι μεταμορφώνεται σε σκληρό “πορνό.” Σταδιακά και με γεωμετρική πρόοδο γίνεται τόσο δύσκολο που η οθόνη του game over γίνεται ρουτίνα ενώ αντί για αυτό τον συνηθισμένο όρο αρχίζει να σου φαίνεται ότι γράφει “Πάρτα μωρή άρρωστη.” Κανείς ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι κατηγορία των tower defence περιλαμβάνει εύκολους τίτλους, είναι περισσότερο οι ιδιαιτερότητες του Death by Game Show που το ανεβάζουν ένα ακόμη επίπεδο στην σκάλα δυσκολίας.
Λέγοντας για ιδιαιτερότητες ας εξηγήσουμε λίγο πως παίζεται το ρημάδι. Το παιχνίδι χωρίζεται σε πολλά επίπεδα στα οποία πρέπει να ολοκληρώσεις κάποιες παραμέτρους πριν μπορέσεις να την σκαπουλάρεις πίσω στην ασφάλεια του τηλεοπτικού στούντιο. Μπορεί να πρέπει να μαζέψεις ένα συγκεκριμένο ποσό, να καταστρέψεις μία βάση, να αντέξεις ένα χρονικό διάστημα κι άλλα πολλά όπως και συνδυασμοί όλων αυτών. Σε κάθε επίπεδο λοιπόν προσγειώνεσαι σε έναν μικρό πλανήτη και το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσεις είναι οι σκόρπιες πινακίδες που σου δίνουν πληροφορίες και hints για το τι πρέπει να κάνεις.
Η λογική είναι πλήρως δισδιάστατη ενώ εσύ ξεκινάς στο κέντρο ενός ορισμένου από φράχτες υψηλής τάσης χώρου. Ανάλογα με το που είναι στημένες οι βάσεις έρχονται ορδές από ρομπότ με μόνο σκοπό την εξώντοσή σου. Πιέζοντας ένα μπουτόν η κάμερα ξεζουμάρει δείχνοντας σου όλο το επίπεδο. Πρόκειται για την strategy camera όπου παγώνει το παιχνίδι κι έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς τις επόμενες κινήσεις σου. Σε έχουν δέσει με ένα ρομπότ/ντουλάπι με το οποίο στρατολογείς τα δικά σου ρομποτάκια. Η χρησιμότητα των μονάδων που καλείς για υπεράσπιση ποικίλει ανάλογα με την περίσταση. Ο αριθμητικός περιορισμός τους σε αναγκάζει να είσαι προσεκτικός με το τι επιλέγεις αφού πολλές φορές αρκεί ένα και μόνο λάθος για να βγεις από την μέση.
Όπως ο εχθρός διαθέτεις κι εσύ κτίρια που βοηθούν τον σκοπό σου με διάφορους ευφάνταστους τρόπους. Συμβουλή: πολύ χρήσιμα αμυντικά. Ο παχουλός μας ήρωας διαθέτει επίσης ένα grappling hook για να μαζεύει τα νομίσματα που πέφτουν από τους εχθρούς. Όσο παίζεις μία μπάρα σου δίνει κάθε φορά την δυνατότητα να γυρίσεις τον τροχό της τύχης. Αυτός μπορεί να περιέχει κτίρια, χρήματα, έξτρα μονάδες και power ups.
Πληθωρικά γραφικά
Παρά την προσοχή στην λεπτομέρεια καταντούν τόσο πληθωρικά με άπειρες πληροφορίες ταυτόχρονα στην οθόνη σου που είναι εύκολο να εκφοβίσουν και τελικώς να κουράσουν κατά την διάρκεια του gameplay. Το κυρίως πρόβλημα είναι το υπερβολικό κείμενο που σε αποσπά και χαλάει την ομαλή ροή. Επίσης τα επίπεδα είναι αρκετά επαναλαμβανόμενα μεταξύ τους αφού πολύ συχνά οι διαφορές είναι ελάχιστες. Από την άλλη οι πολλές λεπτομέρειες και το καρτουνίστικο ύφος επιδρούν θετικά από αισθητικής άποψης.
Τελικα;
Το Death by Game Show είναι περίεργο, δύσκολο και με πολλές ιδιοτροπίες. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι ένα κακό παιχνίδι. Πολλοί θα το μισήσουν όμως σίγουρα κάποιοι θα λατρέψουν την παράξενη φύση του καθώς και το επίπεδο δυσκολίας. Το ότι διαθέτει editor και steam workshop κρίνεται ιδιαιτέρως θετική κίνηση. Αν η κοινότητα το αγκαλιάσει και δημιουργήσει τότε μόνο καλά πράγματα μπορείς να περιμένεις. Εξάλλου το έχουμε επιβεβαιώσει πολλάκις στο παρελθόν. Τελικά είναι θέμα προτίμησης κι όχι ποιότητας, αν σου αρέσει το είδος και είσαι εντάξει με τις ιδιοτροπίες που ανέφερα τότε όρμα του.
