Rampage Knights και ψυχαγωγικά σφαξίδια

Ζούμε σε μια περίοδο που κυκλοφορούν, σχεδόν καθημερινά, άκρως ποιοτικά video games και παρ’ ότι δέκα ζωές δεν είναι αρκετές για να τα παίξουμε όλα, αισθάνομαι πολύ τυχερός. Αλλά… σε πολλά εξ αυτών κατ’ εμέ υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις ή αστοχίες που τα απομακρύνουν από το level της γαματίλας μένοντας “στάσιμα” στο πολύ καλό. Ωραίο το Mayan Death Robots όμως το single player είναι κάπως μονότονο ενώ όπως και στο Concrete Jungle η προσθήκη online multiplayer φαίνεται ότι θα ταίριαζε γάντι. Έχοντας ασχοληθεί σε πολύ μικρό βαθμό με την υπόθεση που λέγεται networking κατανοώ απόλυτα πως είναι χρονοβόρο και πολυδάπανο λόγο της πολυπλοκότητας τους εγχειρήματος.

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας αποτρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα όπως αυτά είναι. Η διαφορά του καταπληκτικού με του πολύ καλού λιμνάζει ενδιάμεσα σε αυτές τις λεπτομέρειες. Το Knight Squad ας πούμε καταφέρνει να κάνει το ένα βήμα παραπάνω. Σου spoil-άρω από τώρα πως το Rampage Knight είναι πολύ καλό. Μπορεί όμως να κάνει την υπέρβαση; Ώρα για stress test!

Πως, που, γιατί

Η σύντομη ιστορία, που υπάρχει μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει το μακελειό που θα ακολουθήσει, έχει ως εξής. Δύο αξιότιμοι adventurers έχουν loot-άρει μπόλικο πράγμα από τις τελευταίες τους περιπέτειες. Στον γυρισμό τους έπιασε η μαύρη νύχτα κι αποφάσισαν να κατασκηνώσουν σε ένα δάσος. Με ξενοιασιά και τις ευχάριστες σκέψεις του πως θα απολαύσουν τους θησαυρούς τους, την πέφτουν για νάνι. Ένας διαβολικός μάγος όμως τους έπιασε στον ύπνο αρπάζοντας τα κεκτημένα τους. Οι ήρωες βέβαια είχαν εξασκήσει με τα χρόνια τις αισθήσεις τους κι έτσι ξύπνησαν γρήγορα αρπάζοντας τα όπλα για να αντιμετωπίσουν το ξαφνικό κακό. Ο μάγος δεν δυσκολεύτηκε να τα εξαφανίσει κι έπειτα να τους αφήσει αναίσθητους. Όταν επανήλθαν βρισκόντουσαν σε έναν καταυλισμό μεταξύ αγνώστων.

Το εν λόγω camp φαίνεται να έχει στηθεί με έναν και μόνο σκοπό, την οργάνωση επίθεσης στο κάστρο του μάγου. Ένας ιππότης σε περιμένει για να επιλέξεις κλάση ενώ ο ιπποκόμος του από δίπλα έρχεται απευθείας από Monty Python and the Holy Grail αφού είναι εξοπλισμένος με τις απαραίτητες καρύδες. Αρχικά η μόνη διαθέσιμη κλάση είναι ο Adventurer, όσο παίζεις όμως και ξεκλειδώνεις achievments, τα οποία μπορείς να τσεκάρεις σε έναν μεγαλόσωμο καραφλό τύπο, θα γίνουν διαθέσιμες και οι υπόλοιπες. Σημείωση: Ο Barbarian τα σπάει! Με λίγα λόγια θα βρεις έναν τύπο για κάθε δουλειά. Επιλογή εμφάνισης, φύλλου, καπέλου και πριν την έξοδο ένας γέρος σε περιμένει για να αλλάξεις επίπεδο δυσκολίας. Κάθε φορά που τερματίζεις ξεκλειδώνει το αμέσως επόμενο επίπεδο δυσκολίας. Εσύ θα ξεκινήσεις σε normal καταστάσεις αλλά αν είσαι από εκείνους τους casual-άδες, μην ανησυχείς, αρκεί να ψοφολογήσεις τρεις φορές και κατόπιν θα μπορείς να επιλέξεις το φλώρικο casual 😛

Τα βασικά

Ξεκινώντας την μάχη πολύ γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο. Είναι απλά ένας σωστά φτιαγμένος hack ‘n’ slash μηχανισμός. Ένα μπουτόν για επίθεση που αν κρατήσεις πατημένο εξαπολύεις μία δυνατότερη κι ένα πλήκτρο για άλμα. Σε όλα τα παιχνίδια του είδους υπάρχει πάντοτε ένα θεμελιώδες πρόβλημα. Αναφέρομαι στην αίσθηση του βάθους όπου, ανάλογα το παιχνίδι, δυσκολεύεσαι αρκετά να υπολογίσεις ώστε να ξυλοφορτώσεις τους εχθρούς. Στο πολύ καλό κατά τα άλλα Castle Crashers για παράδειγμα ήταν έντονο και αρκετά εκνευριστικό. Στο Rampage Knights ευτυχώς περιορίζεται σημαντικά.

Στο επάνω μέρος της οθόνης υπάρχουν διάφορα slots και το κάθε ένα έχει τον σκοπό του. Το πρώτο είναι για ειδικές μαγικές επιθέσεις, το δεύτερο για throwable αντικείμενα, το τρίτο για scrolls και το τελευταίο για potions. Με ένα τρίτο πλήκτρο επιλέγεις ένα από αυτά και με ένα τέταρτο τα χρησιμοποιείς. Ως εδώ εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι είναι μια από τα ίδια, τα δεκάδες ίδια όσο καλοφτιαγμένο κι αν είναι. Πράγματι αν αρκεστείς σε μερικά μόνο runs αυτό είναι το συναίσθημα που θα κυριαρχήσει. Στην περιγραφή του παιχνιδιού αναφέρεται το Golden Axe με το οποίο αβίαστα μπορείς να κάνεις τον συσχετισμό. Υπάρχει ακόμη όμως μία αναφορά που δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο αν παίξεις αρκετά. Το The Binding of Isaac!

