Τι λέει το The Order of the Thorne – The King’s Challenge

Όταν μία εταιρία σαν την Infamous Quests κάνει το ντεμπούτο της με το πολύ καλό Quest for Infamy δεν μπορείς να μην είσαι ενθουσιασμένος με την ανακοίνωση ενός νέου adventure. Πόσο μάλιστα όταν πλασάρεται ως πνευματικός συνεχιστής των πρώτων και ξακουστών στην πιάτσα King’s Quest. Ο ενθουσιασμός βέβαια με την σειρά του φέρνει και τις αντίστοιχες απαιτήσεις, λογικές και άδικες. Ανταποκρίνεται άραγε το The Order of the Thorne – The King’s Challenge στις προκλήσεις ή οι μεγάλες προσδοκίες θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην απογοήτευση;

 Σενάριο σε δόσεις

Για αρχή να σημειώσουμε πως πρόκειται για μία episodic κυκλοφορία όπως άλλωστε προτάσσει η μόδα των ημερών μας, κάτι που προσωπικά θα το χαρακτήριζα περισσότερο ως επιδημία. Αυτό βέβαια είναι μία τεράστια συζήτηση από μόνη της οπότε προς το παρόν το αφήνω εδώ και θα το αναλύσουμε ενδελεχώς στο μέλλον.

Το σενάριο σε βάζει στα κουρελιασμένα υποδήματα ενός περιπλανώμενου βάρδου ονόματι Finn ο οποίος μόλις κατέφθασε σε ένα μαγικό βασίλειο όπου κατοικούν νεραϊδάνθρωποι κι ένα σωρό άλλα παραμυθένια πλάσματα. Σύμφωνα με τις παραδόσεις του τόπου κάθε δέκα χρόνια ο βασιλιάς διοργανώνει έναν διαγωνισμό με σκοπό να δοκιμάσει και αναδείξει ήρωες. Ο Finn δράττεται της ευκαιρίας και λαμβάνει μέρος ώστε αυτή του η περιπέτεια να τον βοηθήσει στην σύνθεση της καλύτερης μπαλάντας όλων των εποχών.

Μην περιμένεις τίποτα επικό στην εξέλιξη της πλοκής ούτε κάτι ιδιαίτερα κωμικό στην αφήγηση και τις ατάκες. Προσδίδει περισσότερο μία ανάλαφρη ατμόσφαιρα σε έναν κόσμο βγαλμένο από παλαιάς κοπής παραμύθια. Κρίνω θετικά την προσθήκη voice overs σε κάθε περιγραφή αφού έτσι έχεις την εντύπωση πως σου αφηγείται ένας παιχνιδιάρης παραμυθάς. Επίσης ο ίδιος έχει δανείσει την φωνή του και στο ποιοτικό αλλά με μικρή απήχηση Ancestory. Το κακό της υπόθεσης είναι πως τα κείμενα των περισσότερων περιγραφών δεν είναι στον βαθμό που πρέπει εμπνευσμένα κι ενδιαφέροντα τόσο ώστε να μην απενεργοποιήσεις την φωνή, κρίμα.

Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι οι με διαφορετικό τρόπο ενδιαφέροντες χαρακτήρες που συναντάς κι αλληλεπιδράς στην προσπάθειά σου να κερδίσεις τον διαγωνισμό. Δυστυχώς ή ευτυχώς (όπως το βλέπει κανείς) το καλύτερο έρχεται στο τέλος το οποίο σε προϊδεάζει για επικότερο δεύτερο επεισόδιο και σε αφήνει πραγματικά πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.

Γρίφοι και παραδόσεις

Έχεις να κάνεις με ένα κλασσικότατο point’ n’ click adventure. Αριστερό click για αλληλεπίδραση και δεξί για περιγραφές. Μιλώντας για παραδοσιακά adventures δεν θα μπορούσε να λείπει το inventory, οι συνδυασμοί αντικειμένων και ότι άλλο κουβαλάει ο αρχαίος πλην διαχρονικός τούτος μηχανισμός. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει κάτι νέο εδώ, αλλά εξαρχής δεν ήταν αυτός ο σκοπός αφού θέλει στον βαθμό που γίνεται να σου δώσει την εντύπωση πως βρίσκεσαι στα 90s. Εξάλλου τα δυνατά στοιχεία ενός ποιοτικού adventure σχεδόν ποτέ δεν έχουν να κάνουν με gameplay μηχανισμούς, πόσο μάλιστα με καινοτομία αυτών. Το βάρος πέφτει στην πλοκή και τους γρίφους.

Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως οι γρίφοι είναι κακοφτιαγμένοι όμως δεν υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα και για το αντίθετο. Είναι απλώς μέτριοι ως αδιάφοροι αφού δεν παρέχουν το κατάλληλο επίπεδο πρόκλησης που θα σε κάνει να ευχαριστηθείς την επίλυσή τους. Το μόνο που λίγο σπάει την μονοτονία, που σε θέλει να χρησιμοποιείς αντικείμενα με κάτι άλλο για να προχωρήσεις παρακάτω, είναι το λαούτο σου καθώς συχνά μπορείς να υπερκεράσεις προβλήματα μέσω της μουσικής. Σου δίνεται η επιλογή να επιλέξεις ένα κομμάτι το οποίο κι εκτελεί αυτόματα ο Finn ή να το ερμηνεύσεις εσύ μέσω ενός mini game που απομνημονεύεις νότες. Η εφαρμογή του βέβαια είναι απλοϊκή και δεν φτάνει σε καμία περίπτωση αυτής του Loom.

Στην προσπάθεια ενός ρετρό ύφους η Infamous Quests πήρε την γενναία απόφαση μίας 320×200 ανάλυσης ενώ αναμενόμενα τα γραφικά χρησιμοποιούν μία pixel art αισθητική. Πριν ξεκινήσεις το παιχνίδι μπορείς να μπεις στις κάπως παράξενες επιλογές όπου ανάλογα με το πως τις διαμορφώσεις μπορεί να συναντήσεις ως έναν βαθμό παραμορφώσεις κατά το scaling των sprites.

Μέτριες αποδόσεις

Το πρώτο επεισόδιο του The Order of the Thorne δεν είναι κακό. Είναι απροσδόκητα μέτριο που σημαίνει πως κάποιοι θα ευχαριστηθούν την ενασχόληση μαζί του και κάποιοι θα απογοητευτούν. Σίγουρα θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ καλύτερη δουλειά ώστε το πρώτο μέρος ενός μεγαλύτερου project να αφήσει τις εντυπώσεις εκείνες που θα το βοηθήσουν στην συνέχεια. Αν δεν σε ενοχλούν οι κατά πλειοψηφία εύκολοι γρίφοι και η ανά στιγμές μέτρια αφήγηση, τότε είσαι έτοιμος για αναζητήσεις βαρδικής φύσεως.