Η σειρά Thief αποτελεί έναν θρύλο για την gaming κοινότητα προκαλώντας ρίγη νοσταλγίας στους απανταχού gamers και ειδικά σε όσους ερεθίζονται και μόνο στο άκουσμα του ορισμού Stealth. Το πρώτο μέρος, Thief: The Dark Project του 1998 ήταν ουσιαστικά η πρώτη ολοκληρωμένη Stealth εμπειρία και μάλιστα σε 3D περιβάλλον με κάμερα πρώτου προσώπου. Οι μηχανισμοί, το A.I. και γενικά η όλη προσσέγγιση του gameplay ήταν εξαιρετικά πρωτοποριακή για την εποχή. Ακολούθησαν δύο συνέχειες, το 2000 κυκλοφόρησε το Thief II: The Metal Age και η τριλογία έκλεισε με το Thief: Deadly Shadows του 2004.Το 2009 η Eidos Montreal έσπευσε να αποκτήσει τα δικαιώματα της σειράς και ξεκίνησε την ανάπτυξη ενός τέταρτου μέρους θέλοντας να πάρει κι αυτή κομμάτι από την δόξα που κέρδισαν οι Looking Glass Studios και Ion Storm. Άλλωστε και σε ποιον δεν θα έτρεχαν τα σάλια για να αποκτήσει ένα franchise τέτοιου βεληνεκούς. Έτσι ύστερα από δέκα χρόνια αναμονής έχουμε στα χέρια μας το Thief! Οι συγκρίσεις με τους προκατόχους του θα είναι αναπόφευκτες.
Πρωταγωνιστής και αυτή τη φορά είναι ο Garrett, τρισμέγιστος, τα πάντα όλα και αλάνι Master Thief! Για όσους δεν είναι βετεράνοι αξίζει να αναφέρω πως η σειρά έχει μία γοτθική fantasy/steampunk ατμόσφαιρα η οποία διαδραματίζεται μεταξύ τέλη Μεσαίωνα και Βικτοριανής εποχής. Η τεχνολογία είναι περισσότερο αναβαθμισμένη βέβαια και η The City φέρνει πολύ στο βροχερό Λονδίνο. Πρόκειται για μία αυστηρά αστυνομοκρατούμενη πόλη που ασφυκτιά κάτω από την τυραννία του The Baron. Η ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλούσιων δεν θα μπορούσε να είναι πιο ανοιχτή, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η πόλη έχει πληγεί από επιδημία πανώλης (The Gloom) η οποία ουσιαστικά αγγίζει μόνο τα φτωχά στρώματα του πληθυσμού αφού οι φραγκάτοι έχουν βρει τρόπους να προστατεύονται.
Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό λοιπόν αρχίζει και η πλοκή του game. Ξεκινάμε με τον Garrett να αναλαμβάνει μία αποστολή την οποία όλος παραδόξως μοιράζεται με την αρκετά νεότερη, αλλά χωρίς να πηγαίνει πίσω σε ικανότητες, Erin (και πολύ φίνο γκομενάκι ναούμε)! Η πρώτη αυτή αποστολή αναλαμβάνει και ρόλο tutorial ώστε να μάθουμε τα controls.. Η Erin είναι αρκετά ανταγωνιστική απέναντι στον πολύπειρο Garrett τον οποίο και προκαλεί διαρκώς μέχρι να φτάσουν στον τόπο όπου είναι να γίνει το κλεψιμαίικο. Στην πορεία αυτή καταλαβαίνουμε και την διαφορά στον χαρακτήρα τους, ο Garrett ακολουθεί αυστηρά επαγγελματικό κώδικα ενώ η Erin δείχνει ριψοκίνδυνη κι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να καταφέρει τους στόχους της. Προς το τέλος της αποστολής γίνεται κάτι αναπάντεχο, που για λόγους spoilers δεν είναι σωστό να αναφέρω. Η ουσία είναι ότι ο Garrett ξυπνάει ανακαλύπτοντας ότι τον έχουν σώσει κι έτσι καταλήγει να είναι πάλι ο μοναχικός τυχοδιώκτης που ξέρουμε και αγαπάμε, έτοιμος να αναλάβει αποστολές αλλά και να λύσει το μυστήριο που αφορά το προηγούμενο σκηνικό με την Erin. Ένα είναι σίγουρο, στον κόσμο του Thief υπάρχουν και μεταφυσικά στοιχεία κάτι που ισχύει και στα προηγούμενα της σειράς.