Ζω για να λουτάρω

Εδώ βρίσκεται η πραγματική μαγεία του Rampage Knights. Τα αντικείμενα που θα βρεις είναι τόσα πολλά και σε τέτοια ποικιλία από buffs/debuffs που κάνουν το κάθε run μία ξεχωριστή εμπειρία. Οι εξαιρετικά ευφάνταστες δυνατότητες που στακάρουν η μία πάνω στην άλλη μπορούν να σε μετατρέψουν σε θεριό ανήμερο και πάλι όμως μία απλή κατάρα είναι ικανή να σε φέρει πολύ γρήγορα στην αγκαλιά του θανάτου, ακόμη και μία δυνατότητα που δεν σε βολέυει. Έχω παίξει πάνω από 10 ώρες ως τώρα, τόσο single όσο και co-op, κι ακόμη μου εμφανίζει αντικείμενα που βλέπω για πρώτη φορά. Θα δώσω μερικά παραδείγματα για καταλάβεις με τι έχεις να κάνεις.

Όπλα, όπλα να φάνε και οι κότες! Κατά κύριο λόγο σπαθιά και τσεκούρια σε όλα τα μεγέθη. Κάποια δηλητηριάζουν, άλλα εξαπολύουν μαγική ενέργεια σε κάθε critical, ενώ άλλα λειτουργούν κάτω υπό συγκεκριμένες συνθήκες, παράδειγμα αν βρίσκεσαι σε σκοτεινό δωμάτιο. Ζώνες που δίνουν δύναμη και που σώζουν από πτώση στο κενό. Γάντια φωτιάς, μάσκα προστασίας από κατάρες κι ασθένειες, καθρέφτης που ότι μαγικό ρίχνεις πηγαίνει και στις δύο κατευθύνσεις, μπότες που δημιουργούν εκρήξεις και σε κάνουν άτρωτο σε αυτές, μαγικά χαλιά για να περνάς πάνω από καρφιά, μαγικές δυνάμεις για να παγώνεις τους εχθρούς, scrolls που διπλασιάζουν όσα αντικείμενα βρίσκονται κοντά, φίλτρα που σε κάνουν γιγάντιο τρώγοντας λίγο από το life σου, κότα για familiar που γεννάει αυγά και άπειρα ακόμη.

Check in: Να εδώ με έναν φίλο τα σπάμε!

Όπως καταλαβαίνεις οι συνδυασμοί είναι αμέτρητοι. Στον αντίποδα υπάρχουν κατάρες και ασθένειες που εκτός του ότι είναι συνήθως γελοίες δημιουργώντας τραγελαφικές καταστάσεις εξυπηρετούν και προς μια εξισορρόπηση. Μαζί με τα παραπάνω μπορεί ο χαρακτήρας να είναι καταραμένος να εκτελεί random άλματα, να του έχει γίνει η μάπα κώλος, να μεθύσει κάνοντας δύσκολο τον έλεγχό του, να ζωντανεύουν τα αντικείμενα του εκάστοτε δωματίου κι άλλα τόσα εξίσου ευφάνταστα.

Τελευταίες παρατηρήσεις

Οι εχθροί και τα bosses έρχονται επίσης σε μεγάλη ποικιλία και πολύ απλά θα πρέπει να μάθεις με τον δύσκολο τρόπο (πεθαίνοντας) τις ιδιαιτερότητες του καθενός. Τα γραφικά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά οι τρελοί συνδυασμοί αντικειμένων πάνω στον χαρακτήρα δημιουργούν μία ευχάριστη οπτική γελοιότητα και αν παίζεις co-op με φίλο θα γελάσετε αρκετά. Προσοχή όμως στο co-op, πρέπει να έχετε όρεξη για συνεργασία, διαφορετικά θα έρχεται ο ένας θάνατος πάνω στον άλλο. Τα χτυπήματα παρόλο που δεν κάνουν ζημιά στον συμπαίκτη τον ενοχλούν και μπορεί να αποβούν μοιραία. Στις αρχές με τον Χρήστο και πάνω στον χαμό της μάχης δεν ήταν λίγες οι φορές που ο ένας έριξε τον άλλο επάνω σε καρφιά ή ακόμη χειρότερα στο κενό. Όταν ο ένας από τους δύο πεθάνει εμφανίζεται σαν φάντασμα που κάνει μηδαμινό damage όμως παρενοχλεί τον εχθρό. Ο ζωντανός οφείλει να σφάξει δέκα τέρατα αν θέλει να δει τον συμπαίκτη του να επιστρέφει.

Σε τελική ανάλυση το Rampage Knights δεν είναι απλά ένα καλό παιχνίδι. Θεωρώ πως κάνει και με το παραπάνω το επιπλέον βήμα που ανέφερα ξεκινώντας αυτό το κείμενο καθώς τα κάνει όλα σωστά. Το co-op είναι αναμενόμενα πιο ευχάριστο όμως και μόνος θα περάσεις πολύ καλά. Απλά θέλει να του δώσεις λίγο χρόνο μέχρι να ξεδιπλώσει τις καλύτερες πτυχές του. Αν γουστάρεις την φάση των dungeon runs να το πάρεις τώρα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Επίσημη ιστοσελίδα: www.rakeingrass.com/game_rampage_knights

Αγορά: Steam