Λένε πως οι πρώτες φράσεις ενός κειμένου με στόχο την ενημέρωση γύρω από κάτι (εν προκειμένω, όπου κάτι βάλτε το Slime Rancher) οφείλουν να ζωγραφίζουν μια όσο γίνεται συνοπτικότερη και αντιπροσωπευτική εικόνα του τι ακολουθεί. Η παραπάνω φράση αναμφίβολα απέχει παρασάγγας από τον στόχο, ωστόσο τι να έγραφα, πως πρόκειται επί της ουσίας για ένα παιχνίδι στο οποίο εμπορεύεσαι προϊόντα κένωσης γλίτσας; Slime κατά το προσφιλέστερο.
Η καρδιά του αν μη τι άλλο είναι πρωτότυπη. Ψάξτε να βρείτε κάτι παρόμοιο. Βάζω στοίχημα το φούξια κοντομάνικο ως τον αφαλό t-shirt με το οποίο κάνει clubbing ο Κυρενές πως δεν θα βρείτε. Το πράγμα πάει ως εξής. Κραδαίνετε το όπλο σας, το οποίο ρουφάει και φτύνει slimes (ρουφάει κι άλλα, κυρίως όμως slimes). Τα μαζεύετε ρουφώντας και τα φτύνετε όπου γουστάρετε, το που ωστόσο παίζει σημαντικό ρόλο στο πόσο επιτυχημένοι Slime Ranchers θα γίνετε.
Ω, πόσα πολλά διαφορετικά slimes!
Τα slimes έρχονται σε τεράστια ποικιλία χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών. Υπάρχουν τα απλά ροζ, φούξια ή κάτι τέτοιο που βρίσκονται κυριολεκτικά παντού. Υπάρχουν μπλε, μαύρα, με καρφιά, χωρίς, μεγάλα, μικρά. Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν μπορώ να τα συμπεριλάβω όλα (Σ.σ. : Τεμπέλαρε). Τα μαζεύετε όπως είναι, ελευθέρας βοσκής, τα ρουφάτε με το όπλο σας και τα φτύνετε στις ειδικές εγκαταστάσεις που χτίζετε. Όπως τα έχετε μαντρωμένα λοιπόν τα ταΐζετε κάτι νόστιμο, κάτι καλό που τους αρέσει, μέχρι να… τα κάνουν. Τα διαμαντάκια. Ναι, αφοδεύουν διαμάντια. Ωραίος τρόπος για να κινηθεί μια οικονομία, δεν συμφωνείτε; Τα διαμάντια είναι ως γνωστόν ο καλύτερος φίλος ενός Slime Rancher. Ειδικά όταν μπορεί να τα εξαργυρώσει για χρήμα σε κάτι μηχανές που μοιάζουν λίγο με εκείνες που τους πετούσες εικοσάρικα και βγάζαν τσίχλες και τρελόμπαλες.
Δεν μαζεύετε όμως μόνο slimes. Πέραν των συμπαθέστατων αυτών low level πλασμάτων που τόσες φορές κατασφάξαμε σε άπειρα άλλα games, για λόγο που αλήθεια δεν καταλαβαίνω, υπάρχει άλλο ένα εν ζωή είδος στον παράξενο αυτό πλανήτη. Οι κότες. Φυσικά οι κότες, slimes και κότες είναι γνωστό πως πάνε μαζί (είναι;). Ρουφάτε λοιπόν και κότες.
Πίσω στην έδρα σου.
Από εκεί ξεκινάς τις εξορμήσεις, εκεί χτίζεις τα διάφορα μίνι ράντσα που απαρτίζουν την φάρμα σου. Κάποια τα χτίζεις ώστε να φιλοξενήσεις μέσα τα slimes που μάζεψες. Άλλα πάλι για να εκτρέφεις κότες. Ένα διαφορετικό είδος για να καλλιεργήσεις καρότα, και ούτω καθεξής. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολύ απλό σύστημα σε πρώτο επίπεδο. Τα πράγματα περιπλέκονται όσο μαζεύονται περισσότερα slimes.