Εκ πρώτης το gameplay εντυπωσιάζει καθώς επιχειρεί να συνδυάσει στοιχεία από διαφορετικά games όπως Assassin’s Creed και Dishonored, αλλά ταυτόχρονα κρατάει στον πυρήνα του ένα καθαρόαιμο Thief. To ρεπερτόριο των κινήσεων που μπορεί να εκτελέσει με ευκολία ο Garrett θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς αφού μπορεί να σκαρφαλώσει σε περβάζια, σχοινιά και σκάλες, να τρέξει και να πηδήξει από στέγη σε στέγη αλλά και να προχωρήσει σκυμμένος για αποτελεσματικότερο stealth. Στα πολύ θετικά είναι μια νέα προσθήκη ονόματι Swoop. Πρόκειται για μία πολύ γρήγορη κι αθόρυβη εμπρόσθια κίνηση η οποία σας επιτρέπει να μετακινηθείτε από σκιά σε σκιά χωρίς να σας πάρουν χαμπάρι. Τέλος υπάρχει και η επιλογή για αργό βάδισμα ώστε να είστε ακόμη πιο αθόρυβος. Σε σπάνιες περιπτώσεις όπου σκαρφαλώνετε η προοπτική αλλάζει σε τρίτου προσώπου αλά Uncharted. Επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το λεγόμενο Peek. Όποτε είστε κοντά στο τέλος ενός τοιχίου μπορείτε να κρυφοκοιτάζεται για παν ενδεχόμενο. Κάτω αριστερά υπάρχει μία ένδειξη που σας κάνει γνωστό κατά πόσο είστε ορατός ή όχι, καθώς και οι health και focus μπάρες.
Ας περάσουμε τώρα στον απαραίτητο εξοπλισμό ενός Master Thief. Το χρησιμότερο εργαλείο σας δεν είναι άλλο από ένα Composite τόξο, κι αυτό μπορεί να εξοπλιστεί με μία μεγάλη γκαμα από βέλη διαφορετικής χρήσης. Εκτός από τα κλασσικά και τα blunt, κάνουν την επιστροφή τους και τα Water Arrows με τα οποία μπορείτε να σβήνετε δαυλούς εξ αποστάσεως. Πολύ χρήσιμα είναι και τα Rope Arrows (όνομα και πράμα), τα Fire Arrows με τα οποία μπορείτε να αναφλέξετε όποιον άτυχο φρουρό είναι κοντά σε χυμένα λάδια και τέλος τα Gas Arrows για να ρίξετε αναίσθητους φρουρούς και ζώα. Επίσης πολύ αγαπημένο εργαλείο είναι το Blackjack. Πρόκειται για ένα ειδικά διαμορφωμένο ρόπαλο για να κάνετε knockdown σε οποιοδήποτε φρουρό καταφέρετε να πλησιάσετε χωρίς να σας πάρει είδηση. Στην συνέχεια έχουμε το Claw το οποίο σας επιτρέπει να γαντζώνεστε ώστε να σκαρφαλώνετε ψηλότερα. Επιπλέον έχουμε τα γνωστά σε όλους Lockpicks, ένα κατσαβίδι, κοπτήρα καλωδίων, ξυράφι για αποκόλληση πινάκων, μπουκάλια για πέταμα ώστε να αποσπάτε την προσοχή, βόμβες κρότου λάμψης και αρκετά ακόμη καλούδια που θα βρείτε στους Vendors της πόλης. Τα περισσότερα από αυτά είναι αναβαθμίσιμα, αρκεί να έχετε τα χρήματα.
Μία επιπλέον προσθήκη είναι το λεγόμενο Focus. Ενεργοποιείται με το πάτημα ενός πλήκτρου και σας βοηθάει κάνοντας highlight τα όποια interactive αντικείμενα αλλά σας δίνει κι επιπλέον δυνατότητες αναλόγως με τις αναβαθμίσεις του. Αναβαθμίζεται με Focus Points τους οποίους συλλέγεται κυρίως μετά το πέρας των αποστολών.
Οι μάχες σώμα με σώμα χαρακτηρίζονται το λιγότερο απλοϊκές κι επαναλαμβανόμενες αφού το μόνο που χρειάζεται είναι αποφυγή – χτύπημα και πάλι από την αρχή. Τώρα αν έχετε να αντιμετωπίσετε περισσότερους του ενός η κατάσταση γίνεται πολύπλοκη και δυσκολότερη. Οπότε καλό είναι να παραμείνετε στις stealth τακτικές σας, οι οποίες εξάλλου προσφέρουν μεγαλύτερη απόλαυση κι επιβράβευση.
