The Stanley Parable

Όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2011 σαν ένα mod του Half-Life 2 το οποίο αναπτύχθηκε από έναν και μόνο άνθρωπο ονόματι Davey Wreden. Ακολούθησε μία περίοδος σύγχυσης και συνάμα μεγάλου ενδιαφέροντος λόγω της ιδιαιτερότητας του σαν game. Αυτό ήταν και το έναυσμα για την ανάπτυξη μίας stand-alone έκδοσης σε HD με επιπλέον προσθήκες. Στο εγχείρημα ήρθε να συνδράμει και ο William Pugh ανεβάζοντας τον αριθμό των developers σε 2 και πλέον κάτω από το όνομα Galactic Cafe development team. Το 2012 ανακοινώθηκε κι εγκρίθηκε μέσω της διαδικασίας Steam Greenlight φτάνοντας έτσι στην κυκλοφορία του τον Οκτώβριο του 2013.

Έκτοτε, κι εφόσον η ύπαρξή του έγινε περισσότερη γνωστή, το The Stanley Parable προκαλεί το ενδιαφέρον με το περίεργο στυλ και την διαδραστικότητα που προσφέρει.

Είναι μία δύσκολη περίπτωση για review καθώς είναι πολύ εύκολο να υποπέσει κανείς σε spoilers εισπράττοντας ύστερα από τους αναγνώστες οργισμένα μπινελίκια και με το δίκιο τους. Και πιστέψτε με οποιοδήποτε spoiler μπορεί να καταστρέψει την όλη εμπειρία της παραβολής του Stanley. Θα κάνω λοιπόν μία απόπειρα μύησης περιγράφοντας το περίεργο concept του.

Είστε ο Stanley. Ένας βαρετός τύπος βουτηγμένος στην ασφάλεια που του παρέχει η ρουτινιασμένη του ζωή. Σαν ο υπ’αριθμόν 427 υπάλληλος μίας εταιρίας η δουλειά του είναι να πιέζει τα μπουτόν που του υποδεικνύονται σε μία οθόνη υπολογιστή. Κάθε μέρα, όλη μέρα ακολουθεί το ίδιο μοτίβο. Ώσπου μία μέρα σαν όλες τις άλλες συμβαίνει κάτι το αναπάντεχο που σοκάρει τον σχεδόν ρομποτικό Stanley. Αντιλαμβάνεται ότι από τη μία στιγμή στην άλλη εξαφανίστηκαν όλοι του οι συνάδελφοι αφήνοντάς τον απελπιστικά μόνο στο γιγάντιο κτίριο της εταιρίας όπου εργάζεται.

Και κάπως έτσι ξεκινάει η περιπέτεια της ζωής του. Ακούει μία περίεργη φωνή στα βάθη του μυαλού του που τον καθοδηγεί…ή μήπως όχι; Από αυτό το σημείο κι έπειτα όλα θα κριθούν από τις αποφάσεις που θα πάρει…ή μήπως δεν είναι έτσι;

Το μεγάλο ατού του The Stanley Parable, και ίσως το σημαντικότερο κομμάτι της όλης εμπειρίας, είναι ο καταπληκτικός αφηγητής που συνοδεύει τον Stanley σε κάθε του βήμα. Κατά την διάρκεια του casting πραγματικά χτύπησαν φλέβα χρυσού καθώς η γεμάτη χρώμα φωνή του σε καθηλώνει. Ο αφηγητής αλληλεπιδρά συνεχώς με τον Stanley σε τέτοιο βαθμό που δίνει την εντύπωση ότι οι developers έχουν προβλέψει τα πάντα. Σε ιντριγκάρει με κάθε τρόπο να ξεφύγεις από την πεπατημένη που ορίζει το ίδιο το game με αναπάντεχα αποτελέσματα. Είναι στην ουσία ένα καθαρό τρολλάρισμα σε games όπου με μία μικρή περιπλάνηση εκτός πορείας συναντούμε αόρατους τοίχους και τα λοιπά σπαστικά. Κατά την διάρκεια της περιπλάνησης σας θα σας προκαλέσει διάφορα συναισθήματα με τις διαφορετικές του προσωπικότητες. Είναι αστείος, κακός, κακομοίρης, φιλικός κι άλλα με αποτέλεσμα να σας κάνει να γελάσετε ουκ ολίγες φορές, να τον μισήσετε θανάσιμα, και να τον λυπηθείτε.

Ο τεχνικός τομέας είναι αυτός που πρέπει να είναι. Τα γραφικά είναι γραφικά κι ο ήχος είναι ήχος. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μάλιστα θα μπορούσα να πω πως είναι παραπάνω από ικανοποιητικός για τα δεδομένα του βαρετού, μονότονου Stanley.

Χωρίς πολλά πολλά λοιπόν είναι ένα κατά κάποιο τρόπο game, το οποίο υπάγεται κατά κάποιο τρόπο στην κατηγορία των adventures, που σας προτρέπει να βιώσετε την παράδοξη πορεία του Stanley ελπίζοντας να τον οδηγήσετε στις απαντήσεις που ψάχνει. Μην περιμένετε δράση κι όπλα, εδώ καλά καλά δεν υφίσταται κουμπί άλματος, αλλά αρκετές δόσεις χιούμορ, παράνοιας κι εκνευρισμού. Είναι αστείο, χαοτικό και πάνω από όλα πολύ μα πολύ έξυπνο.

Σίγουρα η εμπειρία που προσφέρει δεν είναι για όλους, παρόλο που απευθύνεται σε όλους. Όπως και να έχει ο κάθε ένας από εσάς είναι πιθανό να αντιδράσει διαφορετικά στα ερεθίσματα που θα πάρει από την παραβολή. Κάποιος θα εκνευριστεί, άλλος θα ιντριγκαριστεί και κάποιος άλλος θα το παρατήσει το πρώτο πεντάλεπτο. Πάει ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Το σίγουρο όμως είναι πως θα σε κάνει να σκεφτείς, ακόμη κι αν δεν καταλήξεις σε κανένα συμπέρασμα.

Από την μεριά μου προτείνω ανεπιφύλακτα να το δοκιμάσετε καθώς αποτελεί ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα μεταξύ όπλων, μαγείας κι ασύλληπτα πωρωτικού καράτε! Προσοχή μόνο μην καταλήξουμε κι εμείς παρανοϊκοί κι αρχίσουμε τα χάπια (λίγο ήθελα)!