Κάθε διαφορετικό είδος γλίτσας έχει το δικό του διαιτολόγιο καθώς και τα δικά του χούγια. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα λιγότερο σπάνια όλων, τα ροζ. Αυτά λοιπόν είναι παμφάγα. Μπορείτε να τα ταΐσετε με καρότα, με κοτόπουλα, ακόμα και με διαμαντάκια. Με διαμαντάκια είπα; Ίσως αυτό το τελευταίο να μην θέλετε να το κάνετε. Σαν άλλα γκρέμλινς όταν φάνε διαμαντάκια αρχίζουν να παρουσιάζουν μεταλλάξεις. Οι μεταλλάξεις αυτές -συνήθως- είναι απρόβλεπτες.
Έτσι θα πρέπει να έχετε πάντα τον νου σας, πράγμα διόλου εύκολο. Μπλέκουν στην μέση οι διαφορετικές προσωπικότητες που έχει το κάθε υπό είδος, τι τρώει τι δεν τρώει. Για κάποιο λόγο η κατάσταση μου μοσχοβολάει Animal Crossing όχι τόσο λόγω μηχανισμών όσο σαν ατμόσφαιρα σλάς (/) σκεπτικό.
Ένας κόσμος, όλα τα χρώματα.
Πραγματικά δίχως να ψάξω την τεράστια λίστα με τα video games που έχω παίξει δεν μου έρχετε κανένα άλλο παιχνίδι, που δεν έχει φτιάξει η Nintendo, με τέτοια χρωματική παλέτα. Χρώματα τόσο έντονα τόσο ζωντανά τόσα πολλά. Τα γραφικά του μοιάζουν πάρα μα πάρα πολύ με του Splatoon. Τόσο στο στυλ όσο και στην χρωματική φιλοσοφία, την χρωμοσοφία αν θέλετε (Σ.ς. : Απολύεσαι). Προσωπικά λατρεύω τα έντονα χρώματα. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα ταιριάζουν γάντι στο χαριτωμένο στυλ του Slime Rancher.
Η ώρα της γκρίνιας (αγαπημένη μου).
Δύο παράπονα έχω από το Rancher. Το πρώτο είναι το level design του, το οποίο για κάποιο λόγο αν και μοιάζει ανοιχτό στην πραγματικότητα είναι ένα σύστημα διαδρόμων. Για τέτοιο παιχνίδι που βασίζει πολλά στην εξερεύνηση σίγουρα δεν είναι το βέλτιστο. Θα προτιμούσα έναν κόσμο περισσότερο ανοιχτό, περισσότερο ελεύθερο για να ροβολάω. Αρκετά σημεία πάντως που είναι κλειστά αναμένεται να ανοίξουν συν τω χρόνω.
Το δεύτερο παράπονο μου είναι πως δεν υπάρχει κάποιο εξτρά κίνητρο, κάποιος σκοπός. Ανταλλάσσεις διαμαντάκια για χρήματα για να φτιάξεις περισσότερα ράντσα και να βγάλεις περισσότερα διαμάντια και πάλι από την αρχή. Δεν θέλω εδώ να γίνω ο τύπος που αναζητά το νόημα της ζωής σε ένα παιχνίδι, ούτε λέω πως πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει ποικιλία στόχων σε ένα video game. Διάολε, μεγάλωσα παίζοντας μόνο για το score. Αλλά να, στην προκειμένη περίπτωση το Slime Rancher φαντάζει σχεδόν σαν να ζητά απεγνωσμένα αυτό το κάτι παραπάνω. Θέλω να πιστεύω πως στην πορεία θα το βρει.
Έως τότε λαμβάνοντας υπόψιν την συμπαθητική τιμή του, 20 ευρώ στο Steam την στιγμή που ανεβάζαμε το άρθρο, την διάθεση που δείχνει η Monomi Park να ακούσει και να δουλέψει επάνω του, καθώς και το πόσο απίστευτα χαριτωμένο και όμορφο είναι, το συνιστώ*. Αποτελεί μια ανάλαφρη νότα που δεν θα απογοητεύσει εκείνους που θέλουν να ξεφύγουν λίγο από το αίμα και τα μουντά χρώματα.
*Το συνιστώ με μια επιφύλαξη μόνο και μόνο επειδή είναι άλλος ένας Early Access τίτλος. Σίγουρα η Monomi Park αποπνέει εμπιστοσύνη με την έως τώρα συμπεριφορά της. Εγώ όμως είμαι υποχρεωμένος να το αναφέρω.