Το Thief χωρίζεται σε 8 Chapters περίπου μίας ώρας το καθένα. Το κάθε Chapter είναι replayable ενώ με την ολοκλήρωσή τους σας εμφανίζει στατιστικά για το πως τα πήγατε. Επίσης μαζί με τα στατιστικά σας εμφανίζεται κι ένας χαρακτηρισμός ο οποίος περιγράφει τον τρόπο που παίξατε. Αυτοί χωρίζονται σε Ghost, Oportunist και Predator. Το Ghost σημαίνει ότι παίξατε με απόλυτο Stealth χωρίς να σας πάρουν είδηση. Το Oportunist ότι προσαρμόζεστε ανάλογα με την περίσταση και το Predator ότι δεν διστάζετε να σκοτώσετε για να πετύχετε τον σκοπό σας. Εκτός όμως των Chapters που αποτελούν το βασικό Campaing υπάρχουν και Side Missions που σας αναθέτουν διάφοροι NPCs.
Μέχρι τώρα όλα καλά, δυστυχώς όμως δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όσο η αρχική σας εντύπωση. Παρόλο που ο χειρισμός του Garrett είναι τόσο άμεσος και στιβαρός με πληθώρα κινήσεων, το πολύ κακό level design δεν βοηθάει καθόλου προς την ανάδειξη του. Τα interactive στοιχεία είναι πολύ συγκεκριμένα και πολλές φορές νιώθετε να κάνετε αυτό που θέλουν οι developers χάνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση ελευθερίας. Επίσης ενώ το game είναι προσανατολισμένο προς μία open world λογική καταντάει περισσότερο κατακερματισμένο με πολλαπλά loading times από περιοχή σε περιοχή και πολλές φορές χωρίς καν κάποια προειδοποίηση, θυμίζοντας μας έτσι αρχαίες gaming λογικές. Πολλά σημεία της The City μοιάζουν επαναλαμβανόμενα, γεγονός το οποίο μπορεί να σας προκαλέσει απώλεια προσανατολισμού.
Σημαντική συμβουλή, προετοιμαστείτε κατάλληλα πριν από κάθε αποστολή. Φροντίστε να επισκέπτεστε πάντα ένα shop για να ανανεώνετε τον εξοπλισμό σας καθώς μπορεί να αποβεί καταστρεπτικό κατά την διάρκεια κάποιον αποστολών. Είχα μία θλιβερή εμπειρία ακριβώς στο τέλος της τρίτης αποστολής την οποία και δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω επειδή δεν είχα Rope Arrows, ενώ δεν υπήρχε κάποιος τρόπος να τα αναπληρώσω χωρίς να την εγκαταλείψω και να την ξεκινήσω εκ νέου. Μετά από αναζήτηση σε forums πολλοί το ανέφεραν ως glitch αφού στο συγκεκριμένο σημείο έπρεπε να υπάρχει ήδη ενσωματωμένο σχοινί.
Μιλώντας για glitches και bugs έχω να αναφέρω πως η εμφάνισή τους δεν είναι διόλου σπάνια αλλά όχι και τόσο συχνή ώστε να καθιστούν το game τελείως unplayble. Έχουν γίνει προσπάθειες με patches όμως ακόμη δεν είναι αρκετό. Τώρα αν τα συνδυάσουμε με το τραγελαφικό και απαράδεκτο A.I. τότε γίνεται πραγματικά λόγος για rage quits ή απλά να σας κάνει να σκάσετε στα γέλια και να αναθεωρήσετε για το αν πρόκειται όντως για τεχνητή νοημοσύνη ή τεχνητή βλακεία στο τετράγωνο. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα περάσετε κυριολεκτικά δίπλα από κάποιον φρουρό χωρίς αυτός να σας αντιληφθεί καθιστώντας έτσι την περιφερειακή τους όραση για τα μπάζα.
Εκτός των άλλων ο εναλλακτικός τρόπος προσέγγισης ενός προβλήματος ή απλά και μόνο οι πάμπολλες εναλλακτικές διαδρομές που μπορείτε να ακολουθήσετε για να φτάσετε στον προορισμό σας, ενώ δίνει μία ωραία αίσθηση ελευθερίας, πολλές φορές κάνει το game γελοία εύκολο. Πείτε μου έναν λόγο γιατί να μην πάω εύκολα και γρήγορα από τις στέγες τρέχοντας, αντί να πάω από το έδαφος έχοντας να αντιμετωπίσω φρουρούς. Υπάρχουν αρκετά τέτοια sections που το μόνο που καταφέρνουν είναι να χαλάνε εντελώς την stealth εμπειρία. Γενικά θα παρατηρήσετε αρκετά σημεία στο τα οποία θα σας δώσουν την αίσθηση της βιασύνης και της προχειρότητας στο development.
Η δυσκολία χωρίζεται σε Rogue, Thief και Master ενώ υπάρχει και η επιλογή Custom η οποία σας επιτρέπει να διαφοροποιήσετε ορισμένες παραμέτρους που επηρεάζουν το game. Είναι πραγματικά ένα πολύ θετικό στοιχείο αφού δείχνει ότι οι developers ακούνε την gaming κοινότητα η οποία έχει παραπονεθεί πολλάκις για τα πολύ εύκολα games και την μικρή δόση ρεαλισμού. Δεν σας προτείνω σε καμία περίπτωση να την επιλέξετε χωρίς πρώτα να έχετε τελειώσει έστω μία φορά το game στις παραδοσιακές δυσκολίες. Κάθε χαρακτηριστικό που αλλάζετε μεταφράζετε σε πόντους οπότε όταν τερματίσετε θα μετρηθούν για να πάρετε καλύτερη θέση στα leaderbords. Στα leaderboards μπορείτε να μπείτε επίσης ολοκληρώνοντας τα challenges.
Εκεί όμως που το Thief πραγματικά διαπρέπει είναι ο οπτικός τομέας. Παρόλο που η Unreal Engine 3 φαντάζει παλιά για την νέα γενιά που βρισκόμαστε, έχουν γίνει βελτιώσεις που εντυπωσιάζουν. Οι φωτισμοί, τα textures υψηλής ανάλυσης, το art design, τα μοντέλα των χαρακτήρων, οι σκιάσεις και τα λοιπά, και τα λοιπά. Όλα είναι υπέροχα. Δεν το κρίνω τόσο στον τεχνικό τομέα, δεν μου αρέσει να συγκρίνω αριθμούς, αλλά καθαρά στον οπτικό τομέα. Σίγουρα δεν είναι τέλειο αλλά είναι πολύ σωστά δεμένο με καταπληκτική ατμόσφαιρα. Τώρα θα μου πείτε τέτοια γραφικά θα απαιτούν και δυνατό μηχάνημα, αν μιλάμε για την PC έκδοση. Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται τουλάχιστον μια καλή κάρτα γραφικών, όχι αναγκαστικά καινούρια, αλλά καλή. Μην δοκιμάσετε ποτέ μα ποτέ το Benchmark που σας δίνεται σαν επιλογή στο βασικό μενού. Είναι τελείως ανακριβές και δεν αντιπροσωπεύει σε καμία περίπτωση επιδόσεις πραγματικού gameplay.
Στην ατμόσφαιρα συμβάλει και το πολύ καλό soundtrack χωρίς όμως να είναι κάτι που θα σας μείνει αξέχαστο. Τα voiceovers κυμαίνονται από μέτρια έως καλά. Για ακόμη μία φορά όμως είμαι αναγκασμένος να υποδείξω τις βιασύνες στην ανάπτυξη αφού οι ήχοι έχουν θέμα με την απόσταση. Κι εξηγούμαι, δεν είναι δυνατόν να είναι δύο τύποι στον απέναντι δρόμο κι εγώ να τους ακούω να μιλάνε λες και είναι δίπλα μου. Όπως επίσης δεν είναι δυνατόν να είμαι σε ένα χώρο όπου επικρατεί ησυχία και κάνοντας ένα και μόνο βήμα μπροστά να αλλάζει τελείως ο background ήχος.
Σε τελική ανάλυση το Thief μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση. Πόσο, μα πόσο καλύτερο θα μπορούσε να είναι. Δυστυχώς λόγω του ονόματος αλλά και του hype που δημιουργήθηκε περίμενα κάτι πολύ ανώτερο. Αν σκεφτούμε πόσο πρωτοποριακό ήταν το πρώτο μέρος της σειράς για την εποχή του και κάνουμε την σύγκριση είναι σκέτη απογοήτευση. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα, θα μπορούσα να παραβλέψω πολλά, αλλά όχι μία τέτοια τεχνητή νοημοσύνη. Στην ουσία αυτό και μόνο καταστρέφει την όλη εμπειρία. Όταν έχεις σωστούς μηχανισμούς πρέπει να έχεις και σωστή πλατφόρμα για να τους εφαρμόζεις. Δεν είναι κακό σαν game, αλλά όταν περιμένεις κάτι κορυφαίο απλά δεν μπορείς να αρκεσθείς με το μέτριο.
